به گزارش مشرق، فيلم «خانه دختر» يكي از بحث‌برانگيزترين فيلم‌هاي سينماي ايران در سال‌هاي اخير است؛ داستان و محتوايي كه آخرين اثر سينمايي شهرام شاه‌حسيني دارد آن را به تابوشكن بزرگ سينماي ايران تبديل مي‌كند؛ محتواي اين اثر تا به آنجا مخوف و شرم‌آور است كه حتي شاه‌حسيني نيز در نشست خبري رونمايي رسمي اين فيلم در جشنواره فيلم فجر از شكافتن و ريز شدن در جزئيات محتواي آن خودداري كرده و در توصيف داستان آن به اين جمله كفايت كرده است كه اين اثر داستان تلخي در جامعه ايران است و كمتر كسي جرئت رسوايي آن را دارد. به گفته شاه‌حسيني همين تابو بودن در موضوع براي او بسيار جذاب بوده است. حالا فيلمي كه ارتباط پدري و دختري در خانه و خانواده ايراني را به زواياي دهشتناك و شرم‌آوري مي‌برد در آستانه اكران دوم نوروزي قرار گرفته است آن هم بعد از حرف و حديث‌هاي متعدد بعد از نمايش اين فيلم در جشنواره فيلم فجر، ترديد در امكان نمايش عمومي آن و زمزمه‌هاي اكرانش كه مدت‌ها در راهروهاي سازمان سينمايي و شوراي پروانه نمايش به گوش مي‌رسيد. 

 

شايسته، تهيه‌كننده اين فيلم، شخصي است كه خبر اكران دوم نوروزي «خانه دختر» را رسانه‌اي كرده است؛ او در گفت‌وگو با مهر حتي خبر از توافق با سرگروه سينمايي مورد نظر براي نمايش اين فيلم داده است و از اين لحاظ پيدا است كه نمايش عمومي «خانه دختر» در سينماهاي كشور ماهيت قطعي و رسمي به خود گرفته است. خاطر جمعي عوامل اين فيلم از اكران عمومي «خانه دختر» و سرگرم شدن آنها به امر ساخت مواد تبليغاتي اعم از آنونس و پوستر براي اين فيلم حكايت از چراغ سبزي است كه شوراي صدور پروانه نمايش و سازمان سينمايي به «خانه دختر» نشان داده‌اند. با اين حال به نظر نمي‌رسد كه راه‌ها براي اكران عمومي «خانه دختر» به همين آساني به مقصد برسد؛ پيشتر براي اكران عمومي اين فيلم خط و خطوطي ترسيم و مشخص شده بود؛ آن هم از سوي مسئولان اداره نظارت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي كه صدور پروانه نمايش را منوط به انجام چهار مورد اصلاحيه در فيلم اعلام كرده بودند؛ حالا كه اظهارنظرها و اخبار از اكران اين فيلم در روزهاي آتي خبر مي‌دهد گمان مي‌رود كه اين اصلاحات بر فيلم اعمال شده باشند. 

 

از جمله موارد اصلاحي كه براي اين فيلم در نظر گرفته شده بود مربوط به ديالوگ‌هايي است كه ميان پدر زن و داماد در خانه دختر رد و بدل مي‌شود؛ بابك كريمي و حامد بهداد به ترتيب اين دو نقش را ايفا مي‌كنند؛ در اين ديالوگ‌ها داماد به شكلي ضمني پدرزن خود را تهديد به افشاي مسائلي مي‌كند كه مي‌تواند آبروي او را به خطر بيندازد. از ديگر موارد اصلاحي مي‌توان به نماهايي اشاره كرد كه گوياي انحطاط اخلاقي پدر و نيز منتقد ضمني سنتگرايي مادر داماد و اجبار او به عروسش براي حضور نزد پزشك است. 

 

با اعمال اين اصلاحات مشخص نيست كه تا چه اندازه  از ميزان گزندگي محتواي اين فيلم و بار شرم‌آور آن كاسته شده باشد چراكه پرويز شهبازي، نويسنده اين فيلم پيام خود را آنچنان با زيركي در لا‌به‌لاي بخش‌هاي مختلف «خانه دختر» پخش كرده و كنايه‌ها و اشارات ضمني آنقدر در نماهاي مختلف فيلم فراوان است كه بيننده با پيش‌زمينه قبلي بتواند به انحطاط موضوعي داستان آن و تابويي كه شكسته مي‌شود پي ببرد. اين فيلم با موضوع ملتهبش هنوز هم منتقدان سرسخت خود را دارد؛ بسياري از كساني كه حامي آن هستند نيز عقيده دارند كه سينما بدون جرح و تعديل بايد محلي براي انعكاس واقعيات مختلف جامعه و لو واقعيات تلخ باشد اما تبعيت از اين نظريه گاه بهاي سنگيني براي جامعه و فرهنگ عمومي آن دارد كه سخت بتوان پرداخت و جبرانش كرد.