به گزارش مشرق، در روزنامه پرسپوليس مطالبي در مورد علي دايي درج شد که نه تنها اختلافات را برطرف نکرد بلکه ناخواسته دامنه اختلافات را بيشتر کرد . دايي ايرادها و نقاط ضعف و قوتي دارد ولي افتخارات او را نمي توان با اين ايرادها ناديده انگاشت ...

متاسفانه ما در اين بخش بزرگترين ايراد را به علي دايي وارد مي دانيم که چرا بعضا بدون مطالعه خود را وارد معرکه ايي مي کند که هيچ شناختي از آدم ها و افکار آنها ندارد و خود و اعتبارش را خرج کساني مي کند که مشخص نيست به دنبال چه اهدافي هستند ضمن اينکه دايي قدر جايگاه و منزلت و موقعيت خود را هم نمي داند.

دايي اگر قدر دايي را بداند و بداند که چه سرمايه عظيمي براي ورزش ايران است يقينا به اين راحتي خود را خرج نمي کند اما او همچنان پرتلاطم است و درونش پر از غوغايي است که همواره با آن درگير است و اين تضادهاي دروني اجازه نمي دهد دايي خود دايي باشد.
دايي اگر مي خواهد دايي باشد اولا بايد گفته بزرگاني همانند حسن روشن ، ناصر حجازي، علي پروين ، حسين کلاني و... را آويزه گوش خود کند و به دنبال مديريت بر فوتبال قاره و حتي جهان باشد چه اينکه تمام خصوصيات و ويژگي هاي آن را دارد مشروط برآنکه در يک برنامه ريزي دقيق تمامي ارکان ورزش و ديپلماسي بالاي ورزش ايران و همچنين رسانه ها او را در اين راه يار و ياور باشندمشروط بر آنکه دايي اول از همه اين موضوع را بخواهد و بپذيرد.

اما دايي اهل مبارزه و عاشق حضور در زمين فوتبال است و مي خواهد با مبارزه بي امان به آنچه که مي پندارد دست يابد.

او را خوب مي شناسم و براي همين بود که خيلي زودتر از آنچه که مي پنداشتيم عهده دار مربيگري تيم ملي شد و در آن وادي هم وقتي متوجه نيات متوليان آن روز فوتبال و ورزش شد که ديرشده بود چه اينکه دايي مي پنداشت ديگران هم مثل خود او با همان جوش و حرارت فقط و فقط در راه موفقيت تيم ملي تمام هم و غم خود را مي گذارند اما غافل از اينکه عده ايي نان به نرخ روز خور در اين فوتبال و ورزش حضور دارند که براي بقاي خود حاضرند هر سدي را بشکنند و از هر حريمي عبور کنند و ديگران را له کنند تا خود بمانند.

دايي خود البته مقصر اصلي است ،او مشورت پذير نيست و همان روزها اگر حرف و نصيحت بزرگاني مثل دکتر دادکان را گوش مي داد به اين راحتي وارد ورطه ايي نمي شد که آخر و عاقبتش غرق شدن خود او باشد و ديگراني که اين ورطه را بوجود آوردند در ساحل نجات بنشينند و برايش دعا کنند!

با اين وجود تصور ما اين بود که بعد ازآن اتفاقات تيم ملي او هوشيارانه تر گام بر مي دارد اما وقتي اواسط فصل گذشته پرسپوليسي را پذيرفت که توسط سياسيون اداره مي شد دوباره اين سوال در ذهن ما آمد که دايي را چه مي شود؟ مگر او يکبار از اين سوراخ گزيده نشد؟
پس چرا قدم در راهي گذاشت که از همان ابتدا مشخص بود اين راه پر از دست انداز و سنگلاخ است.

او که خود در پرسپوليس بازي کرده مي دانست که پرسپوليس در شرايط طبيعي پر از حوادث ريز و درشت است چه رسد به اينکه گروهي تازه به ورزش رسيده در درون اين باشگاه نفوذ کنند و بخواهند با تخريب يکي مثل علي دايي هر روز بيش از ديرزو خود را مطرح کنند.

با اين وجود دعواي طرفين از 4 شنبه هفته گذشته وارد فاز تازه تري شد و آن هم زماني بود که علي سعيدلو رييس سازمان تربيت بدني خيلي سفت و سخت از دايي حمايت کرد و سرپرست منصوب خود در باشگاه را به نوعي وادار به تبعيت از علي دايي کرد.
علي سعيدلو در آن جلسه با دست به پشت علي دايي مي زند و با گرمي هر جه تمام ميگويد تو محکم به کارت ادامه بده و به هيچکدام از اين مسائل توجه نکن. دايي هم لبخند زنان از دفتر جناب رييس که همزبان هم هستند خارج مي شود و پيامد آن گفت و گوي صميمي را پرسپوليسي ها در بازي با پيکان بروز دادند.

اکنون سرپرست باشگاه حتما متوجه شده که دايي جايگاه و پايگاه محکم تري در نزد سازمان نشينان دارد و از اين رواست که دايي در تازه ترين اظهاراتش بيان کرده که من را سعيدلو آورد ه و خود او هم مي تواند بردارد و اين يعني از دور خارج کردن سرپرست باشگاه براي فصل آينده.

بنابراين اگر سعيدلو در سازمان ماندني باشد و تغيير نکند شايد علي دايي برنده اين جنگ و نزاع باشد واگر هم سعيدلو برود بازهم معلوم نيست سرپرست فعلي باشگاه داراي چه جايگاهي خواهد بود اما دايي تحت هر شرايطي علي دايي خواهد بود البته اگر در اين گير ودار آبديده تر شده باشد...اگر...