به گزارش مشرق، سیاوش امیری، از شاعران کشور، اخیراً چهارپاره‌ای را با موضوع مشکلات اقتصادی در کشور برای انتشار در اختیار ما قرار داده است.
وی در این سروده به وضعیت معاش جامعه و مفاسد اقتصادی اشاره می‌کند. سروده امیری در واقع اعتراضی شاعرانه است به وضعیت معاش مردم در سال‌های اخیر. وی در این سروده ضمن اشاره‌ای کنایه‌آمیز به تأخیر در واریز یارانه‌ها و محقق نشدن وعده برخی از مسئولان، به یکی از اخباری که روزهای گذشته مبنی بر فروش «نان نسیه» در برخی از مناطق شهر تهران می‌پردازد.
سروده امیری به این شرح است:
نانِـوایِ «محل‌مان» گفته؛
«نانِ نِسیه» نمی‌دهد دیگـر
ای خدا، پس چکار باید کرد؟!
حـرف‌مان را کسی کند باور؟!
مردمانِ جـنوبِ تهرانیم
نانِ نِسیه خریده و خورده
روزگار بدی شده ای دوسـت
پولِ ما را «مَـه آفرید» بُـرده!!
«سود ماهـانه» هـزار میلیـارد
بیست و دو تا هزار میلیون است
چه نَتـَرس از «حسـاب ما» بُرده
بُرده نه! کار او شبیخون است!!!
غش کنیم از گرسنگی تا کِی؟!
پولِ ما دست ایـن «تبهکاران»
«نانِوا» را یکی کند توجـیه
تا فروشد دوباره ما را «نان»!!
نانِ نِسیه پدیـده‌ای تلخ است
«پـایتخت» از وجودش آکنده
نسبتِ این پدیده با «تحریم»!!
یا «چپاول» به شکل گسترده؟!
پولِ «یارانه» خرج نانِ ماست
محض پروردِگار دیر ندهید
لطف کرده به «نانِ خالی» ما
پس از این بس کنید گیر ندهید
آدمـی‌زاده‌ایم «صـاحـب حـق»
آن حقوقی که بر بشر جاری است
غصـه‌مان بسته راه «بُغـض» ما
در دلِ خسته زخم‌مان کاری است!
بر چنیـن بی‌نوایی و مِحنَت
خونِ دل خورده‌ایم و دَم نزده
پیشۀ ما شده سکوت و صبر
حرفی از رنج ِبیش و کم نزده
مرد و زن کودک و کهن‌سالیم
اهـل ایـن کوچه‌های پُر دردیم
بغض‌مان مانده در گلو زین رو
همچو بـرگِ خـزان‌زده زردیم...
