زمانی که حضرت امام فرمودند که با هم کار کنید، ما آمدیم دور هم نشستیم و توانستیم یک شورای مرکزی دوازده نفره تشکیل دهیم. از این دوازده نفر هم بنده، شهید عراقی، آقای ابوالفضل توکلی و آقای شفیق رابط این هئیت‌ها با حضرت امام شدیم.
پس از
انجام این کار امام توصیه فرمودند: شما سه تشکیلات، الآن یک تشکیلات شده‌اید، حوزه
دارید، شاخه دارید، بحث دارید، تصویب دارید، اکثریت دارید، اقلیت دارید و بی‌تفاوت
دارید. بدانید وقتی بحث می‌کنید، یک تعدادی اکثریت می‌شوید، اکثریت باید اقلیت را
قانع کند، نه ساکت. نه اینکه بگوید چون من تعدادم زیادتر است شما باید تبعیت کنید.
باید اکثریت، اقلیت را قانع کند. اقلیت هم باید بداند که تعداد زیادتری از برادرانش به یک مطلب رسیده‌اند و به حق نزدیک‌ترند و برای قانع شدن از درون آمادگی داشته باشند و بداند اگر درست کار کند، می‌تواند یک روزی اکثریت شود، اما اگر به حذف همدیگر شروع کنند، هیچ‌کدامشان نمی‌مانند. کسانی هم که رأی ممتنع می‌دهند باید توجه کنند در مسائل اجتماعی و اسلامی ممتنع معنا ندارد. باید اگر کسی توضیح می‌خواهد، توضیح بگیرد، یا موافق بشود یا مخالف.[1]
[1] - خاطرات حبیب‌الله عسگراولادی، تدوین سید محمد کیمیافر، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1389، ص 83
