گروه جهاد و مقاومت مشرق  - کنت تیمرمن (تحلیلگر آمریکایی) در کتاب هور در آتش، صفحۀ نود می گوید: حملۀ ایران شبانه آغاز شد. کماندوهای ایرانی در قایق های کوچک فایبرگلاس از باتلاقهای هویزه به آرامی پیش می رفتند و نیروهای محافظ جزایر را غافلگیر نمودند.

آنان بین جزایر و ساحل ایرانی تا آذوقه و ساز و برگ جنگی و نیروهای تازه نفس را وارد جزیره کنند. نیروهای نظامی عراق برای بیرون راندن ایرانی ها فقط یک راه حل می شناختند ؛ گاز شیمیایی

خلبان های عراقی با هلی کوپترهای ساخت شوروی ، فرانسه و آلمان بمبهای گاز را که تازه در کارخانه های سامره و سلمان پاک شده بود به نیروهای ایرانی حمله کردند.

ایرانیان که آمادۀ چنین حملاتی نبودند و لباس مخصوص بر تن نداشتند بلافاصله دستخوش بیماری شدند. ابتدا مایع زردی بالا آورده ، پوستشان ملتهب شد و پیش از رسیدن نیروهای امدادی به صحنۀ کارزار عده ای جان سپردند.

بعضی دیگر صورتهایشان بر اثر گاز به طرز وحشتناکی سیاه می شد و بر بدن پاره ای از رزمندگان ایرانی که در معرض این بمباران ها بودند تاولهایی کهربایی ظاهر می شد.