به گزارش مشرق، رسول منتجب نیا، قائم مقام حزب اعتماد ملی امروز یکشنبه
۹۴/۶/۸ گفت و گویی با روزنامه شرق انجام داده که بخشی از آن را در ادامه
می‌خوانید.
یکی از وعده‌های دولت چرخیدن چرخ زندگی مردم در کنار چرخش سانتریفیوژها بود. در این حوزه عملکرد دولت را چگونه می‌بینید؟
در زمینه اقتصادی، دولت تلاش برای کاهش تورم، افزایش رشد اقتصادی و فعالیت‌های زیربنایی را آغاز کرده است که به‌ویژه پس از رفع تحریم‌ها می‌تواند به‌صورت گسترده‌تر ادامه پیدا کند، اما یکی از ایرادهای وارده به دولت این است که در دولت یازدهم درباره مسائل اقتصادی زیربنایی مثل کاهش تورم، افزایش رشد اقتصادی، تقویت و توسعه بنیه اقتصادی کشور اقدامات خوبی شده اما مردم برآیند و آثار این اقدامات را کمتر در کالاهای مصرفی و اولیه خود مشاهده می‌کنند. درحالی‌که قضاوت عامه مردم درباره اقتصاد، معطوف به رونق اقتصادی، ارزانی و فراوانی کالا و... است.
اشاره کردید که می‌توان نقاط ضعفی هم برای دولت برشمرد. مهم‌ترین این نقاط ضعف چیست؟
طبیعی است که می‌توان انتقادهایی نیز متوجه عملکرد دولت دانست و معتقدم آنها باید از انتقادهای سازنده استقبال کنند. یکی از این انتقادات این است که به بخشی از مطالبات مردم توجه شایسته و درخوری نشده است. برای مثال در زمینه فضای سیاسی دولت هنوز توفیق بسیار بالایی کسب نکرده، اگرچه همان‌طور که اشاره شد تحولی در این زمینه ایجاد شده است. یکی از دیگر مسائلی که می‌شود نقطه ضعف دولت دانست این است که در دولت یازدهم هماهنگی، انسجام و یکپارچگی کمتری مشاهده می‌شود. به‌عبارت‌دیگر دکتر روحانی در ذهنیت جامعه یک‌نفره و تنها، در حال دنبال‌کردن یک مسیر سخت و دشوار است. گویی تنها روحانی است که پاسخ‌گوی مردم و ضامن تأمین مطالبات آنهاست. درصورتی‌که وزیران، معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور باید در تأمین و تضمین مطالبات مردم و تحقق شعارها و وعده‌ها سهیم و دخیل باشند، اما شاهد هستیم برخی مسئولان در این زمینه کوتاهی می‌کنند یا با رئیس‌جمهور همراهی کمتری دارند و جالب اینجاست که در برابر هجمه منتقدان مخرب این رئیس‌جمهور است که باید خودش را سپر بلای دولت و زیرمجموعه‌اش قرار دهد. ای کاش وزرا و معاونان رئیس‌جمهور این ایثار را داشته باشند که خودشان را سپر بلای او کنند و نه برعکس. نقطه ضعف دیگر وجود عناصری در مجموعه دولت است که به هیچ‌وجه دولت را قبول ندارند و دل به دولت گذشته بسته‌اند یا قسم‌خورده دولت گذشته هستند. به‌کارگیری این نیروها در سطح وسیع در مسئولیت‌های کلیدی و حساس قابل توجیه نیست.
یکی از وعده‌های دولت چرخیدن چرخ زندگی مردم در کنار چرخش سانتریفیوژها بود. در این حوزه عملکرد دولت را چگونه می‌بینید؟
در زمینه اقتصادی، دولت تلاش برای کاهش تورم، افزایش رشد اقتصادی و فعالیت‌های زیربنایی را آغاز کرده است که به‌ویژه پس از رفع تحریم‌ها می‌تواند به‌صورت گسترده‌تر ادامه پیدا کند، اما یکی از ایرادهای وارده به دولت این است که در دولت یازدهم درباره مسائل اقتصادی زیربنایی مثل کاهش تورم، افزایش رشد اقتصادی، تقویت و توسعه بنیه اقتصادی کشور اقدامات خوبی شده اما مردم برآیند و آثار این اقدامات را کمتر در کالاهای مصرفی و اولیه خود مشاهده می‌کنند. درحالی‌که قضاوت عامه مردم درباره اقتصاد، معطوف به رونق اقتصادی، ارزانی و فراوانی کالا و... است.
اشاره کردید که می‌توان نقاط ضعفی هم برای دولت برشمرد. مهم‌ترین این نقاط ضعف چیست؟
طبیعی است که می‌توان انتقادهایی نیز متوجه عملکرد دولت دانست و معتقدم آنها باید از انتقادهای سازنده استقبال کنند. یکی از این انتقادات این است که به بخشی از مطالبات مردم توجه شایسته و درخوری نشده است. برای مثال در زمینه فضای سیاسی دولت هنوز توفیق بسیار بالایی کسب نکرده، اگرچه همان‌طور که اشاره شد تحولی در این زمینه ایجاد شده است. یکی از دیگر مسائلی که می‌شود نقطه ضعف دولت دانست این است که در دولت یازدهم هماهنگی، انسجام و یکپارچگی کمتری مشاهده می‌شود. به‌عبارت‌دیگر دکتر روحانی در ذهنیت جامعه یک‌نفره و تنها، در حال دنبال‌کردن یک مسیر سخت و دشوار است. گویی تنها روحانی است که پاسخ‌گوی مردم و ضامن تأمین مطالبات آنهاست. درصورتی‌که وزیران، معاونان و مشاوران رئیس‌جمهور باید در تأمین و تضمین مطالبات مردم و تحقق شعارها و وعده‌ها سهیم و دخیل باشند، اما شاهد هستیم برخی مسئولان در این زمینه کوتاهی می‌کنند یا با رئیس‌جمهور همراهی کمتری دارند و جالب اینجاست که در برابر هجمه منتقدان مخرب این رئیس‌جمهور است که باید خودش را سپر بلای دولت و زیرمجموعه‌اش قرار دهد. ای کاش وزرا و معاونان رئیس‌جمهور این ایثار را داشته باشند که خودشان را سپر بلای او کنند و نه برعکس. نقطه ضعف دیگر وجود عناصری در مجموعه دولت است که به هیچ‌وجه دولت را قبول ندارند و دل به دولت گذشته بسته‌اند یا قسم‌خورده دولت گذشته هستند. به‌کارگیری این نیروها در سطح وسیع در مسئولیت‌های کلیدی و حساس قابل توجیه نیست.
