به گزارش مشرق،در روز دهم دسامبر سال 1948، اعلامیه ای به تصویب مجمع عمومی
سازمان ملل رسید که نور امیدی بر دل بسیاری از عدالت طلبان در سراسر جهان
بود ، قطعنامه ۲۱۷، یعنی اعلامیه جهانی حقوق بشر در پاریس به تصویب رسید .
روزی که جهان خندید.
6 آگوست 1945 ، آمریکا پسر کوچک اتمی خود را با فرمان رئیس جمهور ترومن بر سر هیروشیما رها کرد و 140 هزار نفر بر اثر این انفجار کشته شده اند و سه روز بعد ناکازاکی نیز هدف مرد چاق قرار گرفت و در مجموع 220 هزار ژاپنی کشته شدند، روزی که جهان به گریه افتاد ، ترومن که 6 ماه بعد از مرگ روزولت به جانشینی او رسیده بود ، فرمان این فاجعه را داد و نام خود را در این اقدام ضد بشری ماندگار کرد.
19 فوریه 1942 ، رئیس جمهور روزولت فرمان اجرایی 9066 را امضا کرد و یکی از بزرگترین اجحافات در حق یک اقلیت در تاریخ اتفاق افتاد، حدود 120 هزار ژاپنی از سراسر آمریکا بازداشت و به اردوگاه جنگی فرستاده شدند که بیشتر آنان در آمریکا به دنیا آمده بودند و تنها ژاپنی تبار بودند (نزدیک یه 70 هزار نفر ) و یا از اقامت آنها در در آمریکا بیست تا سی سال میگذشت ( حدود 30 هزار نفر از آنها ) و تنها جرمشان ژاپنی بودن آنها بود و این ژاپنی ستیزی روزولت بعدها، همانطور که در بالا اشاره شد به معاونش نیز انتقال یافت . در این بازداشت دست جمعی علاوه بر ژاپنی ها، یازده هزار آلمانی و سه هزار ایتالیایی آمریکا تبار نیز دستگیر شده و به اردوگاه جنگی فرستاده یا از آمریکا اخراج شدند ، 19 فوریه 1942 روزی دیگر بود که جهان گریست ، بعدها درماده 5 اعلامیه حقوق بشرآورده شد «هیچ‌کس نمی‌بایست مورد شکنجه یا بیرحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی و یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد» گرچه دولت آمریکا سی و چند سال بعد بابت این اتفاق حاضر به عذرخواهی و پرداخت غرامت شد ولی کوزه ای بود که شکسته شده بود.
در 10 دسامبر 1948 ،جهان به خاطر تصویب اعلامیه حقوق بشر لبخند زد ولی طنز تاریخ این بود که سرپرست گروه تدوین اعلامیه حقوق بشر خانم آنا النور روزولت همسر فرانکلین روزولت، سی دومین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بود که بعد مرگ شوهر خود به درخواست هری ترومن جانشین و معاون سابق شوهر خود ، به نخستین هیات نمایندگی آمریکا در سازمان ملل پیوسته و بعدها اولین رئیس کمیسیون حقوق بشر در سازمان ملل گشت .کسی که همسر و معاون همسر او اینچنین فجایع ضد بشری را رقم زده بودند حالا در نقش ناجی جهان ظاهر شده و شاید لبخند بسیاری هم به خاطر همین ماهیت طنزگونه شکل گیری اعلامیه حقوق بشر بود .
اما این طنزها فقط مربوط به دهه 40 و 50 نیست و در سال 2015 نیز ، اتفاق میافتاد ،که در 17 سپتامبر (26 شهریور ) در ابتدا نماینده عربستان ( فیصل طراد ) به ریاست سی امین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو رسید و در جریان این نشست مقرر شد که عربستان به ریاست «گروه مشورتی » این نهاد انتخاب شود ، این «گروه مشورتی» مسئول انتخاب گزارشگران موضوعات خاصی مانند اردوگاه های کار در کره شمالی یا خشونت بر ضد زنان است!
انتخاب این مقام سعودی به عنوان رئیس نشست رسمی‌ترین نهاد حقوق بشری، ابتدا بهت و تعجب، سپس خشم نهادهای مستقل حقوق بشری را بر انگیخت و در ادامه ریاست عربستان بر گروه مشورتی موجب واکنش شدید آنان شد ، هیلل نویر، مدیر اجرایی سازمان غیر دولتی دیده بان حقوق بشر در این باره گفت: «این شرم آور است که سازمان ملل متحد کشوری مانند عربستان سعودی را برای ریاست این گروه انتخاب کرده است. دلارهای نفتی و سیاست بر حقوق بشر پیروز شدند، فریبکاری و بیشترین ضربه وارده به اعتبار نهادی که پایبندی به اصول اخلاقی سازمان ملل متحد را نشان می دهد این است که عربستان سعودی در سال ٢٠١٣ عضو آن شده است»» عربستانی که با آن همه فجایع ضد بشری چه در داخل کشور خود بر ضد حقوق اقلیت ها و زنان و چه در بیرون در مرزهای کشور خود بر ضد مردم یمن وضعیتش برای همه دنیا مشخص است غیر شورای حقوق بشر، که در همان سال 1948 هم به اعلامیه حقوق بشر رای نداده و به مخالفت برخاسته بود ( در نهایت رای ممتنع داد )
وضعیت در مورد ایران ولی فرق میکند و قطعنامه حقوق بشری بر علیه ایران همیشه آماده است و آخرین آن در آذرماه امسال تصویب شد و با تمام اقدامات ضد بشری عربستان، او بر کرسی ریاست است و ایران در کرسی متهم.
اما در ماه دسامبر این ماه اعلامیه حقوق بشر، آمریکا و کنگره این کشور قانون ضد حقوق بشری دیگری تصویب کرد و اجحاف جدید بر حقوق ملل دیگر، این بار ایران، عراق، سوریه و سودان ، که علاوه بر شهروندان 38 کشوری که از مزایای توافق معروف به لغو متقابل روادید در صورتی که در 5 سال گذشته از این 4 کشور دیدار داشته اند محروم میشوند، ایرانیان و اتباع سه کشور دیگر که دارای تابعیت مضاف این 38 کشور هستند دچار این محرومیت میگردند که بر خلاف اعلامیه حقوق بشر (ماده 2 ، 12، 13 ) است و این در حالی است در سالهای اخیر یک ایرانی در حوادث تروریستی در اروپا و آمریکا شرکت نداشته و در لیست این محرومیت ها اشاره ای که به تروریست خیز ترین سرزمین سالهای اخیر عربستان و حتی پاکستان نشده است و گویی حقوق بشر چه در سطح بین المللی و چه در آمریکا و غرب گرفتار سیاست و نفت و دلار است و اخلاق در آن جایی ندارد .
6 آگوست 1945 ، آمریکا پسر کوچک اتمی خود را با فرمان رئیس جمهور ترومن بر سر هیروشیما رها کرد و 140 هزار نفر بر اثر این انفجار کشته شده اند و سه روز بعد ناکازاکی نیز هدف مرد چاق قرار گرفت و در مجموع 220 هزار ژاپنی کشته شدند، روزی که جهان به گریه افتاد ، ترومن که 6 ماه بعد از مرگ روزولت به جانشینی او رسیده بود ، فرمان این فاجعه را داد و نام خود را در این اقدام ضد بشری ماندگار کرد.
19 فوریه 1942 ، رئیس جمهور روزولت فرمان اجرایی 9066 را امضا کرد و یکی از بزرگترین اجحافات در حق یک اقلیت در تاریخ اتفاق افتاد، حدود 120 هزار ژاپنی از سراسر آمریکا بازداشت و به اردوگاه جنگی فرستاده شدند که بیشتر آنان در آمریکا به دنیا آمده بودند و تنها ژاپنی تبار بودند (نزدیک یه 70 هزار نفر ) و یا از اقامت آنها در در آمریکا بیست تا سی سال میگذشت ( حدود 30 هزار نفر از آنها ) و تنها جرمشان ژاپنی بودن آنها بود و این ژاپنی ستیزی روزولت بعدها، همانطور که در بالا اشاره شد به معاونش نیز انتقال یافت . در این بازداشت دست جمعی علاوه بر ژاپنی ها، یازده هزار آلمانی و سه هزار ایتالیایی آمریکا تبار نیز دستگیر شده و به اردوگاه جنگی فرستاده یا از آمریکا اخراج شدند ، 19 فوریه 1942 روزی دیگر بود که جهان گریست ، بعدها درماده 5 اعلامیه حقوق بشرآورده شد «هیچ‌کس نمی‌بایست مورد شکنجه یا بیرحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی و یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد» گرچه دولت آمریکا سی و چند سال بعد بابت این اتفاق حاضر به عذرخواهی و پرداخت غرامت شد ولی کوزه ای بود که شکسته شده بود.
در 10 دسامبر 1948 ،جهان به خاطر تصویب اعلامیه حقوق بشر لبخند زد ولی طنز تاریخ این بود که سرپرست گروه تدوین اعلامیه حقوق بشر خانم آنا النور روزولت همسر فرانکلین روزولت، سی دومین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بود که بعد مرگ شوهر خود به درخواست هری ترومن جانشین و معاون سابق شوهر خود ، به نخستین هیات نمایندگی آمریکا در سازمان ملل پیوسته و بعدها اولین رئیس کمیسیون حقوق بشر در سازمان ملل گشت .کسی که همسر و معاون همسر او اینچنین فجایع ضد بشری را رقم زده بودند حالا در نقش ناجی جهان ظاهر شده و شاید لبخند بسیاری هم به خاطر همین ماهیت طنزگونه شکل گیری اعلامیه حقوق بشر بود .
اما این طنزها فقط مربوط به دهه 40 و 50 نیست و در سال 2015 نیز ، اتفاق میافتاد ،که در 17 سپتامبر (26 شهریور ) در ابتدا نماینده عربستان ( فیصل طراد ) به ریاست سی امین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو رسید و در جریان این نشست مقرر شد که عربستان به ریاست «گروه مشورتی » این نهاد انتخاب شود ، این «گروه مشورتی» مسئول انتخاب گزارشگران موضوعات خاصی مانند اردوگاه های کار در کره شمالی یا خشونت بر ضد زنان است!
انتخاب این مقام سعودی به عنوان رئیس نشست رسمی‌ترین نهاد حقوق بشری، ابتدا بهت و تعجب، سپس خشم نهادهای مستقل حقوق بشری را بر انگیخت و در ادامه ریاست عربستان بر گروه مشورتی موجب واکنش شدید آنان شد ، هیلل نویر، مدیر اجرایی سازمان غیر دولتی دیده بان حقوق بشر در این باره گفت: «این شرم آور است که سازمان ملل متحد کشوری مانند عربستان سعودی را برای ریاست این گروه انتخاب کرده است. دلارهای نفتی و سیاست بر حقوق بشر پیروز شدند، فریبکاری و بیشترین ضربه وارده به اعتبار نهادی که پایبندی به اصول اخلاقی سازمان ملل متحد را نشان می دهد این است که عربستان سعودی در سال ٢٠١٣ عضو آن شده است»» عربستانی که با آن همه فجایع ضد بشری چه در داخل کشور خود بر ضد حقوق اقلیت ها و زنان و چه در بیرون در مرزهای کشور خود بر ضد مردم یمن وضعیتش برای همه دنیا مشخص است غیر شورای حقوق بشر، که در همان سال 1948 هم به اعلامیه حقوق بشر رای نداده و به مخالفت برخاسته بود ( در نهایت رای ممتنع داد )
وضعیت در مورد ایران ولی فرق میکند و قطعنامه حقوق بشری بر علیه ایران همیشه آماده است و آخرین آن در آذرماه امسال تصویب شد و با تمام اقدامات ضد بشری عربستان، او بر کرسی ریاست است و ایران در کرسی متهم.
اما در ماه دسامبر این ماه اعلامیه حقوق بشر، آمریکا و کنگره این کشور قانون ضد حقوق بشری دیگری تصویب کرد و اجحاف جدید بر حقوق ملل دیگر، این بار ایران، عراق، سوریه و سودان ، که علاوه بر شهروندان 38 کشوری که از مزایای توافق معروف به لغو متقابل روادید در صورتی که در 5 سال گذشته از این 4 کشور دیدار داشته اند محروم میشوند، ایرانیان و اتباع سه کشور دیگر که دارای تابعیت مضاف این 38 کشور هستند دچار این محرومیت میگردند که بر خلاف اعلامیه حقوق بشر (ماده 2 ، 12، 13 ) است و این در حالی است در سالهای اخیر یک ایرانی در حوادث تروریستی در اروپا و آمریکا شرکت نداشته و در لیست این محرومیت ها اشاره ای که به تروریست خیز ترین سرزمین سالهای اخیر عربستان و حتی پاکستان نشده است و گویی حقوق بشر چه در سطح بین المللی و چه در آمریکا و غرب گرفتار سیاست و نفت و دلار است و اخلاق در آن جایی ندارد .
