گروه دین مشرق- یکی از موقعیت های از دست رفته، موقعیت های زمانی است. دوستان ماه رجب رفت؛ چکار کردیم در این ماه رجب؟ تمام شد. آیا ناراحت هستید شما امشب که ماه رجب از ما گرفته شد؟ رفت دیگر، تمام شد.


چه ماه خوبی بود. ماه پر از رحمت؛ ماه خدا بود؛ ماه استغفار بود به تعبیراتی که در روایات داشت که ماه رجب را أصب می گویندکه ریزش می کند رحمت خدا در این ماه بر امت و مغفرت خدا در این ماه. آیا از این باران رحمت در این ماه به دل ما هم رسید؟ این را احساس می کنیم؟ آیا خودمان را در این معرض قرار دادیم؟ واقعا فکر کنیم.

موقعیت های زمانی و مکانی همه جوره داریم. ا ز دست رفته ها. حال به ماه شعبان وارد می شویم، این هم یکی از این موقعیت هاست. حزن نسبت به گذشته باید نقش سازندگی داشته باشد نسبت به آینده. تدارک بکند. باید این طور باشد. ما در روایات داریم ماه شعبان ماه پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله) است. در این ماه هم وارد شده است که بسار راجع به استغفار سفارش شده است. اگر کسی واقعا دلش تکان خورده باشد و واقعا از نظر دل و قلبش محزون باشد نسبت به گذشته از دست رفته اش درصدد جبران است تا حدی نسبت به آینده اش. خوب میتواند انسان بفهمد. لذا اهل معرفت می گویند ما حزن را از مقامات معنویه می دانیم که نقش سازندگی دارد و نسبت به مافات قابل تدارکات است. بعد می گویند برای حزن سه درجه است: حزن عامه، حزن خاصه و حزن خاصه الخاصه.