به گزارش مشرق، سحر28 رجب مصادف باحرکت یاخروج کاروان حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) ازمدینه به سمت مکه است.
حاکم وقت مدینه (ولید بن عتیقه) پس از مرگ معاویه دستور یافت تا از امام حسین (علیه السلام) برای یزید بیعت بگیرد. حضرت فرمود:
«یزید فردی است شرابخوار و فاسق که به ناحق خون می ریزد و اشاعه دهنده فساد است و دستش به خون افراد بی گناه آلوده گردیده و شخصیتی همچون من با چنین مرد فاسدی بیعت نمی کند.»
وقتی مروان بن حکم بیعت با یزید را از حضرت درخواست کرد امام حسین(علیه السلام) فرمود: ای دشمن خدا! دور شو، من از رسول خدا شنیدم که فرمود:
«خلافت بر فرزندان ابوسفیان حرام است اگر معاویه را بر فراز منبر من دیدید او را بکشید.»
و امت او چنین دیدند و عمل نکردند و اینک خداوند آنان را به یزید فاسق گرفتار کرده است.
امام حسین(علیه السلام) در شب 28 رجب سال 60 هجری همراه با بیشتر خاندان خویش و بعضی یاران، پس از وداع با جدش پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از مدینه به طرف مکه حرکت کرد.
امام حسین(علیه السلام) هدف خروج از مدینه را در وصیت نامه اش چنین بیان می کند:
... و جز این نیست که برای اصلاح در میان امت جدم خارج شدم. می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کرده و به راه و روش جدم (رسول خدا) و پدرم علی (علیه السلام) رفتار نمایم. کسی که به سوی خدا دعوت کند عمل نیک انجام دهد و بگوید از مسلمانان هستم، از خدا و رسولش جدا نمی شود ... اگر در نوشتن نامه ات خیر مرا آرزو کرده ای، خدا پاداش تو را بدهد.
در احوالات خروج سیدالشهدا در شب 28 رجب آمده است که:
امام حسین علیه السلام خائفا دل شب بعد از وداع با قبر رسول الله(صلی الله و علیه و آله) و مادرشان حضرت صدیقه کبری (سلام الله علیها) بود. جناب سکینه بنت الحسین(سلام الله علیها) فرمودند:
در طول سفر کربلا، هیچ شبی به سختی آن شب بر ما نگذشت که با ترس و وحشت از مدینه حرکت کردیم.
صاحب ریاض می فرماید: در این شب آن قدر امام حسین کنار قبر مادر گریستند چشمان حضرت از شدت گریه متورم شدند و چندین بارغش کردند.
و در هنگام وداع با مادر گرامی خود می فرمایند:
حضرت در وداع از قبر مادرشان سه مرتبه رفتند و برگشتند. گویاحضرت نمی توانستند از قبر مطهره مادر جدا شوند. و البته مرحوم مولا حسن یزدی در انوار الشهاده این خبر را به نقل عمه سادات(سلام الله علیها) نقل می فرمایند. که آن شب برادرم حال دگرگونی داشت.
منبع: تقویم شیعه
حاکم وقت مدینه (ولید بن عتیقه) پس از مرگ معاویه دستور یافت تا از امام حسین (علیه السلام) برای یزید بیعت بگیرد. حضرت فرمود:
«یزید فردی است شرابخوار و فاسق که به ناحق خون می ریزد و اشاعه دهنده فساد است و دستش به خون افراد بی گناه آلوده گردیده و شخصیتی همچون من با چنین مرد فاسدی بیعت نمی کند.»
وقتی مروان بن حکم بیعت با یزید را از حضرت درخواست کرد امام حسین(علیه السلام) فرمود: ای دشمن خدا! دور شو، من از رسول خدا شنیدم که فرمود:
«خلافت بر فرزندان ابوسفیان حرام است اگر معاویه را بر فراز منبر من دیدید او را بکشید.»
و امت او چنین دیدند و عمل نکردند و اینک خداوند آنان را به یزید فاسق گرفتار کرده است.
امام حسین(علیه السلام) در شب 28 رجب سال 60 هجری همراه با بیشتر خاندان خویش و بعضی یاران، پس از وداع با جدش پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از مدینه به طرف مکه حرکت کرد.
امام حسین(علیه السلام) هدف خروج از مدینه را در وصیت نامه اش چنین بیان می کند:
... و جز این نیست که برای اصلاح در میان امت جدم خارج شدم. می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کرده و به راه و روش جدم (رسول خدا) و پدرم علی (علیه السلام) رفتار نمایم. کسی که به سوی خدا دعوت کند عمل نیک انجام دهد و بگوید از مسلمانان هستم، از خدا و رسولش جدا نمی شود ... اگر در نوشتن نامه ات خیر مرا آرزو کرده ای، خدا پاداش تو را بدهد.
در احوالات خروج سیدالشهدا در شب 28 رجب آمده است که:
امام حسین علیه السلام خائفا دل شب بعد از وداع با قبر رسول الله(صلی الله و علیه و آله) و مادرشان حضرت صدیقه کبری (سلام الله علیها) بود. جناب سکینه بنت الحسین(سلام الله علیها) فرمودند:
در طول سفر کربلا، هیچ شبی به سختی آن شب بر ما نگذشت که با ترس و وحشت از مدینه حرکت کردیم.
صاحب ریاض می فرماید: در این شب آن قدر امام حسین کنار قبر مادر گریستند چشمان حضرت از شدت گریه متورم شدند و چندین بارغش کردند.
و در هنگام وداع با مادر گرامی خود می فرمایند:
حضرت در وداع از قبر مادرشان سه مرتبه رفتند و برگشتند. گویاحضرت نمی توانستند از قبر مطهره مادر جدا شوند. و البته مرحوم مولا حسن یزدی در انوار الشهاده این خبر را به نقل عمه سادات(سلام الله علیها) نقل می فرمایند. که آن شب برادرم حال دگرگونی داشت.
منبع: تقویم شیعه
