به دست آوردن محبوبيت يك شخصيت در يك جامعه از راه های مختلفی امكان‌پذير است؛ از جمله از طريق مشاركت فرد در فرايند انتخابات به ويژه انتخابات هايی در سطح ملي كه در چنين صورتی می‌توان محبوبيت فرد را در سطح ملی به دست آورد. همچنين می‌توان از طريق شواهد ديگری به محبوبيت يك فرد در آن جامعه دست يافت از جمله نظر سنجی‌های معتبر، اعتراف دشمنان آن فرد و نيز ساير شواهد ميدانی كه به نظر می‌رسد در مورد بشار اسد همه گزينه‌ها حاكی از محبوبيت بالای او در ميان مردم سوريه می‌باشد؛ به اين صورت كه بشار اسد اگر چه پس از پدر بر اريكه قدرت تكيه زد و تا سالها صرفا در انتخاباتی بدون رقابت و در قالب انتخابات تك كانديدا پيروز انتخابات می‌شد، اما در آخرين انتخاباتی كه برگزار شد شرايط را برای حضور كانديداهای ديگر نيز فراهم كرد كه در اين انتخابات بار ديگر بشار اسد با به دست آوردن 89 درصد آراء، رئيس‌جمهور سوريه شد.

اين ميزان از مشاركت می‌تواند حاكی از محبوبيت فوق‌العاده بشار اسد در ميان مردم اين كشور باشد. با اين حال حتی اگر اين آمارها را كه طبيعتا از سوی دولت اين كشور اعلام شده است و باز هم به صورت طبيعی دشمنان سوريه آن را نمی‌پذيرند مبنای كار قرار ندهيم، محبوبيت بشار اسد را از راه‌های ديگری می‌توان به دست آورد؛ از جمله نظر سنجی‌های صورت گرفته توسط كشورهای دشمن سوريه، به عنوان مثال سازمان اطلاعات مركزی آمريكا (C.I.A) حتی پيش از برگزاری انتخابات سال 2014 اعلام كرده بود اگر بشار اسد در انتخابات رياست جمهور سال 2014 شركت نمايد؛ به اندازه ای از محبوبيت برخوردار است كه همچنان رئيس جمهور اين كشور خواهد بود.  این سازمان اعلام كرد: گزارش‌های تهيه شده و نظرسنجی‌هايی كه اخيرا صورت گرفته نشان می‌دهد اگر بشار اسد، رئيس‌جمهوری سوريه در انتخابات سال 2014  بار ديگر نامزد شود؛ قطعا بيشتر مردم اين كشور به وی رای می‌دهند.

وبگاه گلوبال ريسرچ نيز در گزارشی از اعتراف مخالفان اسد به محبوبيت بالای وی خبر داد. اخوان‌المسلمين سوريه و ساير گروه های تندرو موجود در اين كشور از جمله احرارالشام، دل خوشی از بشار اسد نداشته و ندارند، اما با اين وجود به ميزان محبوبيت وی اذعان می‌كنند، چرا كه در پايان سال 2013 نظر سنجی مركز «الدوحه ديبايت» (مركز وابسته به خانواده حاكم در قطر که اصلی‌ترین حامی مالی تروریست‌ها در سوریه است) نشان داد كه 60% از مردم سوريه خواستار باقی ماندن اسد در دولت بودند. روزنامه «گاردين» و مجله «تايمز» انگليس نيز به نقل از يك سركرده گروهك تروریستی «ارتش آزاد» ميزان محبوبيت بشار را 75% اعلام و به انزجار مردم از ارتش آزاد و ساير گروه‌های تروريستی ازجمله داعش و جبهة‌النصره اشاره كردند.

علاوه بر اين نظر سنجی‌ها و اعترافات می‌توان از تحولات ميدانی نيز ميزان محبوبيت فوق العاده بشار اسد را به دست آورد، چرا كه در حال حاضر سوريه به مدت تقريبا شش سال است كه درگير جنگ‌های داخلی است كه در يك طرف آن، تروريست‌های تا بن دندان مسلح همچون داعش و جبهة‌النصره به همراه كليه كشورهای غربی و اكثر كشورهای عربی و رژيم صهيونيستی با همراهی سازمان‌های بين‌المللی قرار دارند و شدت فشارها به اين كشور به گونه‌ای است كه اگر يك رژيم با محبوبيت پايين در اين كشور حضور داشت قطعا بدون نياز به نيروهای مسلح و صرفا با حضور مردم در عرصه تاكنون ساقط شده بود. حال آن‌كه در اين كشور نه تنها چنين اتفاقي نيافتاده است، بلكه به دليل محبوبيت بالای دولت بشار اسد، مردم به ياری دولت مركزی اين كشور آمده و در حال جنگ با تروريست‌ها هستند . 

بدیهی بود که این چند تحرک به سرعت کنترل می‌شد و نفرات برای این تجزیه کافی نبود. تجزیه نیاز به یک قوای قدرتمند و مسلح شبه نظامی و حمایت همه جانبه خارجی دارد. از این رو شاهد بودیم که به ناگاه تمامی گروهک‌های تجزیه طلب کُرد، مانند پ.ک.ک ترکیه و برخی از کردهای شمال عراق و تروریستهایی با ملیت‌های متعدد؛ وارد سوریه شدند. رجب طیب اردوغان با عبدالله اوجلان به مذاکره نشست (؟!)، هم زمان تروریست‌های سازماندهی شده القاعده و طالبان به همراه تروریست‌های اروپایی از آلمان، انگلیس، فرانسه، بلژیک و سایر کشورهای اروپایی نیز وارد سوریه شدند و برخی از نظامیان مصری، اردنی و بیش از همه سعودی و قطر نیز وارد شده و ساماندهی و فرماندهی این شبه‌نظامیان تروریست را بر عهده گرفتند. در این بحبوحه نظامی - سیاسی سوریه  مقامات آمریکایی و سپس انگلیسی و اتحادیه اروپا، نه تنها به سرعت اعلام حمایت کردند، بلکه ضمن اصرار بر کناره‌گیری بشار اسد، صریحاً اعلام کردند که این تروریست‌ها را به انواع سلاح‌های جنگی سبک و سنگین مسلح خواهند کرد و همین کار را نیز انجام دادند.