به گزارش مشرق، میمون‌هایی که ژن‌های انسان در آن‌ها وجود دارد بر اثر ابتلا به اوتیسم رفتاری متفاوت از جمله نگرانی و انزوا از خود نشان می‌دهند. این میمون‌ها هنگامی که نگاه انسان یا گاهی اوقات میمونی دیگر را بر روی خود احساس می‌کنند مضطرب و نگران می‌شوند.

علاوه بر این،‌ زمان کمتری را با میمون‌های دیگری که این علائم را ندارند می‌گذارنند و در بیشتر موارد از جمع کناره‌گیری می‌کنند و در قفس نیز تحرک و سرعت کمتری دارند.

عده‌ای از دانشمندان با دستکاری ژن‌های میمون‌ها اختلال نادری از اوتیسم همچون اختلال ناشی از تکثیر اضافی ژن MeCP2 را در آن‌ها شبیه‌سازی کردند. در انسان‌ها جهش‌هایی در همین ژن سبب سندروم رت، اختلال رشدی شدید می‌شود که می‌تواند علائم بیماری اوتیسم را به همراه داشته باشد. دانشمندان قصد دارند از مغز این میمون‌ها تصویربرداری کنند تا عناصر و راه‌های عصبی را که در بیماری اوتیسم نقش دارند کشف کنند و از آن برای درمان اوتیسم در انسان‌ها به‌خصوص در کودکان استفاده کنند.

بیماری اوتیسم یا درخودماندگی یکی از بیماری‌های جدی گروه بیماری‌های رشدی است که معمولا در اوایل دوره کودکی ظاهر می‌شود. این بیماری بر توانایی برقراری ارتباط با دیگران تاثیر می‌گذارد. نتایج این تحقیقات که بر روی میمون‌ها انجام شد می‌تواند نحوه تاثیر بیماری اوتیسم را بر مغز افراد نشان دهند و می‌تواند موجب پیشرفت‌های در مهار این بیماری شود.