به گزارش مشرق، حجت الاسلام حمیدرضا مظاهری سیف، بنیانگذار موسسه علمی و پژوهشی بهداشت معنوی، به مناسبت فرا رسیدن روز پزشک در پاسخ به این سوال که اخلاق و دین مداری یک پزشک تا چه اندازه می تواند در روند معالجه و درمان او موثر باشد، اظهار کرد: قطعا موضوع معنویت و دینداری در رابطه پزشک و بیمار بسیار موثر است به دلیل آن که بیماران دو گروه اند یا اهل معنویت هستند یا نیستند.
وی با اشاره به گروه نخستِ یاد شده ادامه داد: اگر بیماران اهل معنویت باشند وقتی با پزشکی از اهل تقوا و معنویت برخورد و مشاهده می کنند به طور مثال پزشک آنها با جاری ساختن بسم الله الرحمن الرحیم شروع به نوشتن نسخه می کند و رفتارهای معنوی از او سر می زند، به طور حتم اعتماد بیشتری نسبت به او پیدا کرده و امید و انرژی بیشتری در خصوص اثربخشی مداوای او دریافت می کنند.
حجت الاسلام مظاهری سیف با تاکید بر این که این امید و اعتماد ایجاد شده نقش مهمی در درمان بیمار دارد، تصریح کرد: اثر این مساله به لحاظ تجربی نیز اثبات شده است همان طور که بی اعتمادی و ناامیدی نسبت به درمان و درمانگر، تاثیر منفی خود را بر بیمار می گذارد.
این استاد فلسفه اخلاق بیان کرد: اما در خصوص گروه دوم یعنی بیماری که اهل معنویت و دینداری نیست، نیز برای او هم یک انسان معنوی که اثبات می کند آن پزشک معنوی با مبدا متعال و نیروهای برتر در عالم ارتباط دارد، دلگرم کننده است به دلیل آن که بسیاری از مردم زمانی که گرفتار می شوند یاد خدا افتاده و قلبا به او امیدوار می شوند.
وی اضافه کرد: گاهی افرادی که خود متدین نیستند، احساس می کنند خلاء معنوی آنها برای درمان شدن، توسط پزشکی که اهل معنویت است جبران می شود، بنابراین، در رابطه با پزشک و بیمار، موضوع معنویت و در فرهنگ دینی ما دینداری، بسیار مهم و تاثیر گذار است.
حجت الاسلام مظاهری سیف در ادامه با اشاره به نگاه اسلام به اخلاق پزشکی عنوان کرد: ما در این زمینه روایات بسیاری داریم که در خصوص رفتار پزشک و طبیب و نقش و وظایف او سخن به میان آورده است؛ به طور مثال روایت داریم که طبیب برای درمان خود از بیمار نباید پول مطالبه کند و تنها به عنوان هدیه چیزی که بیماری به او می دهد، می تواند قبول کند یا در روایتی دیگر بیان شده است: طبیب باید اندوه را از دل بیمار بیرون ببرد؛ لذا در منابع دینی بر امید دادن پزشک به بیمار تاکید شده است.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا از پزشک در منابع دینی به حکیم و طبیب تعبیر شده است، به شبستان گفت: البته واژه حکیم در حکمت اسلامی و در میان اندیشمندان و فیلسوفان مطرح است اما در معنای دینی بیشتر از واژه طبیب برای پزشک استفاده شده است.
این کارشناس فلسفه اخلاق ابراز کرد: اما در این خصوص حدیث قدسی مبنی بر این که خداوند متعال می فرماید (روایت به مضمون) شفا از من است و طبیب زمینه را برای شفا فراهم می کند و وسیله است، لذا طبیب را به این علت طبیب می گویند که از دل بیمار خود رفع غم و اندوه می کند؛ لذا شفا از خدا است و طبیب زمینه سازی می کند.
حجت الاسلام مظاهری سی در پایان جامعه پزشکی را به رعایت اخلاق پزشکیِ موجود در منابع و آموزه های دینی توصیه کرد و یادآور شد: امروز می توان به الگوهای مختلفی اقتداء و برای رعایت این اخلاق به آنها تاسی کرد و حتی در دانشگاه هایی که گروه اخلاق پزشکی دازند، پزشکان اخلاق مدار و دیندار را شناسایی و معرفی کرد تا دانشجویان پزشکی ما بتوانند با آنها همزادپنداری کرده و از آنها الگو بگیرند.
وی با اشاره به گروه نخستِ یاد شده ادامه داد: اگر بیماران اهل معنویت باشند وقتی با پزشکی از اهل تقوا و معنویت برخورد و مشاهده می کنند به طور مثال پزشک آنها با جاری ساختن بسم الله الرحمن الرحیم شروع به نوشتن نسخه می کند و رفتارهای معنوی از او سر می زند، به طور حتم اعتماد بیشتری نسبت به او پیدا کرده و امید و انرژی بیشتری در خصوص اثربخشی مداوای او دریافت می کنند.
حجت الاسلام مظاهری سیف با تاکید بر این که این امید و اعتماد ایجاد شده نقش مهمی در درمان بیمار دارد، تصریح کرد: اثر این مساله به لحاظ تجربی نیز اثبات شده است همان طور که بی اعتمادی و ناامیدی نسبت به درمان و درمانگر، تاثیر منفی خود را بر بیمار می گذارد.
این استاد فلسفه اخلاق بیان کرد: اما در خصوص گروه دوم یعنی بیماری که اهل معنویت و دینداری نیست، نیز برای او هم یک انسان معنوی که اثبات می کند آن پزشک معنوی با مبدا متعال و نیروهای برتر در عالم ارتباط دارد، دلگرم کننده است به دلیل آن که بسیاری از مردم زمانی که گرفتار می شوند یاد خدا افتاده و قلبا به او امیدوار می شوند.
وی اضافه کرد: گاهی افرادی که خود متدین نیستند، احساس می کنند خلاء معنوی آنها برای درمان شدن، توسط پزشکی که اهل معنویت است جبران می شود، بنابراین، در رابطه با پزشک و بیمار، موضوع معنویت و در فرهنگ دینی ما دینداری، بسیار مهم و تاثیر گذار است.
حجت الاسلام مظاهری سیف در ادامه با اشاره به نگاه اسلام به اخلاق پزشکی عنوان کرد: ما در این زمینه روایات بسیاری داریم که در خصوص رفتار پزشک و طبیب و نقش و وظایف او سخن به میان آورده است؛ به طور مثال روایت داریم که طبیب برای درمان خود از بیمار نباید پول مطالبه کند و تنها به عنوان هدیه چیزی که بیماری به او می دهد، می تواند قبول کند یا در روایتی دیگر بیان شده است: طبیب باید اندوه را از دل بیمار بیرون ببرد؛ لذا در منابع دینی بر امید دادن پزشک به بیمار تاکید شده است.
وی همچنین در پاسخ به این سوال که چرا از پزشک در منابع دینی به حکیم و طبیب تعبیر شده است، به شبستان گفت: البته واژه حکیم در حکمت اسلامی و در میان اندیشمندان و فیلسوفان مطرح است اما در معنای دینی بیشتر از واژه طبیب برای پزشک استفاده شده است.
این کارشناس فلسفه اخلاق ابراز کرد: اما در این خصوص حدیث قدسی مبنی بر این که خداوند متعال می فرماید (روایت به مضمون) شفا از من است و طبیب زمینه را برای شفا فراهم می کند و وسیله است، لذا طبیب را به این علت طبیب می گویند که از دل بیمار خود رفع غم و اندوه می کند؛ لذا شفا از خدا است و طبیب زمینه سازی می کند.
حجت الاسلام مظاهری سی در پایان جامعه پزشکی را به رعایت اخلاق پزشکیِ موجود در منابع و آموزه های دینی توصیه کرد و یادآور شد: امروز می توان به الگوهای مختلفی اقتداء و برای رعایت این اخلاق به آنها تاسی کرد و حتی در دانشگاه هایی که گروه اخلاق پزشکی دازند، پزشکان اخلاق مدار و دیندار را شناسایی و معرفی کرد تا دانشجویان پزشکی ما بتوانند با آنها همزادپنداری کرده و از آنها الگو بگیرند.
