همت دو خواهر معلول بروجردی در راه سوادآموزی نمونه بازر دیگری است که به عینه ثابت می‎کند، معلولیت و ناتوانی جسمی نمی تواند مانعی بر سر راه عزم و اراده آهنین این قشر باشد.
به عبارت دیگر این افراد با نمایش توانمندی‎های خود می‎خواهند به جامعه ثابت کنند، چیزی کمتر از افراد سالم و بدون معلولیت ندارند.
تلاش نستوه و خستگی ناپذیر زهره و راضیه گودرزی دو خواهر معلول سوادآموز بروجردی صحنه‌های بسیار زیبا و دلنشینی را از دمیدن قدرت لایزال الهی در پیکره نیمه جان آنها به نمایش می‌گذارد و آنان چه زیبا از این هدیه الهی در راه سودآموزی استفاده می‌کنند.

زهره و راضیه گودرزی همچنین با درک شرایط خانواده و پائین آوردن سطح توقع خود می‎کوشند، در حد توان بار مالی به دوش پدر و مادر خود تحمیل نکنند.
این دو خواهر معلول سوادآموز بروجردی کم توقع تهیه ویلچر و تأمین هزینه درمانی دندان‎هایشان را دو خواسته خود از مسئولان می‎دانند.
انتظار می‎رود مسئولان دستگاه‎های ذی‌ربط با احترام به نیازهای حداقلی این دو خواهر کم توقع در حل مشکلات آنان بکوشند، تا به این واسطه زهره و راضیه دیگر در سایه نبود ویلچر از بیرون رفتن محروم نمانند.
راضیه گودرزی آرزو دارد پزشک شود
در ادامه یکی از دو خواهر معلول بروجردی برای دقایقی به گفت‎ و گو با خبرنگار فارس نشست و از آرزوهایش گفت.
راضیه گودرزی گفت: دوست دارم درس خواندن را ادامه دهم، تا با ورود به دانشگاه به آرزویم دست یابم و پزشک شوم.
وی به پاس شاگردی و به سختی کلمات را در کنار هم ردیف کرد تا از مهربانی‌ها و آموزش‌های همراه با صبر و حوصله معلم خود قدردانی کرده باشد.

خاطره دلنشین اولین رفتن به پارک

این سوادآموز معلول بروجردی از تنها خاطره بیرون رفتنش گفت و افزود: تنها یک بار پدر یکی از دوستانم ما را با ماشین به یکی از پارک‎های شهر برد و هنوز هم با دیدن عکس های آن دلم می خواهد دوباره به پارک رفته و بازی کنم.
گودرزی در ادامه اما به یاد روزهای فصل تعطیل تابستان افتاد که نه ماشینی بود تا آنها را بیرون ببرد و نه حتی ویلچری تا مادر و مربی او و خواهرش را به نزدیک‌ترین پارک برنند.
وی اظهار کرد: ماندن من و خواهرم در خانه حوصله هر دو مان را سر برده است، بنابراین دوست دارم در آینده ماشینی بخرم تا دیگر مجبور نباشیم هر روز فضای کوچک اتاق و خانه را تحمل کنیم.
معلول بروجردی خوشبختی خانواده‎اش را آرزو می‎کند
این سوادآموز معلول بروجردی با وجود همه مشکلات به خانواده خود عشق ورزیده و با بیانی ساده و کوتاه گفت: من خانواده‎ام را خیلی دست دارم.
گودرزی برای خانواده‌اش هم آرزو کرد و افزود: آرزو دارم خانواده‎ام سالم و خوشبخت باشند و من بتونم به آنها کمک کنم.
وی سپس یکی از مهمترین خواسته‎هایش از مسئولان را حمایت از معلولان مشابه شرایط خود برشمرد و ادامه داد: مسئولان کمک کنند تا افراد معلول بتوانند به تحصیل پرداخته و سوادآموزی کنند.

تهیه ویلچر و تأمین هزینه پزشکی تنها خواسته راضیه از مسئولان
این سوادآموز معلول بروجردی وقتی به خواسته‎های خود و خواهرش از مسئولان رسید، گفت: اگر می‎‎شود دو ویلچر برای من و زهره تهیه کنند تا حسرت بیرون رفتن در دلمان نماند.
گودرزی همچنین به دندان دردهای خود و خواهرش اشاره و اضافه کرد: من و زهره دندان‎هایمان خراب است و بیشتر مواقع درد می‎کنند، بنابراین مسئولان به ما کمک کنند و هزینه کشیدن دندان های‏مان را تهیه کنند تا دیگر شبانه روز درد نکشیم.
دشواری نگهداری از دو فرزند معلول
مادر دو خواهر معلول سوادآموز بروجردی گفت: انجام آزمایش‎های مختلف ژنتیکی حکایت از بیماری ناشناخته دو فرزندم دارد.
زهرا گودرزی با اشاره به دشواری‎های نگهداری از دو فرزند معلولش، اظهار کرد: جابجایی، نظافت، استحمام و دیگر کارهای روزمره آنها بسیار سخت است، اما با پذیرش شرایط با این مشکلات کنار آمده و آنها را پذیرفته‎ام.
وی خاطرنشان کرد: اگرچه با وجود دو فرزند معلول از حضور در همه جا محروم مانده‎ایم و  به نوعی ارتباط ما با بیرون قطع است، اما سختی تحمل و گذراندن روزهای تابستان چیز دیگری است.
تابستان بدترین روزهای زندگی خانواده ما است
مادر دو خواهر معلول سوادآموز بروجردی ادامه داد: تعطیلات تابستان آن هم بدون ویلچری که بتوان زهره و راضیه را به خیابان و یا پارک برد، برای خانواده ما بسیار طاقت فرسا و دردناک است.

گودرزی با اشاره به پوسیدگی دندان‎های زهره و راضیه و دندان دردهای مداوم آنها، تاکید کرد: مشکلات مالی و هزینه‎های بالای خدمات دندانپزشکی ما را در ترمیم دندان‎های آنها ناتوان کرده است.
وی تصریح کرد: در صورتی که زهره و راضیه مبلغ مستمری از اداره بهزیستی دریافت می‏کردند، امکان استخدام پرستار برای کمک در انجام کارهای روزمره آنها برایم وجود داشت.
مادر دو خواهر معلول سوادآموز بروجردی اظهار کرد: با وجود بی‎بهره ماندن آنان از دریافت مستمری و مشکلات مالی و ناتوانی خانواده در استخدام پرستار با تحمل سختی‌های زیاد خودم بچه‌ها را تر و خشک می‎کنم.
مربی دو خواهر معلول جسمی حرکتی بروجردی گفت: قریب به 9 سال سابقه خدمت در نهضت سوادآموزی را دارم که از این مدت حدود سه سال را به سوادآموزی این دو خواهر معلول اما مستعد گذرانده‌ام.
زهرا دالوند اظهار کرد: در ابتدای معرفی برای آموزش این دو خواهر نگران یادگیری آنها بودم اما زهره و راضیه خیلی زود سطح یادگیری بالای خود را به من نشان دادند.
وی عنوان کرد: تجربه حضور و به عبارتی زندگی سه ساله در کنار زهره و راضیه دیدگاهم درباره معلولیت و سطح توانایی اینگونه افراد را کاملا تغییر داده است.
راضیه و زهره می‌خواهند داستان زندگی خود را چاپ برسانند

این مربی نهضت سوادآموزی خاطرنشان کرد: علاقمندی بالا، سطح یادگیری و درک خوب و توجه به وضعیت معیشتی خانواده و درک آن از ویژگی‌های زهره و راضیه گودرزی است.
دالوند با اشاره به اینکه این دو خواهر معلول داستان زندگی خود را نوشته‌اند و تصمیم به چاپ آن دارند، اضافه کرد: توانایی آنها در انشاء نویسی و نقاشی نیز در جای خود تحسین برانگیز است.
وی یادآور شد: معمولا ساعات و روزهای آموزش را بین این خواهر تقسیم می‌کنم، اما علاقه و شور وافر آنان به سوادآموزی موجب می‌شود، تسلیم پشتکار این دو برای یادگیری شوم.
معلولیت مانع آموزش نشد
این مربی نهضت سوادآموزی اظهار کرد: شور و علاقه وصف ناپذیر زهره و راضیه به سوادآموزی باعث می‎شود تا بیش از ساعات مقرر درسی در کنار آنها بمانم، از سویی خود نیز به حضور در کنار این دو خواهر علاقمند شده‎ام.
دالوند تصریح کرد: فعالیت سه ساله حضور در کنار دو خواهر معلول سوادآموز این باور را در وجودم تقویت کرده است که معلولیت به هیچ وجه مانعی برای آموزش و یادگیری آنها نشده است.
وی به صبوری زهره و راضیه گودرزی اشاره و تاکید کرد: گاهی موقع نوشتن دستان‎شان خسته می‎شود، اما باز هم برای ادامه دادن علاقه و توان دارند.
زهره و راضیه بدون ویلچر از دیدن پارک محروم ماندند

این مربی نهضت سوادآموزی ادامه داد: زهره و راضیه در مسابقه مقاله نویسی و داستان نویسی نهضت هم شرکت کرده‎اند و قرار است جوایزی به آنها داده شود.
دالوند در ادامه به گوشه‎هایی از مشکلات این دو خواهر معلول سوادآموز اشاره و اظهار کرد: زهره و راضیه با وجود نداشتن ویلچر حتی از رفتن به پارک هم محروم شده اند و حضور مداوم آنها در خانه در روحیه و شادابی آنان تأثیر گذاشته است.
وی به ضرورت توجه بیش از پیش مسئولان به این دو خواهر سوادآموز اشاره و عنوان کرد: بی شک تقویت ابعاد حمایتی از آنان نقش بسیار سازنده و اثربخشی در تقویت روحیه زهره و راضیه دارد و می‎تواند عاملی مهم در رشد و پیشرفت تحصیلی آنان باشد.
این مربی نهضت سوادآموزی تهیه ویلچر و استفاده از آن برای بیرون بردن زهره و راضیه را یکی از خواسته‎های اصلی آنان دانست و افزود: حمایت از این دو معلول حتی اگر کوچک و به ظاهر کم اهمیت باشد، نقش بسیار موثری در تشویق و دلگرمی آنها دارد.
تحصیل دو خواهر معلول در پایه‌های ششم و اول سوادآموزی
مدیر اداره آموزش و پرورش بروجرد گفت: پس از معرفی زهره و راضیه گودرزی به این اداره از سوی اداره بهزیستی یک آموزگار برای آموزش آنان در منزل معرفی و مشغول به کار شد.
جمشید ابوالفتحی اظهار کرد: هم اکنون زهره گودرزی در پایه ششم مشغول به تحصیل است و خواهر وی راضیه گودرزی دوره سوادآموزی را آغاز کرده است.
وی تاکید کرد: گزارش معلم این دو خواهر حکایت از هوش و استعداد بالای آنان در فراگیری علم و باسواد شدن دارد.
مدیر اداره آموزش و پرورش بروجرد به طرح سوادآموزی وزارت آموزش و پرورش برای افراد ناتوان اشاره و خاطرنشان کرد: در این طرح مربیان با حضور در منزل افراد ناتوان که امکان حضور در کلاس درس را ندارند، آموزش و باسواد کردن آنان را بر عهده می‎گیرند.
ابوالفتحی ادامه داد: در این راستا چهار مربی در شهرستان بروجرد برای افراد ناتوان از حضور در کلاس‎های درس سوادآموزی را با مراجعه به منازل این افراد در دستور کار خود دارند.

بیش از 98 درصد شهروندان بروجردی باسواد هستند
وی اظهار کرد: وجود 5800 بی‎سواد در شهرستان بروجرد آمار قابل توجهی است که حکایت از کاهش چشمگیر آمار سوادآموزی دارد.
مدیر آموزش و پرورش بروجرد تاکید کرد: این در حالی است که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی کمتر از 50 درصد جمعیت این شهرستان باسواد بوده‎اند.
ابوالفتحی رشد سوادآموزی در شهرستان بروجرد را همچون دیگر نقاط کشور در سایه پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی بارز و حداکثری خواند و گفت: به برکت نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران هم اکنون بیش از 98 درصد مردم بروجرد باسواد هستند.
وی عنوان کرد: با معرفی معلولان آموزش‎پذیر به اداره آموزش و پرورش از سوی اداره بهزیستی این شهرستان در خصوص سوادآموزی این افراد اقدام می‌شود.
در ادامه رئیس اداره بهزیستی بروجرد گفت: زهره و راضیه گودرزی تحت پوشش حمایتی این نهاد قرار دارند و ماهیانه به ازای هر نفر از آنها 300 هزار تومان به مرکز جسمی حرکتی افق پرداخت می‎شود.
کرم رضا پیردایه اظهار کرد: این دو خواهر معلول در کنار 31 معلول جسمی-حرکتی دیگر در مرکز افق نگهداری می‎شوند.
-----------------
گزارش از مژگان شمس