به گزارش مشرق، در حالی که بانک‌ها بر روند پیچیده رسیدگی به درخواست‌ها پافشاری می‌کنند، شرکت‌های بزرگ و تازه تأسیس فناوری اطلاعات شروع به ارائه خدمات مالی به مشتریان خود کرده‌اند. به عنوان مثال، هم‌اکنون 10 درصد از درآمدهای مالی شرکت استارباکس (Starbucks1) از طریق تراکنش‌های مالی به وسیله‌ی تلفن‌های هوشمند به دست می‌آید. همچنین شرکت آمازون برنامه خود برای پرداخت هزینه از طریق تلفن‌های هوشمند را دارد. شرکت فیس‌بوک نیز به کاربران اجازه می‌دهد تا از طریق پیام‌رسان فیس‌بوک تبادلات مالی خود را انجام دهند.
با توجه به مثال‌های بالا به نظر می‌رسد، بانک‌ها باید پیشرفت فناوری را قبول کرده و به فکر ارائه خدمات به صورت‌های جدیدتری باشند، در غیر این صورت به‌زودی در رقابت با شرکت‌های فناوری اطلاعات شکست خواهند خورد.
تلفن هوشمند و تراشه‌ها، دو جایگزین مناسب کارت‌های اعتباری
کریس اسکینر (Chris Skinner)، نویسنده کتاب بانک دیجیتالی (Digital Bank)، پیش‌بینی کرده است تا 10 سال آینده کارت‌های اعتباری پلاستیکی از بین رفته و تلفن‌های هوشمند و تراشه‌های نهفته‌ی مخصوص تراکنش‌های مالی در لباس، ساعت و دیگر ابزارهای هوشمند جایگزین آن می‌شوند.
هم‌اکنون نیز در تعدادی از کشورهای اروپایی امکان پرداخت هزینه‌ی سوخت‌گیری خودرو با استفاده از ساعت هوشمند وجود دارد. نرم‌افزارهای بانکی به کار رفته در این جایگاه‌ها به راننده این امکان را می‌دهد تا تنها با وارد کردن نوع سوخت و میزان سوخت‌گیری به‌سرعت هزینه را پرداخت کند. بعد از این کار سرپرست جایگاه، نازل سوخت را در باک ماشین قرار داده و سوخت‌گیری پایان خواهد یافت. به‌زودی نرم‌افزاری برای جایگاه‌های سوخت‌گیری منتشر خواهد شد که خودرو به کمک آن می‌تواند خودش نوع و میزان سوخت موردنیاز را تعیین کرده و هزینه را پرداخت کند.
هم‌اکنون می‌توان با استفاده از تلفن هوشمندی که از ان‌اف‌سی پشتیبانی می‌کند کرایه‌ی مترو را پرداخت کرد.
برای برداشت پول از خودپردازها دیگر نیازی به کارت اعتباری وجود ندارد؛ بلکه تنها لازم است کاربر با استفاده از نرم‌افزارهای بانکداری آنلاین تلفن‌های هوشمند، کد کیو‌آر (QR-Code) را دریافت کند تا بتواند وارد صفحه‌ی برداشت وجه بشود.
اسکینر معتقد است با استفاده از فناوری‌های اقتصادی جدید که بر پایه پرداخت آنلاین و تراشه‌های مخصوص این کار ایجاد می‌شوند، پرداخت‌های نقدی به‌زودی بسیار کاهش خواهند یافت. با این وجود دولت‌مردان بسیاری از کشورها با حذف تراکنش‌های مالی نقدی مخالف هستند.
تبدیل شعب بانک‌ها به نمایشگاه
اصلی‌ترین موضوع بانکداری قرن بیستم، تراکنش‌های مالی مانند برداشت و واریز پول میان شعب مختلف بود.
در قرن 21، تراکنش‌های مالی به‌صورت آنلاین انجام می‌شود و دیگر نیازی نیست مشتری بین شعب مختلف بانک‌ها سرگردان شود. چرا زمانی که کاربرد می‌تواند از طریق یک نرم‌افزار یا یک تماس تلفنی ساده کارها را انجام داد، ساعت‌ها در صف بانک منتظر بماند؟
در آینده شعب بانک به شکل نمایشگاه‌هایی در می‌آیند که تنها در آن به مشتری‌ها نحوه‌ی استفاده از خدمات بانکی آنلاین آموزش داده می‌شود.
هم‌اکنون نیز شرکت‌هایی که قصد دارند تا نسل جدیدی از بانکداری را ایجاد کنند وجود دارند. در سال 2012 ام‌بانک3 لهستان (Mbank) معماری بانکداری اجتماعی را ایجاد کرد. مشتریان این بانک می‌توانند از طریق فیس‌بوک، تراکنش‌های مالی خود را انجام بدهند و از خدمات مختلف این بانک مانند خدمات ویدئویی استفاده کنند. مقامات ام‌بانک، تقریباً تمام شعب خود را بعد از تأسیس بانکداری اجتماعی تعطیل و هزینه‌ی نگهداری از زیرساخت‌های آن‌ها را به معماری بانکداری اجتماعی منتقل کردند. در حال حاضر 75 درصد از مشتریان ام‌بانک کارهای خود را با استفاده از خدمات جدید آن انجام می‌دهند.
به عنوان مثالی دیگر می‌توان به بانک تمام دیجیتالی اتم انگلیس (Atom bank) اشاره کرد. مشتریان این بانک تمام کارهای خود را با استفاده از تلفن‌ها و ابزارهای پوشیدنی هوشمند انجام می‌دهند. برای استفاده از خدمات این بانک تنها کافی است نرم‌افزار آن را دانلود کرده و ثبت‌نام کنند. سپس نوع حساب را مشخص و مشخصات فردی خود را وارد کنند.
همکاری نزدیک با فروشندگان کالا
امروزه هزاران فروشگاه فیزیکی و آنلاین وجود دارند؛ اما هیچ‌کدام نمی‌توانند به اطلاعات شخصی کاربران دسترسی پیدا کنند.
فروشندگان هیچ تصوری از افرادی که بیرون از فروشگاه‌های آن‌ها فعالیت می‌کنند ندارند و تنها می‌توانند شرایط آن‌ها را حدس بزنند؛ به عنوان مثال فروشندگان نمی‌دانند که مشتری‌ها آن‌ها چه زمانی به سفر می‌رود یا روز تولد او و خانواده‌اش چه روزی است. ممکن است در صورتی که فروشگاه‌ها به این‌گونه اطلاعات شخصی کاربرها دسترسی داشته باشند، بتوانند خدمات بهتری ارائه داده و میزان فروش خود را افزایش دهند.
بانک‌ها تمام اطلاعات موردنیاز فروشگاه‌ها را دارند؛ اما به علت قوانین موجود نمی‌توانند اطلاعات شخصی مشتری‌های خود را در اختیار فروشندگان قرار بدهند.
به همین دلیل مؤسسات مالی نیز برای افزایش درآمد خود شروع به همکاری با شرکت‌های فناوری اطلاعات خواهند کرد.
این رابطه‌ی دوطرفه شرکت‌های فناوری اطلاعات با بانک‌ها احتمالاً به این صورت اتفاق خواهد افتاد:
«سلام، بانک، من 5 جعبه نوشابه دارم و می‌خواهم آن را به فروش برسانم. کدام مشتری شما برای خرید نوشابه اقدام کرده است؟ به او برای فروش نوشابه تخفیف می‌دهیم و درآمد را باهم تقسیم می‌کنیم.»
هم‌اکنون این روش در بزرگ‌ترین بانک اروپای شرقی و اوکراین با نام پریوات بانک (PrivatBank) به کار گرفته شده است.
سامانه‌های ردیابی
فناوری بانک‌ها را مانند انسان‌ها کرده‌اند. اسکینر اعتقاد دارد. بانک‌های آینده به‌زودی مشتریان خود را شناخته و می‌توانند درخواست‌های آن‌ها را پیش‌بینی کنند. در آینده باید منتظر این نوع بانکداری بود. این بانک‌ها به شیوه‌ای مشابه زیر عمل می‌کند:
کاربر در حساب کاربری فیس‌بوک خود می‌نویسد: «روز خوبی برای رفتن به شهربازی است.» این پیغام به بانک رسیده و بانک به‌سرعت پاسخی مشابه این محتوا ارسال می‌کند: «شما بلیت خواستید. ما برای شما بلیت پیدا کرده‌ایم. آیا آن را می‌خواهید؟»
بانک‌های آینده اطلاعات بیشتری نسبت به بانک‌های امروزی از مشتری‌های خود دارند. بانک‌ها خواهند توانست از موقعیت شغلی یا اقتصادی یک نفر آگاه شوند و به‌صورت خودکار به مشتریان خود وام بدهند.
عصر رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزاری
هر بانکی دارای سامانه نرم‌افزاری توسعه داده شده مخصوص خود است که توسط نسل‌های مختلف توسعه‌دهنده‌ها ایجاد شده است. زبان‌های برنامه‌نویسی و انواع روش‌های کد زنی بسیار زیاد شده و دارای پیچیدگی‌های بسیاری است؛ اما رقابت با شرکت‌های فناوری اطلاعات با استفاده از رابط‌های برنامه‌نویسی نرم‌افزاری (API) و ساده‌سازی آن امکان‌پذیر خواهد شد.
در حال حاضر تحلیلگرها و برنامه نویسان حرفه‌ای در مورد نسل جدیدی از روش‌های ایجاد نرم‌افزار صحبت می‌کنند. مقامات بانک‌ها برای ساخت هسته‌ی دیجیتالی نیاز به رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزاری دارند تا بتوانند خدمات بهتری به مشتری‌های خود ارائه بدهند.
با استفاده از یک رابط مناسب می‌توان کاری کرد تا مشتری‌ها و شرکت‌ها به‌راحتی بتوانند از خدمات بانک‌ها استفاده کنند، از طریق شبکه‌های اجتماعی مانند توییتر تراکنش‌های مالی انجام بدهند یا انتقال وجهی را به‌صورت رمز شده انجام بدهند.
هم‌اکنون با احراز هویت در یک بانک‌های لهستانی می‌توان به‌راحتی در تمام بانک‌های دیگر افتتاح حساب انجام داد.
همه‌چیز روی ابرها
در آینده تمام پردازش‌های مالی روی فضای ابری انجام خواهد شد؛ به همین دلیل مؤسسات مالی نیاز به همکاری با شرکت‌های فناوری اطلاعات دارند تا بتوانند زیرساخت‌های آن را آماده کرده و هزینه‌های آن را بپردازند.
در سال 2013 اولین نوع از این بانک‌ها ساخته شده است. بانک هلندی دی‌بی‌ان (DBN) اجازه‌ی استفاده از خدمات وب‌گاه آمازون را در تعدادی از خدمات بانکی خود داده است.
همچنین به علت پیشرفت فناوری در زمینه‌ی هوش مصنوعی و ربات‌ها، احتمالاً در بانک‌های آینده ربات‌ها پاسخگوی مراجعه‌کنندگان خواهند بود و تمام اعمال آن‌ها را انجام می‌دهند.
آمریکا و تعدادی از کشورهای دیگر اعلام کرده‌اند در آینده‌ای نزدیک، ربات‌ها را جایگزین کارمندان بانک‌ها خواهند کرد.
به نظر می‌رسد در شیوه‌ی بانکداری آینده اطلاعات تمام کاربرهای بانک‌ها و شبکه‌های اجتماعی با یکدیگر به اشتراک گذاشته می‌شوند و بدون اجازه‌ی کاربر برای ارائه خدمات بهتر، وضعیت او را زیر نظر می‌گیرند.
منبع: سایبربان
با توجه به مثال‌های بالا به نظر می‌رسد، بانک‌ها باید پیشرفت فناوری را قبول کرده و به فکر ارائه خدمات به صورت‌های جدیدتری باشند، در غیر این صورت به‌زودی در رقابت با شرکت‌های فناوری اطلاعات شکست خواهند خورد.
تلفن هوشمند و تراشه‌ها، دو جایگزین مناسب کارت‌های اعتباری
کریس اسکینر (Chris Skinner)، نویسنده کتاب بانک دیجیتالی (Digital Bank)، پیش‌بینی کرده است تا 10 سال آینده کارت‌های اعتباری پلاستیکی از بین رفته و تلفن‌های هوشمند و تراشه‌های نهفته‌ی مخصوص تراکنش‌های مالی در لباس، ساعت و دیگر ابزارهای هوشمند جایگزین آن می‌شوند.
هم‌اکنون نیز در تعدادی از کشورهای اروپایی امکان پرداخت هزینه‌ی سوخت‌گیری خودرو با استفاده از ساعت هوشمند وجود دارد. نرم‌افزارهای بانکی به کار رفته در این جایگاه‌ها به راننده این امکان را می‌دهد تا تنها با وارد کردن نوع سوخت و میزان سوخت‌گیری به‌سرعت هزینه را پرداخت کند. بعد از این کار سرپرست جایگاه، نازل سوخت را در باک ماشین قرار داده و سوخت‌گیری پایان خواهد یافت. به‌زودی نرم‌افزاری برای جایگاه‌های سوخت‌گیری منتشر خواهد شد که خودرو به کمک آن می‌تواند خودش نوع و میزان سوخت موردنیاز را تعیین کرده و هزینه را پرداخت کند.
هم‌اکنون می‌توان با استفاده از تلفن هوشمندی که از ان‌اف‌سی پشتیبانی می‌کند کرایه‌ی مترو را پرداخت کرد.
برای برداشت پول از خودپردازها دیگر نیازی به کارت اعتباری وجود ندارد؛ بلکه تنها لازم است کاربر با استفاده از نرم‌افزارهای بانکداری آنلاین تلفن‌های هوشمند، کد کیو‌آر (QR-Code) را دریافت کند تا بتواند وارد صفحه‌ی برداشت وجه بشود.
اسکینر معتقد است با استفاده از فناوری‌های اقتصادی جدید که بر پایه پرداخت آنلاین و تراشه‌های مخصوص این کار ایجاد می‌شوند، پرداخت‌های نقدی به‌زودی بسیار کاهش خواهند یافت. با این وجود دولت‌مردان بسیاری از کشورها با حذف تراکنش‌های مالی نقدی مخالف هستند.
تبدیل شعب بانک‌ها به نمایشگاه
اصلی‌ترین موضوع بانکداری قرن بیستم، تراکنش‌های مالی مانند برداشت و واریز پول میان شعب مختلف بود.
در قرن 21، تراکنش‌های مالی به‌صورت آنلاین انجام می‌شود و دیگر نیازی نیست مشتری بین شعب مختلف بانک‌ها سرگردان شود. چرا زمانی که کاربرد می‌تواند از طریق یک نرم‌افزار یا یک تماس تلفنی ساده کارها را انجام داد، ساعت‌ها در صف بانک منتظر بماند؟
در آینده شعب بانک به شکل نمایشگاه‌هایی در می‌آیند که تنها در آن به مشتری‌ها نحوه‌ی استفاده از خدمات بانکی آنلاین آموزش داده می‌شود.
هم‌اکنون نیز شرکت‌هایی که قصد دارند تا نسل جدیدی از بانکداری را ایجاد کنند وجود دارند. در سال 2012 ام‌بانک3 لهستان (Mbank) معماری بانکداری اجتماعی را ایجاد کرد. مشتریان این بانک می‌توانند از طریق فیس‌بوک، تراکنش‌های مالی خود را انجام بدهند و از خدمات مختلف این بانک مانند خدمات ویدئویی استفاده کنند. مقامات ام‌بانک، تقریباً تمام شعب خود را بعد از تأسیس بانکداری اجتماعی تعطیل و هزینه‌ی نگهداری از زیرساخت‌های آن‌ها را به معماری بانکداری اجتماعی منتقل کردند. در حال حاضر 75 درصد از مشتریان ام‌بانک کارهای خود را با استفاده از خدمات جدید آن انجام می‌دهند.
به عنوان مثالی دیگر می‌توان به بانک تمام دیجیتالی اتم انگلیس (Atom bank) اشاره کرد. مشتریان این بانک تمام کارهای خود را با استفاده از تلفن‌ها و ابزارهای پوشیدنی هوشمند انجام می‌دهند. برای استفاده از خدمات این بانک تنها کافی است نرم‌افزار آن را دانلود کرده و ثبت‌نام کنند. سپس نوع حساب را مشخص و مشخصات فردی خود را وارد کنند.
همکاری نزدیک با فروشندگان کالا
امروزه هزاران فروشگاه فیزیکی و آنلاین وجود دارند؛ اما هیچ‌کدام نمی‌توانند به اطلاعات شخصی کاربران دسترسی پیدا کنند.
فروشندگان هیچ تصوری از افرادی که بیرون از فروشگاه‌های آن‌ها فعالیت می‌کنند ندارند و تنها می‌توانند شرایط آن‌ها را حدس بزنند؛ به عنوان مثال فروشندگان نمی‌دانند که مشتری‌ها آن‌ها چه زمانی به سفر می‌رود یا روز تولد او و خانواده‌اش چه روزی است. ممکن است در صورتی که فروشگاه‌ها به این‌گونه اطلاعات شخصی کاربرها دسترسی داشته باشند، بتوانند خدمات بهتری ارائه داده و میزان فروش خود را افزایش دهند.
بانک‌ها تمام اطلاعات موردنیاز فروشگاه‌ها را دارند؛ اما به علت قوانین موجود نمی‌توانند اطلاعات شخصی مشتری‌های خود را در اختیار فروشندگان قرار بدهند.
به همین دلیل مؤسسات مالی نیز برای افزایش درآمد خود شروع به همکاری با شرکت‌های فناوری اطلاعات خواهند کرد.
این رابطه‌ی دوطرفه شرکت‌های فناوری اطلاعات با بانک‌ها احتمالاً به این صورت اتفاق خواهد افتاد:
«سلام، بانک، من 5 جعبه نوشابه دارم و می‌خواهم آن را به فروش برسانم. کدام مشتری شما برای خرید نوشابه اقدام کرده است؟ به او برای فروش نوشابه تخفیف می‌دهیم و درآمد را باهم تقسیم می‌کنیم.»
هم‌اکنون این روش در بزرگ‌ترین بانک اروپای شرقی و اوکراین با نام پریوات بانک (PrivatBank) به کار گرفته شده است.
سامانه‌های ردیابی
فناوری بانک‌ها را مانند انسان‌ها کرده‌اند. اسکینر اعتقاد دارد. بانک‌های آینده به‌زودی مشتریان خود را شناخته و می‌توانند درخواست‌های آن‌ها را پیش‌بینی کنند. در آینده باید منتظر این نوع بانکداری بود. این بانک‌ها به شیوه‌ای مشابه زیر عمل می‌کند:
کاربر در حساب کاربری فیس‌بوک خود می‌نویسد: «روز خوبی برای رفتن به شهربازی است.» این پیغام به بانک رسیده و بانک به‌سرعت پاسخی مشابه این محتوا ارسال می‌کند: «شما بلیت خواستید. ما برای شما بلیت پیدا کرده‌ایم. آیا آن را می‌خواهید؟»
بانک‌های آینده اطلاعات بیشتری نسبت به بانک‌های امروزی از مشتری‌های خود دارند. بانک‌ها خواهند توانست از موقعیت شغلی یا اقتصادی یک نفر آگاه شوند و به‌صورت خودکار به مشتریان خود وام بدهند.
عصر رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزاری
هر بانکی دارای سامانه نرم‌افزاری توسعه داده شده مخصوص خود است که توسط نسل‌های مختلف توسعه‌دهنده‌ها ایجاد شده است. زبان‌های برنامه‌نویسی و انواع روش‌های کد زنی بسیار زیاد شده و دارای پیچیدگی‌های بسیاری است؛ اما رقابت با شرکت‌های فناوری اطلاعات با استفاده از رابط‌های برنامه‌نویسی نرم‌افزاری (API) و ساده‌سازی آن امکان‌پذیر خواهد شد.
در حال حاضر تحلیلگرها و برنامه نویسان حرفه‌ای در مورد نسل جدیدی از روش‌های ایجاد نرم‌افزار صحبت می‌کنند. مقامات بانک‌ها برای ساخت هسته‌ی دیجیتالی نیاز به رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزاری دارند تا بتوانند خدمات بهتری به مشتری‌های خود ارائه بدهند.
با استفاده از یک رابط مناسب می‌توان کاری کرد تا مشتری‌ها و شرکت‌ها به‌راحتی بتوانند از خدمات بانک‌ها استفاده کنند، از طریق شبکه‌های اجتماعی مانند توییتر تراکنش‌های مالی انجام بدهند یا انتقال وجهی را به‌صورت رمز شده انجام بدهند.
هم‌اکنون با احراز هویت در یک بانک‌های لهستانی می‌توان به‌راحتی در تمام بانک‌های دیگر افتتاح حساب انجام داد.
همه‌چیز روی ابرها
در آینده تمام پردازش‌های مالی روی فضای ابری انجام خواهد شد؛ به همین دلیل مؤسسات مالی نیاز به همکاری با شرکت‌های فناوری اطلاعات دارند تا بتوانند زیرساخت‌های آن را آماده کرده و هزینه‌های آن را بپردازند.
در سال 2013 اولین نوع از این بانک‌ها ساخته شده است. بانک هلندی دی‌بی‌ان (DBN) اجازه‌ی استفاده از خدمات وب‌گاه آمازون را در تعدادی از خدمات بانکی خود داده است.
همچنین به علت پیشرفت فناوری در زمینه‌ی هوش مصنوعی و ربات‌ها، احتمالاً در بانک‌های آینده ربات‌ها پاسخگوی مراجعه‌کنندگان خواهند بود و تمام اعمال آن‌ها را انجام می‌دهند.
آمریکا و تعدادی از کشورهای دیگر اعلام کرده‌اند در آینده‌ای نزدیک، ربات‌ها را جایگزین کارمندان بانک‌ها خواهند کرد.
به نظر می‌رسد در شیوه‌ی بانکداری آینده اطلاعات تمام کاربرهای بانک‌ها و شبکه‌های اجتماعی با یکدیگر به اشتراک گذاشته می‌شوند و بدون اجازه‌ی کاربر برای ارائه خدمات بهتر، وضعیت او را زیر نظر می‌گیرند.
منبع: سایبربان
