وظیفه اصلی خانه موسیقی آن‌گونه که در اساسنامه اش آمده« حمایت از حقوق قانونی و معنوی موسیقی دانان در نقاط مختلف کشور » است و قرار بوده نه تنها از«ارزش های معنوی موسیقی ایرانی و آثار مبتنی بر فرهنگ ملی موسیقی ایران» پاسداری کند بلکه با حمایت از جامعه موسیقی از هر گونه تخلف و بی انضباطی در این زمینه نیز جلوگیری کند؛ اما نکته اینجا است که عده ای انگشت شمار زمام امور این نهاد صنفی را در 15 ساله اخیر برعهده گرفته اند و ازانواع ابزارها استفاده کرده اند تا منافع گروهی و فردی را تامین کنند .
برخی مشکلات که خبرش در میان اغلب اهالی موسیقی پیچیده موجب شد تا نارضایتی‌های زیادی نسبت به عملکرد این نهاد صنفی شکل بگیرد. مشکلاتی مانند: ماجرای داریوش پیرنیاکان و انتشار ردیف مرحوم صالحی به نام خودش که توسط برخی اساتید چون حسین علیزاده و داریوش طلایی و ساسان فاطمی تایید شده ، ماجرای پنهان کاری تمدید دوره اعضای هیئت مدیره خانه موسیقی از دو سال به چهارسال بدون اطلاع مجمع عمومی ، ماجرای سئوال بر انگیز ادامه کار اعضای هیئت مدیره برای مدت شش سال، ماجرای مبهم حمیدرضا عاطفی و تقویم موسیقی سیدعلیرضا میرعلینقی، ماجرای جنجالی تعاونی مسکن خانه موسیقی و شاکیانش، ماجرای حذف غیرقانونی روسای کانون ساز سازان و ادامه کار غیرقانونی این کانون بدون برگزاری انتخابات طی چهار سال گذشته، عدم شفاف سازی در هزینه مبالغ دریافتی از سازمان ها و ادارات مختلف، و بسیاری موارد دیگر از جمله مسائل گسترده این نهاد به اصطلاح صنفی است.
حالا در شرایطی که 14هزار عضو خانه موسیقی به دلایل پنهان و آشکار توان و پشت‌گرمی اعتراض به این تخلفات را ندارند قرار بود نشستی باعنوان«برررسی عملکرد 15 سال خانه موسیقی» و با حضور بسیاری از اساتید موسیقی کشورمان در فرهنگسرای ارسباران برگزار شود.
نشستی که کارشناسان میهمان آن اساتید و هنرمندان بزرگی چون محمدسعید شریفیان (خالق سمفونی خسوف و دارای دکترا فیزیک صوت و موسیقی الکتروآکوستیک دانشگاه پادوا ایتالیا)، کامبیز روشن روان (خالق آثار ماندگاری چون«یادگار دوست»، «گل های داوودی رسول ملاقلی پور» و ...) و ساسان فاطمی (محقق، پژوهشگر و استاد دانشکده موسیقی هنرهای زیبای دانشگاه تهران) بودند.
شنیده ها از این موضوع حکایت دارد که احتمالا چون در جلسه نقد و بررسی عملکرد 15 ساله خانه موسیقی امکان ابراز و بیان این اعتراضات و انتقادات به بعضی تخلفات اساسنامه ای و قانونی و مسائل درون صنفی این نهاد صنفی وجود داشت، تلاش هایی برای متوقف کردن این نشست شکل گرفت. تلاش هایی که در نهایت هم توانست هدف مورد نظرش را محقق سازد.
این در حالی است که جلسه دوم همین جلسه نقد قرار بود به پاسخگویی دست اندرکاران خانه موسیقی اختصاص داده شده بود تا بتوانند به موارد مطروحه پاسخ دهند.
ماجرا هم از این قرار بوده‌است که گویا علی مرادخانی(معاون فعلی امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) که از گذشته و به خصوص در زمان تصدی گری موزه موسیقی تعامل! زیادی اعضای هیئت مدیره خانه موسیقی داشت با محمد عبدالحسینی(مدیر هنری سازمان فرهنگی هنری شهرداری) تماس می گیرد و عبدالحسینی را مجاب می کندتا «نشست نقد و بررسی عملکرد 15 ساله خانه موسیقی» در فرهنگسرای ارسباران برگزار نشود.
این در حالی است که افراد دیگری چون حمیدرضا نوربخش(مدیرعامل خانه موسیقی) نیز عبدالحسینی را واداشتند تا به هر بهانه ای که شده این نشست برگزار نشود.
در نهایت علی مرادخانی(معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) و حمیدرضا نوربخش موفق شدند نشست نقد و بررسی عملکرد خانه موسیقی را به تعویق بیندازند.
حالا با این تفاسیر باید پرسید آیا کسی از این پس اجازه و جرات پرسش درباره مسائل خانه موسیقی را خواهد داشت؟ آیا اعضای هیئت مدیره کنونی خانه موسیقی که گویا بسیاری از اهالی موسیقی مرعوب آنها هستند همچنان به فعالیت های سئوال برانگیز ادامه خواهند داد؟ آیا کسی اجازه پرسش و یا برگزاری نشستی در نقد و بررسی عملکرد 15 ساله این خانه را نخواهد داشت؟
آیا اگر خبر مربوط به پیرنیاکان درست باشد او نباید طبق بند 3 بخش «موارد سلب عضویت» در اساسنامه خانه که می گوید «انجام اقداماتی که مغایر با شئونات حرفه ای موسیقی دانان» از این خانه کنار گذاشته شود؟ آیا معاونت امور هنری و خانه موسیقی که می بایست نقش حامی را در پیگیری مطالبات قانونی جامعه موسیقی داشته باشند چنین عملکردی قابل قبول است؟ آیا....
