به گزارش مشرق، محسن اسماعیلی کاندیدای انتخابات مجلس خبرگان رهبری با اشاره به سابقه اقدامات بدخواهان و از جمله دولت بدسرشت انگلیس برای دخالت در امور داخلی کشورمان، گفت: حضور حماسی مردم و رقابت اخلاقی داوطلبان اثبات خواهد کرد که برای ایران، کسی جز ایرانی تصمیم نمی گیرد.
این کاندیدای مجلس خبرگان رهبری از استان تهران، در صفحه شخصی خود نوشت:
چهارم اسفند روز تولد من است؛ و از امروز مخاطب این حدیث قدسی می شوم که: "ای پنجاه ساله‌ها! هنگام سفر فرا رسید".
دقیقا سی سال پیش در چنین روزهایی از اسفند 1364 در منطقه عملیاتی فاو که تازه تسخیر شده بود، بار دیگر تا پلکان پرواز این سفر رفته بودم؛ اما به هر دلیل از معراج بازماندم.
هواپیماهای دشمن انواع بمب ها را فرو می ریخت و از آسمان و زمین آتش می بارید. جمع آوری پیکر مطهر شهیدان، و سخت تر از آن، کمک به دوستانی که در اثر بمب های شیمیایی وضعیتی غیر قابل تصور یافته بودند، روز سختی را برای همه ما رقم زده بود؛ تا اینکه دیگر چیزی نفهمیدم و چند روز بعد با دست نوازش شهید علیرضا عاصمی به هوش آمدم.
چشم ها نابینا، دست ها ناتوان و پاهای ما سست شده بود. با این حال، هنوز می دیدیم که پشت پرده این جنگ نابرابر، بیگانه ها هستند. باز هم مشت گره کرده ای داشتیم تا در برابر اجنبی بایستیم و اصرار داشتیم که برای ادامه نبرد، به میدان جهاد و شهادت بازگردیم.
اکنون با گذشت سی سال، همان صحنه تکرار و دشمنان اصلی هم در میدان حاضرند؛ البته با نقابی دیگر. آنان، خصوصاً دولت بدسرشت انگلیس باز هم خواب دخالت در امور داخلی کشور عزیز ما را دیده اند. اما مردم در روز هفتم اسفند نشان خواهند داد که خواب آنها آشفته و تعبیر ناشدنی است.
اکنون وظیفه انقلابی و ملی همه گروه های وفادار به انقلاب و نظام است که صریحاً در برابر این دسیسه واکنش نشان دهند و یک دل و یک زبان اعلام کنند که آنان دشمن همه ما هستند و همه ما نیز، بیزار از آنان.
بدخواهان خواهند دید که این بار هم کسی فریب آنان را نخواهد خورد. حضور حماسی مردم و رقابت اخلاقی داوطلبان اثبات خواهد کرد که برای ایران کسی جز ایرانی تصمیم نمی گیرد.
این کاندیدای مجلس خبرگان رهبری از استان تهران، در صفحه شخصی خود نوشت:
چهارم اسفند روز تولد من است؛ و از امروز مخاطب این حدیث قدسی می شوم که: "ای پنجاه ساله‌ها! هنگام سفر فرا رسید".
دقیقا سی سال پیش در چنین روزهایی از اسفند 1364 در منطقه عملیاتی فاو که تازه تسخیر شده بود، بار دیگر تا پلکان پرواز این سفر رفته بودم؛ اما به هر دلیل از معراج بازماندم.
هواپیماهای دشمن انواع بمب ها را فرو می ریخت و از آسمان و زمین آتش می بارید. جمع آوری پیکر مطهر شهیدان، و سخت تر از آن، کمک به دوستانی که در اثر بمب های شیمیایی وضعیتی غیر قابل تصور یافته بودند، روز سختی را برای همه ما رقم زده بود؛ تا اینکه دیگر چیزی نفهمیدم و چند روز بعد با دست نوازش شهید علیرضا عاصمی به هوش آمدم.
چشم ها نابینا، دست ها ناتوان و پاهای ما سست شده بود. با این حال، هنوز می دیدیم که پشت پرده این جنگ نابرابر، بیگانه ها هستند. باز هم مشت گره کرده ای داشتیم تا در برابر اجنبی بایستیم و اصرار داشتیم که برای ادامه نبرد، به میدان جهاد و شهادت بازگردیم.
اکنون با گذشت سی سال، همان صحنه تکرار و دشمنان اصلی هم در میدان حاضرند؛ البته با نقابی دیگر. آنان، خصوصاً دولت بدسرشت انگلیس باز هم خواب دخالت در امور داخلی کشور عزیز ما را دیده اند. اما مردم در روز هفتم اسفند نشان خواهند داد که خواب آنها آشفته و تعبیر ناشدنی است.
اکنون وظیفه انقلابی و ملی همه گروه های وفادار به انقلاب و نظام است که صریحاً در برابر این دسیسه واکنش نشان دهند و یک دل و یک زبان اعلام کنند که آنان دشمن همه ما هستند و همه ما نیز، بیزار از آنان.
بدخواهان خواهند دید که این بار هم کسی فریب آنان را نخواهد خورد. حضور حماسی مردم و رقابت اخلاقی داوطلبان اثبات خواهد کرد که برای ایران کسی جز ایرانی تصمیم نمی گیرد.
