گروه بین الملل مشرق- ژنرال جوزف وُتل فرمانده ستاد مرکزی نیروهای مسلح آمریکا در برابر خبرنگاران در واشنگتن قرار می‌گیرد و ادعا می‌‌کند بر اساس تحقیقات انجام‌شده، بمباران بیمارستان قندوز یک اشتباه جنگی بود، نه جنایت جنگی. در واقع «پاسخ نامناسبی به تهدیدی بود که وجود نداشت». اما سازمان مدنی «پزشکان بدون مرز» که 14 نفر از اعضای خود را در آن حادثه از دست داده، نظر دیگری دارد.

وُتل ابتدا چهره یک طلبکار را به خود گرفته و می‌‌گوید اگر چه عاملان این حادثه خبر نداشتند که یک بیمارستان را بمباران می‌کنند، آن هم به مدت 30 دقیقه، اما موظف بودند که اطلاعات درستی از محل داشته باشند ولی ارتباط ماهواره‌ای آنها قطع شده و 69 دقیقه زودتر بدون اطلاعات کافی وارد عمل شدند. بنابر این دستور تنبیه 16 نظامی از جمله یک افسر صادر شده و اشتون کارتر وزیر دفاع آمریکا نیز فرماندهان ارتش را موظف کرده که تمهیدات لازم را برای جلوگیری از تکرار چنین وقایعی انجام دهند، از جمله حل مشکل «مدیریت‌های متضاد یا گیج‌گننده» و «راهنمایی‌های معیوب» و مشخص‌نبودن «سلسله‌مراتب فرمان‌ها» و «سیاست‌های رقیب».

به گزارش آسوشیتدپرس، ژنرال آمریکایی سپس چهره همدردی به خود می‌گیرد و وعده پرداخت 3 هزار دلار به مجروحان و 6 هزار دلار به خانواده قربانیان را مطرح می‌کند. اما این درخواست آسیب‌دیدگان آن فاجعه نبوده است. 3 اکتبر 2015 میلادی 42 نفر در بیمارستان روانی قندوز کشته شدند و همچنان پیگیری‌های «پزشکان بدون مرز» برای مجازات عاملان آن به درِ بسته می‌خورد. مِینی نیکلای رئیس این سازمان به عدم تعهد آمریکا به «قوانین اولیه در جنگ» باور دارد. وی در یادداشت خود برای خبرگزاری شین‌هوا ادامه می‌دهد «اینکه چنین فاجعه مرگباری به عنوان نقض فاحش قوانین بین‌الملی بشردوستانه تلقی شود، ربطی به عمدی یا غیرعمدی بودنِ آن ندارد».

نیکلای با اشاره به اقدامات آمریکا در افغانستان، یمن و سوریه تأکید کرد آمریکا و سایر نیروهای مسلح نمی‌توانند با این توجیه‌ها «از مسئولیت‌های بین‌المللی خود فرار کنند» بنابر این به صِرف انجام یک تحقیق نظامی پیرامون حادثه که ادعا می‌کند بیمارستان را با پایگاه طالبان در 400 متری محل حادثه اشتباه گرفته‌‌اند، نمی‌توان دلخوش شد اما متأسفانه هیچ نهادی به درخواست‌های این سازمان برای انجام تحقیقات مستقل پاسخ نداده است.

در زمان وقوع فاجعه قندوز،‌ بیمارستان با تمام ظرفیت آن یعنی 105 بیمار در حال فعالیت بود و حتی عمل جراحی در حال انجام بود. ذبیح‌الله نیازی، پرستاری که زیر آن بمباران 30 دقیقه‌ای حضور داشته و دست چپ، یک چشم و انگشت خود را از دست داده، می‌‌گوید تنها یک دادگاه منصف که در افغانستان و با حضور مجروحان و خانواده قربانیان برگزار شود، می‌تواند داغ او را آرام کند.

سازمان «پزشکان بدون مرز» بی‌توجهی نهادهای بین‌المللی به درخواست خود را به معنای چراغ سبزی برای انجام جنایات بعدی می‌داند. نیکلای رئیس سازمان درست می‌گوید. همین چهارشنبه گذشته، بیمارستانی در حلب که باز هم چند تن از پزشکان بدون مرز در آن مشغول فعالیت بودند، هدف حمله نظامی قرار گرفت و بیش از 50 قربانی بر جای ماند.

منابع: