ژنرال «رافائل ایتان» رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی و «امیر دروری»، فرمانده منطقه شمالی در ارتش این رژیم نظارت بر این طرح را بر عهده داشتند.
قرار بود ارتش رژیم صهیونیستی جنگ خود را در هفتم مارس 1982 آغاز کند. دستوراتی به طور عملی در خصوص عملیات «اورانیوم کوچک» که هدف آن اعلام آغاز عملیات نظامی این رژیم در لبنان بود، صادر شد.
در متن دستورات نظامی که برای نخستین بار در این اسناد منتشر شده، آمده است: «به دلیل اصابت موشک‌ها به اراضی ما یا عملیات تجاوزگرانه علیه ما احتمال دارد ارتش اسرائیل ظرف 24 ساعت آغاز عملیات نظامی خود در لبنان را اعلام کند.»
پیش‌بینی اسرائیلی‌ها این بود که اگر تحرکات نیروهای ارتش محدود شود سوری‌ها از واکنش نشان دادن خودداری می‌کنند چراکه آنها معتقدند حمله تنها پایگاه‌های نظامی ویژه فلسطینی‌ها را هدف قرار می‌دهد. عملیات نظامی نخست اسرائیل شامل عملیات فرود آمدن هوایی جهت کنترل بر مناطق جنوب لبنان بین رودهای «اللیطانی» و «الزهرانی» و همچنین منطقه «فتح لاند» در شرق بود.
ارتش رژیم صهیونیستی همچنین برای پیشروی از طریق نیروهای زمینی جهت اشغال شهر ساحلی «صور» در عملیاتی پیش‌دستانه برنامه‌ریزی کرده بود اما این طرح اجرایی نشد چراکه دولت رژیم صهیونیستی دنبال دلیل قانع‌کننده‌ای برای انجام این جنگ در مقابل جهان بود.
آوریل 1982 نیروی هوایی رژیم صهیونیستی پایگاه‌های فلسطینی را با هدف کشاندن فلسطینی‌ها در جنوب لبنان به نقض آتش‌بس بمباران کرد. فلسطینی‌ها نیز شمال اسرائیل را با کاتیوشا بمباران کردند و در آن زمان ارتش طرح «اورانیم بزرگ» را که هدف آن اشغال کامل لبنان و بیروت و ائتلاف با گروه‌های مسیحی و کشتار نیروهای سوری بود، آغاز کرد.
براساس این طرح پس از 96 ساعت از آغاز عملیات نظامی قرار بود اشغال بیروت کامل و کنترل بر مسیر بیروت - دمشق انجام شود.
سوم ژوئن 1982 ترور شلومو آرگوف، سفیر اسرائیل در انگلیس در نزدیکی یکی از هتل‌های لندن توسط یک گروه فلسطینی به دست اسرائیل بهانه داد تا جنگ را آغاز کند.
جنگ با مشارکت 100 هزار سرباز اسرائیلی و 1100 تانک که دو برابر نیروهای اسرائیلی در جنگ اکتبر 1973 بود، آغاز شد. به طور عملی این جنگ شکست خورد هرچند که در هدف آشکار خود برای خارج کردن فلسطینی‌ها موفق شد.
اسرائیل در این جنگ 1216 سرباز خود را از دست داد و در مقابل 40 هزار فلسطینی و لبنانی به شهادن رسیدند.
