بدون شک، همان‏طور که در مصوبه شورای‏عالی انقلاب فرهنگی آمده است تئاتر مقوم فرهنگ و بسترساز ارتقاء فرهنگ عمومی جامعه بوده و توجه به این امر جزو اولویت‏های بنیاد رودکی و بخش‏های زیرمجموعه آن است.

 از آن‏جایی که تئاتر تلاشی در راستای تجلی آرمان‏های اخلاقی و ارزش‏های والای انسانی است و از ابتدای تاریخ تا کنون رسالت نقد آسیب‏های اجتماعی و مقابله با بداخلاقی‏ها و بدطینتی‏ها را بر عهده داشته است، بنیاد رودکی، آن‏چه در بیانیه کانون کارگردانان خانه تئاتر آمده است را درد دلی مشفقانه و دلسوزانه می‏داند که قابل تأمل و مُداقه است. اما برای شفاف‏سازی وضعیت موجود بهتر است که از چند منظر مورد بررسی قرار گیرد.

 نخست این که بنیاد رودکی با این باور که هنر نمایش، هنر فاخر و عرصه فعالیت فرهیختگان است و با حضور پرشور مخاطبان معنا می‏یابد، در سیاست‏های کلان خود به هیچ‏وجه به دنبال کسب درآمد یا فروش بیش‏تر در این حوزه نبوده است اما در مشورت با کارشناسان حوزه تئاتر، اهالی صنف و اقتصادانان برجسته، مسئله‏ی جدی و مهم «اقتصاد تئاتر و مدیریت منطقی هزینه‏ ها» را همواره در دستور کار داشته است؛ چرا که امروزه تأمین منابع مالیِ تولید یک اثر و از سوی دیگر هزینه‏ های جاری حفظ و نگهداری تالارها جزو دغدغه‏ های جدی گروه‏های نمایشی و مدیران فرهنگی است.

 با همین رویکرد، حمایت و پشتیبانی از پیشکسوتان باسابقه و دارای حسن شهرت هنری در کنار توجه به جوان‏های خلاق و با انگیزه مهم‏ترین دغدغه‏ی بنیاد رودکی است. لذا طی دو سال گذشته این بنیاد همیشه به عنوان همراه و حامی در کنار هنرمندان معتبری چون آقایان هادی مرزبان، بهمن فرمان‏آرا، محمد رحمانیان، حمیدرضا نعیمی، خانم پری صابری و... در تالار وحدت بوده و توجه ویژه‏ای نیز به نسل جدید همچون کوروش زارعی، افسانه ماهیان، رضا ثروتی، آروند دشت ‏آرای، یاسر خاسب، ابراهیم پشت‏کوهی، ایمان اسکندری، مرتضی میرمنتظمی، مهدی شجاعی و... داشته است. البته تشخیص و تببین این نکته که چرا برخی از این آثار علیرغم حمایت‏های لازم با شکست در جلب نظر منتقدین و جذب مخاطبین مواجه هستند نیازمند یک تحلیل کامل جامعه‏ شناختی است.

 تالار وحدت در طی برنامه ‏های زمان‏بندی خود در زمینه تئاتر، با فضاهای خالی مواجه می‏شود که بسیار کم‏تر از زمان‏های متعارف (45 تا 60 اجرا و...) است که گروه‏های حرفه‏ای معمولاً امکان و تمایلی به اجرا در این مدت کوتاه ندارند، به همین دلیل درخواست‏های رسیده را که متناسب با همین فضای کاری هستند بررسی نموده و با شرط حفظ حداقلی شأن تالار مربوطه نسبت به اجرای اثر تصمیم‏گیری می‏نماید. نمایش مورد اشاره در این بیانیه نیز در همین قالب به روی صحنه رفته و قمیت بلیط آن نیز با توجه به بازه‏ی زمانی، تعداد مخاطب و هزینه‏های گروه تعیین گردیده است.

 نکته دیگری که به خوبی در بیانیه مذکور به آن اشاره شده است، فاصله‏ به وجود آمده بین هنرمندان و نهادهای صنفی این حوزه با بخش‏های اجرایی و تصمیم‏گیر است. لذا بنیاد رودکی با اذعان به همین مشکل آمادگی دارد تا در کمیته‏ های تخصصی با مشارکت انجمن‏های صنفی مربوطه نسبت به بهینه‏سازی وضعیت موجود اقدام نماید.

 در همین راستا و با توجه به ضرورت‏ نگاه کارشناسی در حوزه مدیریت تئاتر، بنیاد رودکی مدیریت جامعی در حوزه تئاتر ایجاد نموده تا بتواند با آسیب ‏شناسی گذشته نسبت به تدوین برنامه جامعی در بخش‏های اجرایی و علمی پژوهشی اقدام نماید که جزییات این برنامه‏ ها متعاقباً اعلام خواهد شد، که صد البته این مهم با همکاری و مشارکت اهالی تئاتر و نهادهای صنفی مرتبط اثربخش‏تر خواهد بود.

 در انتها یادآور می‏شود بنیاد رودکی به عنوان مجموعه‏ای که رسالت خود را ارتقای سطح فرهنگ عمومی جامعه و هنر والای تئاتر و خدمت‏ رسانی هرچه بیش‏تر به هنرمندان این رشته می‏داند، دست یاری به سوی همه‏ فرهیختگان دراز می ‏نماید. باشد که با هماهنگی و همدلی مشکلات موجود یکی پس از دیگری مرتفع گردیده و تئاتر کشور به بالندگی خود بیش‏ از پیش ادامه دهد.