به گزارش مشرق، عصر امروز نوشت: "بايد كسانى كه فيلمسازند، معلوم بشود كه اينها چكاره اند؟ چه جورى بوده اند، وضع روحى شان، وضع زندگى شان، وضع معاشرتشان، قبلا چه جورى بوده است آيا تحول حاصل شده برايش، تحول روحى، يا اينكه باز همان ته مانده سفره شان هست و قلبهاى شان." شاید سال ۶۱ که امام خمینی(ره) این سخنان مهم در خصوص فیلمسازان ایرانی را ایراد فرمودند، آینده ای اسلامی-ایرانی را برای بخش اعظم و البته تاثیرگذار فرهنگ جامعه، یعنی "سینما و سینماگران" کشور متصور بودند که اینگونه به مهم ترین موضوع در این مقوله که همان "خودسازی" و "تحولات روحی" فیلم سازان ایرانی می باشد، پرداختند.
"جنس انقلاب اسلامی ایران فرهنگی است" و این جمله تکراری، شاید بارها و بارها طی ۳۲ سال گذشته از عمر این انقلاب گفته شده است، اما حقیقا برای پیشبرد اهداف جمهوری اسلامی ایرن در بخش اعظم فرهنگ این مرز و بوم که اختصاص به سینما، تئاتر، تلویزیون، رادیو، موسیقی و اهالی آنها دارد چه استراتژی هایی اتخاذ و چه برنامه هایی اجرا و عملی شده است؟
با توجه به حال فعلی وضعیت سینما و تئاتر کشور به دور از هرگونه قضاوت، آیا این برنامه ها و استراتژی ها در حوزه سینما و تئاتر وجود داشته است؟ آیا مسئولان و متولیان فرهنگی توانایی اجرای این برنامه ها را نداشته اند؟ آیا مسئولان فرهنگی کشور اهداف و برنامه های انقلاب را به خوبی درک نکرده اند و نیاز به یادآوری است؟ آیا مسئولان قدرت تغییر سیستم فاسد فرهنگی، مخصوصا سیستم سینمایی رژیم شاهنشایی را نداشته اند؟ ... سوالات بی پاسخ زیادی را می توان در این خصوص مطرح کرد که شاید پیش از این نیز کارشناسان و دلسوزان فرهنگی کشور آنها را بارها و بارها مطرح کرده اند، اما به پاسخ های قانع کننده ای نرسیده اند.
* سینمای انقلابی؟!
سینمایی که قرار بود فرهنگ اسلامی-ایرانی را پس از انقلاب رواج دهد و صدای انقلاب را به گوش جهانیان برساند در کدام طبقه ساختمان وزارت ارشاد مدفون شده است؟ سینماگرانی که می بایست به ارزش های غنی ایرانی-اسلامی بپردازند کجای این سیستم معلول فرهنگی جای دارند؟
و البته بازیگرانی که با بودجه های فرهنگی این کشور مسلمان به نام و شهرتی دست یافته اند، تا چه اندازه در ترویج فرهنگ اسلامی با تکیه بر اصول ایرانی گام برداشته اند؟
امروز پس از گذشت ۳۲ سال از انقلاب مردم ایران به رهبری خمینی کبیر(ره)، سینمای ایران همچنان با مشکلات فرهنگی این حوزه دست و پنجه نرم می کند و هر روز با مشکلات جدید سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و بعضا اقتصادی روبرو می شود؛ از تحرکات سیاسی و براندازانه برخی سینماگران گرفته تا حضور آنها در جشنواره های خارجی تا ...
هر روز مشکلی تازه از راه می رسد که برای مواجهه با آن برنامه خاصی وجود ندارد و همچون همیشه "منفعلانه" با آنها برخورد می شود تا پس از یک بازه زمانی آزمون و خطا مشخص نشود دست آخر چه شد که بازیگر فراری بدون هیچ مشکلی به کشور بازگشت، یا با کارگردان های سیاسی که علیه انقلاب و نظام به سیاه نمایی می پردازند چه کنیم؟ بایکوت یا تمجید!؟ آخر در جشنواره های بین المللی شرکت کنیم یا خیر و مشکلاتی که هر روز به تعداد آنها اضافه می شود؛ تنها و تنها به این دلیل که هنوز "سردرگمیم"؛ سر درگم به دلایلی که در آغاز کلام تنها با طرح چند سوال ساده به آن اشاره شد و البته نیاز به ساعت ها بحث و بررسی دارد که در این مقال نمی گنجد.
* پوشش بانوان سینمای ایران؛ اسلامی یا غیر اسلامی؟
بر اساس این گزارش، در شرایطی که بحث حجاب و عفاف و البته پوشش بانوان به دغدغه اصلی مردم و مسئولان کشور تبدیل شده است و مردم، مراجع و مسئولان خواستار رسیدگی به مشکل بدحجابی در کشور هستند، شاهد رواج اتفاقی ناپسند در میان بانوان بازیگر کشورمان هستیم؛ "عکس های آتلیه ای تحریک کننده"، پدیده ای که در عالم هنرپیشگی چه در سینمای غربی و چه در سینمای ایران به انواح مختلف مسوبق به سابقه بوده است.
اینکه این اتفاق در شرایطی که عکس با معیارهای شرعی و عرفی کشورمان مغایرت نداشته باشد، چقدر پسندیده و یا ناپسند است بحثی جداگانه را می طلبد که پایگاه اطلاع رسانی عصر امروز از آن می گذرد و تنها به اتفاقی جدید در "عکس های آتلیه ای بازیگران ایرانی" می پردازد.
به نظر می رسد لازم است تا پیش از پرداختن به این موضوع احکام اسلامی در باب پوشش بانوان بار دیگر مرور شود تا مشخص گردد که پوشش یک بازیگر زن مسلمان به عنوان الگویی مناسب برای هم صنفان خود در دنیای غرب و صد البته بانوان ایرانی چگونه باید باشد تا به جای واردات فرهنگ و اصول غربی به سینمای کشور، کمی هم بازیگران کشور ما به اشاعه و صدور فرهنگ غنی اسلامی و ایرانی خود بپردازند.
برپایه این گزارش، طبق دین مبین اسلام آرایش زنان برای مردان نامحرم حرام است و بانوان مسلمان باید به جز گردی صورت، مچ دست و مچ پا، باقی اعضا و جوارح خود را از نگاه نامحرم بپوشاند، همچنین زنان باید موی سر و بدن را از مردان نامحرم پوشانده و لباس های بدن نما و تحریک کننده بر تن نکنند که اگر اقدام به این کار بکنند مرتکب فعل "حرام" شده اند.
آیا پوشش بازیگران زن ایرانی در انظار عمومی، اسلامی است؟ و آیا طی سال های گذشته پس از انقلاب مسئولان و متولیان فرهنگی کشور توانسته اند با استراتژی های فرهنگی خود، بانوان سینمای ایران را از منجلاب فساد دوران طاغوت نجات بدهند تا بتوانند آنها را به عنوان یک نمونه و الگوی بانوی ایرانی مسلمان به مردم کشور و دنیا معرفی کنند؟
متاسفانه طی سال های گذشته این گونه نبوده است، چه آنکه مسئولان فرهنگی کشور با برگزاری هر جشنواره بین المللی که یکی از فیلم های ایرانی در آن شرکت دارد باید تن و بدنشان بلرزد که بازیگران زن سینمای ایران در آن سوی مرزها پوشش نا مناسبی نداشته باشند! البته راهکارهایی در این خصوص از سوی مسئولان فرهنگی اتخاذ شده است که شاخص ترین آن "پنهان کردن" بازیگران زن از انظار عمومی می باشد که نتیجه اش هم آن چیزی شده که می بینید.
* رواج "عکس های آتلیه ای" میان بازیگران زن ایرانی
اما به پدیده "عکس های آتلیه ای" بازگردیم، پدیده ای که شهرت با خود می آورد و یکی از اقشار مبتلا به آن بازیگران هستند که در این میان سهم بازیگران زن بیشتر است.
اما این عکس ها با فیگورهای خاصی گرفته می شود که به نظر می رسد اگر با پوشش مناسب و البته فیگور مناسب بازیگران همراه باشد، چندان ایرادی نداشته باشد که البته اشاره شد؛ "نیاز به آسیب شناسی مناسب دارد."
طی ماه های اخیر عکس های آتلیه ای گسترده ای از بازیگران زن ایرانی منتشر شده که هر روز نیز به تعداد آنها افزوده می شود، بازیگرانی که در سینما و البته رسانه ملی به ایفای نقش های مختلفی پرداخته و گاهی به عنوان "یک بانوی مسلمان ایرانی" به جامعه می شوند!
اخیرا این عکس های آتلیه ای با تغییر در نوع فیگور و پوشش، مشابه "مدل ها" و "مانکن های" مبتذل غربی گرفته می شوند؛ عکس هایی که در آنها موها و برخی اعضای بدن بانوان که دیدن آن برای مردان حرام می باشد و اقدام به این کار نیز حرام است، به راحتی به نمایش در می آید.
عکس هایی که با آرایش غلیظ گرفته می شود و بدتر از همه با لباس های بدن نما و تحریک کننده و البته با "فیگورهای مبتذل" که به تازگی مد شده یا لااقل بسیار فراگیر شده، به تحریک جوانان به سبک مانکن های غربی می پردازند که برخی بازیگران زن ایرانی، دانسته یا ندانسته، خواسته یا ناخواسته به همان سبک عکس گرفته و آن را منتشر می کنند.
* عکس های خصوصی یا عمومی؟
البته شاید گفته شود که این عکس ها خصوصی هستند و در اثر غفلت یا هر دلیل دیگری در اختیار عموم جامعه قرار گرفته اند که در این صورت ۳ سوال پیش می آید:
۱- معمولا این گونه است که بانوان کشور ما بدون حجاب و پوشش می توانند در آتلیه های معتبر عکس های خصوصی انفرادی یا به همراه همسر خود بگیرند که عکس خصوصی با پوشش بازیگران کمی عجیب به نظر می رسد.
۲- پس از انتشار این عکس ها، معولا بازیگران مذکور موضعی مبنی بر خصوصی بودن این عکس ها اتخاذ نمی کنند و حرفی در این خصوص به میان نمی آید.
۳- با توجه به پوشش و حجاب نامناسب اکثر این بازیگران در محافل عمومی و جشن های سینمایی که چیزی شبیه همین عکس های آتلیه ای است، منهای "فیگور"، به نظر نمی رسد این عکس ها خصوصی باشند.
البته نا گفته نماند نمی توان از این موضوع گذشت که امکان دارد برخی از این تصاویر نیز "خصوصی" گرفته شده و در اثر غفلت یا سودجویی برخی افراد در اختیار عموم قرار گرفته است.
به گزارش عصر امروز، مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور غافل از موضوعاتی این چنینی، پس از گذشت بیش از ربع قرن از انقلاب اسلامی ایران، بدون برنامه ریزی مناسب تازه به یاد دعوای خانه سینما و معاونت سینمایی و مسائل دیگر افتاده اند، به طوری که به نظر می رسد همچنان در نقطه "صفر" سینمای انقلابی هستیم؛ که این موضوع کوچک در خصوص بخشی از مسائل مربوط به پوشش بانوان سینمای ایران مشتی است نمونه خروار آنچه در فضای قالب سینمای ایران می گذرد.
* تصاویر ذیل تنها بخشی از عکس های تعدادی از بازیگران مطرح سینما و تلویزیون ایران است که البته شناسایی برخی از آنها به دلیل آرایش غلیظ قابل تشخیص نیست؛ حتی اگر تصاویر واضح باشند!
به "حرکات صورت"، "نوع پوشش" و "فیگورهای" بازیگران زن مسلمان ایرانی دقت کنید؛
