حسینیه مشرق - تا پیش از آن که توفیق پیدا کنم در پیاده روی سه روزه اربعین حسینی (ع) شرکت کنم،  عظمت و شکوه این مراسم بی نظیر را به درستی درک نمی کردم. میلیون ها جوان نورانی و حزب اللهی از سراسر دنیا به میزبانی مردم شریف و ولایی عراق از نجف تا کربلا پیاده به راه می افتند و از سختی ها به شرینی عبور می کنند تا بگویند : حسین جان! مولای من! اگر در روز عاشورای سال 61 هجری قمری نبودیم تا به ندای هَل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی ات پاسخ گوییم و در رکابت با لشگر فتنه و کفر دلاورانه جهاد کنیم و شربت شهادت را بنوشیم، امروز آمده ایم تا آمادگی خود را به امام زمانمان «ارواحنا لتراب مقدمه الفداه» و نایب برحقش اعلام کنیم؛ آمده ایم تا روحمان را حسینی (ع) و زینبی (س) کنیم؛


آمده ایم تا خود را از آلودگی های نفسانی بشوییم؛ آمده ایم تا بت های درونی خود را بشکنیم؛ آمده ایم تا به زخارف دنیا پشت پا بزنیم؛ آمده ایم تا عُمق نهضت خمینی کبیر (ره) و آثارش را شهود کنیم؛ آمده ایم تا برادری ها را در میان خود مستحکم کنیم؛ آمده ایم تا به ندای هل من ناصر مهدی فاطمه (عج) و نایب او امام خامنه ای لبیک گوییم و به محض طلب، جان ناقابل خود را فدای اسلام و قرآن کنیم؛ آمده ایم تا قدرت مافوق درک یاران اسلام ناب محمدی (ص) را به رخ حزب الشیطان، این نظام استکبار جهانی و مزدوران ذلیلش در منطقه بکشیم؛ آمده ایم تا بگوییم «کل یومٍ عاشورا و کلُ ارضٍ کربلا». ای جوانان حسینی (ع) و مهدوی (عج)، زیارت اربعین گوارای وجودتان باد!