به گزارش مشرق، نه‌تنها هنوز دبيرخانه نتوانسته حتي به تعداد انگشتان يكدست سينماگران مطرح را براي حضور در اين جشنواره ترغيب كند كه امير كاستاريكا، فيلمساز صرب كه وعده حضور او در افتتاحيه جشنواره داده شده بود هم قيد اين حضور را زده و به صراحت اعلام كرده است كه به دليل حضور در جشنواره كن نمي‌تواند به ايران بيايد.اين را بگذاريد كنار اظهارنظر چند روز قبل حجت‌الله ايوبي كه تلويحاً كيفيت پايين برگزاري اولين دوره مستقل بين‌الملل فجر را تأييد كرد. اين يك واقعيت است كه به دليل برگزاري جشنواره بين‌المللي كن در ارديبهشت، اغلب فيلمسازان صاحبنام ترجيح مي‌دهند مخاطب يا مهمان اين جشنواره باشند و رونمايي آثار مطرح جهاني در اين جشنواره را به تماشا بنشينند تا اينكه به ايران بيايند و به تماشاي نسخه دي. وي. دي آثاري بنشينند كه از رونمايي آنها مدت‌ها گذشته است!
با اين حال نه زمان تصميم براي جداسازي بخش بين‌الملل جشنواره فجر و نه بعد از برگزاري ناموفق دوره اول اين جشنواره، مديران ما جرئت نكردند تصميم غلط خود را اصلاح كنند و حالا همچنان اصرار دارند اين جداسازي را با برگزاري در ارديبهشت ماه و آن هم با حضور دبيري كه كمترين سابقه‌اي در برگزاري جشنواره نداشته، امتداد دهند.
دبيرخانه جشنواره امسال روي همكاري عباس كيارستمي با جشنواره بين‌الملل فجر حساب ويژه‌ای باز كرده بود و بدش نمي‌آمد اعتبار اين فيلمساز زمينه‌اي شود براي حضور برخي چهره‌هاي صاحبنام به ايران اما عود بيماري سرطان كيارستمي و به خواب مصنوعي رفتن وي باعث شد اين پولتيك هم به ثمر ننشيند.
در اين شرايط، اميد جشنواره بين‌الملل فجر به همان ورك‌شاپ‌هايي است كه بناست با نام دارالفنون برگزار شود، اما حتي اگر سيد فيلد را هم زنده مي‌كردند و به بين‌الملل فجر مي‌آوردند تا كارگاه فيلمنامه‌نويسي برگزار كند باز هم نمي‌توانست توجيهي باشد براي بودجه ميلياردي يك جشنواره. جشنواره به محصول سينمايي دست اول نياز دارد و تا محصول سينمايي نباشد نمي‌توان واژه جشنواره را بر يك محفل نمايش فيلم گذاشت. ورك‌شاپ هم نامش رويش است و ربط مستقيم به جشنواره ندارد. پس بهتر است يا نام جشنواره را از اين محفل برداريم يا آنكه هر چه زودتر به اشتباه بودن تصميم «جدايي با دست خالي» اعتراف كنيم.
منبع : روزنامه جوان
