به گزارش مشرق، زماني كه مقام معظم رهبري بر صحيح نبودن سياست كنترل جمعيت كه از اوايل دهه 70 شروع شده بود تأكيد كردند و ادامه آن را براي سال‌هاي بعد خطا دانستند، خوب مي‌دانستند كه اگر اين سياست ادامه پيدا كند، به تدريج دچار پيري و در نهايت كاهش جمعيت خواهيم شد، بنابراين به مسئولان توصيه كردند كه بايد با جديت در سياست كنترل جمعيت تجديد نظر كنند و صاحبان رسانه و تريبون از جمله روحانيون در جهت فرهنگ‌سازي اين موضوع اقدام كنند.
بي شك افزايش جمعيت با يك درخواست يا پخش چند تيزر و برگزاري همايش و سمينار به سرانجام نمي‌رسد. با اينكه مقام معظم رهبري بارها و بارها به اين امر تأكيد داشته‌اند و خواستار فعاليت چشمگير تمام نهادها و سازمان‌ها براي تحقق آن شده‌اند اما خبرها حكايت از اتفاق ديگري دارند كه زياد هم خوشايند نيست. به گفته مديرگروه روانپزشكي دانشگاه علوم بهزيستي و توان بخشي، «اين روزها بسياري از زوج‌هاي جوان بر اين باورند كه خانواده ايده‌آل، خانواده‌اي با يك فرزند است و داشتن بيش از يك فرزند در خانواده سطح كيفي تربيت كودك را كاهش مي‌دهد، به همين دليل در سال‌هاي اخير شاهد افزايش روند تك فرزندي و همچنين كاهش تمايلات زوجين به باروري و فرزندآوري هستيم.»
بر اساس پيش بيني‌هاي آماري منتشر شده از طرف سازمان ملل متحد، در صورتي كه كاهش رشد جمعيت كشور ما با نرخ فعلي ادامه يابد در 80 سال آينده ايران جمعيتي حدود 31 ميليون نفر خواهد داشت كه نزديك به نصف آن را افراد بسيار پير تشكيل مي‌دهند و در نتيجه با توجه به عدم وجود نيروي انساني كافي عملا كشور دستخوش تهديد‌هاي بزرگ امنيتي و اقتصادي خواهد شد. هم اكنون ايران يكي از 10 كشوري است كه جمعيت آن به سرعت به سمت كهنسالي پيش مي‌رود و با اين حال متأسفانه هنوز هم به نوعي مي‌توان تبليغ زندگي با بچه كمتر را در رسانه‌هاي رسمي و دولتي ديد.
كاهش تمايل به فرزندآوري در تمامي اقشار جامعه
گزارش‌ها مي‌گويند هم اكنون كاهش تمايل به باروري و فرزندآوري در تمامي اقشار جامعه وجود دارد و مختص گروهي خاص نيست و در اين ميان، نگراني‌هاي والدين درخصوص نحوه تربيت و پرورش كودكشان را بايد از جمله دلايل اين امر دانست.
خدمات اجتماعي و نحوه دسترسي خانواده‌ها به آنها مي‌تواند يكي از عوامل مهم در آرامش و اطمينان آنان براي فرزندآوري به شمار مي‌آيد، به عنوان مثال در دهه‌هاي گذشته تحصيلات و بهداشت به طور نسبي رايگان بود و به ويژه از نظر امكانات تحصيلي و آموزشي، خانواده هيچ هزينه‌اي را متحمل نمي‌شد درحالي كه امروزه خانواده‌ها به دليل افزايش نگراني‌هاي خود در بسياري از مواقع ترجيح مي‌دهند فرزند كمتري داشته باشند اما امكانات بهتري برايش مهيا كنند يعني يك فرزند با هزينه‌هاي زياد.
در بحث بهداشت و درمان نيز هزينه‌هاي بالا، نوعي ترس ناخواسته را در ذهن پدرها و مادرها به وجود مي‌آورد كه اگر قرار باشد چند فرزند داشته باشند چطور بايد سلامت آنها را تضمين و هزينه‌هايشان را تأمين كنند. با اين تفاسير و با توجه به اينكه در جامعه سنتي، فرزندان خود به عنوان نيروي كار در نظر گرفته ميشدند و داشتن فرزندان بيشتر به معناي دسترسي بيشتر به نيروي كار بدون مزد بود، در جامعه امروزي كودكان تنها يك مصرف كننده صرف تلقي مي‌شوند كه هرچه تعدادشان كمتر باشد، بار مسئوليت و هزينه‌هاي خانواده‌ها هم پايين‌تر خواهد بود.
به هرحال موضوع كاهش زاد و ولد در ايران نه يك اتفاق بد كه حتماً به عنوان بحراني براي آينده مطرح است و به رغم بي‌توجهي سياستگذاران ايراني به اين خطر فوق العاده بزرگ، سياستمداران دنياي استكبار به خوبي به اين معضل كمرشكن ايران آينده توجه دارند تا جايي كه در سال 2009 برژينسكي كه يكي از سياستگذاران كهنه كار امريكايي و از طراحان پروژه نظم نوين جهاني است، در مصاحبه‌اي با روزنامه وال استريت ژورنال گفت: «از فكر كردن به حمله پيشدستانه عليه تأسيسات هسته‌اي ايران اجتناب و گفت‌وگو‌ها با تهران را حفظ كنيد، بالاتر از همه بازي طولاني مدتي را انجام دهيد چون زمان و آمارهاي جمعيتي و تغيير نسل در ايران به نفع رژيم كنوني نيست.»
