به گزارش مشرق، یکی از الزمات توسعه بخش‌های معدنی کشور جلوگیری از خام فروشی و فراوری کردن مواد معدنی در داخل است. اما متأسفانه هر ساله شاهد خام فروشی مواد معدنی هستیم. به عنوان نمونه برخلاف تمام اظهارات تولیدکنندگان سنگ آهن که این محصول به صورت خام صادر نمیشود اما عدم فراوری کردن آن و البته فروش ارزان این کالا در بازارهای صادراتی مشکلاتی را برای سایر تولیدکنندگان به وجود اورده است چراکه آنان مجبورند نیاز خود را از محل واردات تأمین کنند.

براساس آخرین آمار گمرک ایران در یازده ماهه منتهی به بهمن ماه سال 93 حدود 7 میلیون و 400 هزار تن سنگ آهن کمتر از خلوص 40 درصد و 8 میلیون و 700 هزار تن سنگ آهن با خلوص بیشتر از 40 درصد صادر شده است . البته اگر صادارت 1 میلیون و 150 هزار تنی کنسانتره و گندله را هم به این رقم اضافه کنیم در مجموع طی یازده ماهه سال 93 حدود 17 میلیون  و 360 هزار تن سنگ آهن با ارزش 61.4 دلاری در هر تن صادر شده است.

حال اگر میانگین قیمت سنگ آهن را در همین بازده زمانی با نوسانات قیمت معادل 61 دلار در نظر بگیریم بیش از 1 میلیارد و 50 میلیون دلار بابت صادرات سنگ آهن بدست آمده است. این در حالی است که اگر همین میزان سنگ آهن در داخل کشور فراوری می‌شد  حجم زیادی از نیاز واردات فولاد کشور برطرف می‌گردید.

بنا بر اظهارات رضا شهرستانی عضو انجمن تولید‌کنندگان فولاد، به ازای هر تن سنگ آهن می توان نصف واحد فولاد تولید کرد. بنابراین به جای صادرات 17 میلیون تن سنگ آهن  می توانستیم بیش از 8.5 میلیون تن فولاد تولید کنیم که با احتساب متوسط قیمت هر تن فولاد 600 تا 700 دلار بیش از 5.5 میلیارد دلار عاید کشور می شد و دیگر نیازی هم به واردات نبود. با این حساب بیش از 4.5 میلیارد دلار از جیب ملت رفته است.

مطابق آمار گمرک حجم کل واردات فولاد در یازده ماهه 93 حدود 3 میلیون و 859 هزار تن بوده است که بخش اعظم این واردات را ورق های فولادی به میزان 2 میلیون و 520 هزار تن اختصاص داده است.

بنا به اذعان تولیدکنندگان فولاد ما مجبوریم برای ارزان ترین ورق های میلگرد فولادی وارداتی 500 دلار هزینه پرداخت کنیم در حالی که اگر سنگ اهن داخلی را فراوری می کردیم ارزش افزوده زیادی برای کشور به وجود آمده و نیاز تولیدکنندگان فولادی نیز از داخل کشور تأمین می شود.