سیاست رژیم صهیونیستی در خصوص فلسطینی های ساکن بیت المقدس
بیت المقدس تا زمانی که استعمارگران انگلیسی، قیمومیت خود را بر فلسطین در چارچوب نقشه خود برای سیطره بر املاک دولت عثمانی به موجب توافق نامه سایکس-پیکو سال 1916 میلادی اعلام نکرده بودند، هویت عربی اسلامی خود را حفظ کرد، اما پس از این حادثه، هویت اسلامی قدس در دوره قیمومیت انگلیس بر این شهر به این شکل تغییر کرد :
1-افزایش مهاجرت یهودیان از مناطق مختلف جهان به فلسطین
2-اعلان وعده بالفور و ادعای حق داشتن یهودیان برای تشکیل کشور خود در فلسطین
3-سازمان ملل متحد به درگیری های سال 1929 میلادی میان مسلمانان و یهودیان واکنش نشان داد و قطعنامه شماره 350 خود را در سال 1930 میلادی تصویب کرد.
4- مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در سال 1947 میلادی در همسویی کامل با اشغالگران قدس، قطعنامه ای تصویب کرد که بر اساس آن فلسطین به کشور عربی و کشور یهودی تقسیم شده و قدس و شهرها و مناطق اطراف آن از جمله بیت لحم مناطق حائل قلمداد شده که تحت سازماندهی خاص بین المللی قرار گرفته و اداره آن را شورای قیمومیتی به نیابت از سازمان ملل متحد برعهده می گیرد که اعراب این قطعنامه را نپذیرفتند.
5-رژیم صهیونیستی در پانزدهم می 1948 میلادی، کشور ادعایی خود را اعلام کردند که بخش غربی قدس را هم در بر می گرفت.
6-در ژوئن 1967 میلادی و در پایان جنگ شش روزه اعراب و رژیم صهیونیستی، این رژیم به طور کامل، قدس شرقی هم را به اشغال خود درآورد که در آن هنگام یکی از سران صهیونیست در مقابل دیوار ندبه گفته بود "ما شهری را که تکه تکه شده بود، به عنوان پایتخت اسرائیل یکپارچه کردیم و به معبد برگشتیم و دیگر آن را رها نخواهیم کرد."
بن گوریون)دیوید بن گوریون اولین نخست وزیر رژیم اشغالگرقدس پس از اعلام رسمیت این رژیم جعلی) گفته بود اسرائیل آماده است از تمام دستاوردهای خود به جز قدس و غزه دست بکشد، در صورتی که امکان رسیدن به توافق نامه صلح وجود داشته باشد.
ملاحظه می شود که قدس از نظر صهیونیست ها، محدوده ترسیم شده در سال 1967 میلادی است که شامل قدس غربی پیش از سال 1967 و قدس شرقی است که قبلا تحت سیطره اردن بود و نیز بخش هایی از کرانه باختری که به قدس الحاق شد و مناطق کاملی در خط موسوم به خط سبز بنا شدند.
صهیونیست‌ها شیوه ها و ترفندهای متعددی برای خالی کردن قدس از ساکنان اصلی آن به کارگرفتند که در زیر به آنها اشاره می شود :
-از همان روزهای نخست اشغال مناطق 1967 میلادی، رژیم صهیونیستی اقدامات عملی خود را برای سیطره بر قدس شرقی و الحاق خود به رژیم جعلی آغاز کرد، این رژیم از همان ابتدای اشغال به گلوله باران داخل و خارج حصار(دیوار) شهر قدیمی پرداخت که منجر به شهادت بسیاری از شهروندان فلسطینی و تخریب بخش زیادی از ساختمان های مسکونی و محله های تجاری شد.
-مقامات صهیونیست همچنین بر مناطق مجاور قدس مانند مناطق اللطرون، بالو و عمواس و بیت نوبه و دیگر روستاهای اطراف متمرکز شدند و شیوه های مختلفی را برای اشغال و الحاق این مناطق به رژیم جعلی در پیش گرفتند که شامل این شیوه هاست :
1-مرتبط کردن بخش شرقی به بخشی غربی با خطوط اتوبوسی و خطوط آب و شبکه تلفن؛
2-برچیدن دیوارهای جدید بین دو سوی شهر و نیز تخریب گذرگاهی که به مثابه منطقه عبور میان دو سوی شهر بود.
3-یهودی کردن نام های محله های مسکونی، خیابان ها و مراکز و حذف اسامی عربی آنها؛
به این ترتیب برای همگان آشکار و مشخص می‌شود که این اقدامات رژیم
صهیونیستی که روند پرشتاب در شهر اشغالی بیت المقدس داشته است، میزان اهمیت
یهودی سازی این شهر برای این رژیم را نشان می دهد.
طولی نکشید که حکومت صهیونیستی تصمیم خود مبنی بر الحاق شهر قدس و قرار دادن آن به عنوان پایتخت همیشگی اسرائیل را صادر کرد به طوری که پارلمان رژیم یعنی کنیست، تبصره ای به قانون مدیریت و نظم صادره در سال 1948 میلادی افزود که بر اجرای قانون ویژه اسرائیل در تمام مناطق زیر سیطره رژیم تصریح می کرد.
محاصره همه جانبه قدس و جدا کردن آن از دیگر مناطق
کنست همچنین قانون شماره یک سال 1967 میلادی را بیست و هشتم ژوئن همان سال تصویب کرد که بر اساس آن، مناطق مشمول جدول الحاقی تابع قانون و مدیریت دولت اسرائیل است و این جدول، منطقه واقع بین روستای قلندیا و فرودگاه آن در شمال و بیت حنین در غرب و سورباهر و بیت صفاتا در جنوب و روستاهای طر، العزاریه، عیناتا و رام در شرق مشخص کرد و اقداماتی را به شرح زیر انجام داد:
-انحلال شورای شهر قدس به طوری که فرمانده نظامی شهر در بیست و نهم ژوئن، تصمیم خود را خطاب به "روحی الخطیب" شهردار قدس شرقی اینگونه بیان کرد :"با افتخار انحلال شورای شهر(بیت المقدس) را به شما ابلاغ می کنم".
-بستن دادگاه های غیرنظامی و عربی و تحمیل قانون اسرائیلی بر قدس؛
-اجرای شیوه های درسی مد نظر خود در مدارس و مراکز آموزشی قدس؛
-بستن بانک های عربی و مصادره اموال آن و تحمیل مالیات اسرائیلی بر ساکنان عرب و گردش پول اسرائیلی؛
-وادار کردن اعراب به دریافت مجوزهای ورود به قدس که با این اقدام، قدس از دیگر مناطق کرانه باختری جدا شد.
تصمیمات و قوانینی که حکومت آن زمان رژیم صهیونیستی صادر کرد، نشان می دهد که این حکومت قبلا با پروژه ای موافقت کرد که به پروژه قدس بزرگ یا قدس گسترش یافته معروف است و مرزهای این پروژه شامل الخان الاحمر در شرق و روستای بتین در شمال، شهر الخلیل در جنوب و وادی الصرار و اللطرون در غرب است.
ادامه توسعه طلبی رژیم صهیونیستی
آبراهام عوفیر وزیر اسکان رژیم صهیونیستی در آن زمان گفته بود دولت اسرائیل به طور جدی برای گسترش این مرزها تا بحرالمیت تلاش می کند. بن گوریون گفته بود "باید به هر قیمتی، یهودیان را به قدس شرقی بیاوریم و ده ها هزار نفر از یهودیان را در یک مدت زمانی کوتاه حتی در کوخ ها(زاغه نشین)باید آنجا اسکان داد، نباید منتظر بمانیم که محله های جدیدی ایجاد شود، مهمترین مساله این است که یهودیان آنجا حضور پیدا کنند".
با توجه به این پروژه شوم، موارد زیر مشخص می شود:
- تلاش رژیم صهیونیستی برای اشغال بزرگترین بخش از مساحت کرانه باختری در چارچوب توسعه طلبی هایش در جنوب، شرق، شمال و غرب با غصب روستاهای عربی موجود از طریق ملحق کردن بسیاری از شهرها و روستاهای عربی به رژیم جعلی؛
- تمایل اسرائیل برای دور کردن قدس از هویت عربی از طریق لغو قوانین و مقررات معمول در آن در سایه مدیریت دولت اردن بر آن؛
-مجبور کردن ساکنان عرب مقیم قدس به ترک این شهر از طریق اقدامات ظالمانه ای که رژیم با وضع قوانین جدید یا محدودیت هایی که درباره منازل آنها اعمال کرد که بر اساس این قوانین ظالمانه، منازل فلسطینی های ساکن قدس تخریب و زمین آنها مصادره شده و اجازه ساخت و ساز جدید هم به آنها داده نمی شود، وزیر اسکان رژیم صهیونیستی در سال 1971 میلادی در کنفرانس مطبوعاتی به صراحت گفته بود" تاسیسات جدید یهودی برای رسیدن به هدف مشخص که یهودی سازی شهر است، ایجاد شده است."
ساخت اولین شهرک‌های صهیونیست نشین
رژیم صهیونیستی تدابیر و اقدامات سریع و مهمی برای یهودی سازی قدس و تبدیل یهودیان به اکثریت جمعیت این شهر انجام داد به طوری که در ژانویه 1968 میلادی، سه هزار و 345 دونم از اراضی فلسطینی ها در تل الفرنسی(تپه فرانسوی) و 485 دونم در نزدیکی روستای النبی صموئیل اشغال شد تا اولین شهرک های صهیونیست نشین شامل التل الفرنسی و راموت اشکول ساخته شود.
رژیم صهیونیستی در آوریل 1967 میلادی، 675 دونم از اراضی النبی یعقوب در شمال قدس و 116 دونم در شهر قدیمی(در این منطقه 595 ساختمان، هزار و 48 مرکز تجاری، پنج باب مسجد و چهار بازار قرار داشت که همه آنها تخریب شد) را اشغال کرد.همچنین محله های المغاربه و الشرف تخریب شد، زمین هایی را که رژیم صهیونیستی در آن زمان اشغال کرد، بیست درصد کل مساحت قدس قدیمی را در برمی گرفت.
مقامات صهیونیست در آگوست 1970، 12 هزار و 280 دونم از جمله تپه های النبی صموئیل و النبی یعقوب و محله الشرق قدس غربی را اشغال کردند.
در مارس 1974 میلادی، سه هزار دونم از اراضی در جاده اصلی قدس به اریحا و در مارس 1980 میلادی، چهار هزار و 400 دونم برای ساخت مسکن برای صهیونیست ها غصب شد.
رژیم صهیونیستی تصمیم گرفت که مناطق مسکونی برای اسکان صهیونیست ها را بر اساس نقشه های نظامی بنا کند که این مطلب را روزنامه جروزالم پست در سال 1974 به آن اشاره کرده بود تا نشان دهد صهیونیست های اشغالگر در سرزمینی که اشغال کرده اند، احساس امنیت نمی کنند.
در همان سال رژیم صهیونیستی از تصمیم خود برای احداث سه هزار و 800 واحد مسکونی در مناطق اشغال شده خبر داد.
شیوه‌های مصادره اراضی و تخریب منازل فلسطینی‌ها
رژیم اشغالگر قدس برای مصادره اراضی و تخریب منازل فلسطینی ها از انواع شیوه ها استفاده کرد که برخی نمونه های آن به این شرح است :
-یک دختر فلسطینی مصایب خانواده اش را اینگونه بیان می کند که پدرش به تصمیم صهیونیست ها برای تخریب منزلشان اعتراض می کند و به همین سبب نزد تیدی کولیک شهردار صهیونیست قدس رفت و خانواده اش همراه اثاثیه منزل بیرون ماندند، اما وقتی او برگشت، دید منزلشان به تلی از خاک تبدیل شده است.
-صهیونیست ها زنان معترض به تخریب منازل را به زندان افکندند.
-بیست و دو دستگاه خودرو پلیس رژیم صهیونیستی به همراه دو بولدوزر و هشتاد کارگر، منزل یکی از شهروندان عرب به نام محمود محمد سلیمان را با وجود مقاومت شدید ساکنان محل تخریب کردند، خانواده این فلسطینی پس از تخریب منزلشان، تلاش کردند تا بر روی خرابه های خانه خود چادری برپا کنند، اما نظامیان صهیونیست بلافاصله به کندن 500 اصله درخت زیتون و هلو از زمین متعلق به این خانواده اقدام کردند.
اینها نمونه هایی از شیوه تخریب و نابودی دارایی ها و منازل فلسطینی های ساکن بیت المقدس و آواره کردن آنها از خانه و کاشانه شان است.
رژیم صهیونیستی همچنین از شیوه‌های سرکوبگرانه دیگری علیه ساکنان فلسطینی قدس استفاده کرده است که پس از اظهارات صریح یک خاخام صهیونیست به نام مائیرکاهانا این شیوه ها را تشدید کرد، این صهیونیست بر ضرورت اخراج ساکنان اصلی و یهودی سازی کامل قدس تاکید کرده بود.
تخریب منازل فلسطینی‌ها نیز با سهولت انجام می شود و صهیونیست ها هیچ مانعی در برابر خود نمی بینند و اجرای برنامه گسترده ای برای یهودی سازی کامل قدس را در دستور کار قرار داده اند که با شدت اجرا می شود.
