
اين فيلم محصول موسسه گسترش سينماي تجربي بوده و با ساختي مستند گونه به بحران هاي زندگي نوجواني که پدر و مادرش در آستانه طلاق هستند و وي را رها کرده اند، پرداخته است.
در ادامهي اين فيلم اين نوجوان با دختري تنها در خانه زندگي مي کند و نشان مي دهد مانند فيلمهاي دروغين غربي، کنار هم بودن دختر و پسر هيچ مشکلي بوجود نمي آورد که در نهايت با زيرکي خاص به مخاطب القا مي کند که انجام برخي گناهان بزرگ، از مسائل خرد زندگي است که اهميت چنداني ندارد!
نکته جالب جلسات نمايش فيلم در فرهنگسراي ارسباران اين است که معمولا منتقدين دعوت شده به جاي اينکه به سوالات پرسشگران پاسخ دهند و فيلم را نقد کنند، از فيلم دفاع مي کنند که اين جلسه نيز از اين قائده مستثني نبود.
در اين جلسه نيز شادمهر راستين در پاسخ به اين سوال که "اين فيلم مزخرف بود و چرا به صورت مستند 30 دقيقه اي ساخته نشد؟" گفت: آرزوي ما اين است که روزي بتوانيم ده دقيقه از زندگي عادي خودمان را ببينيم.
وي در ادامه در اظهار نظري که تعجب تماشاچيان را برانگيخت افزود: 30 سال است که در ايران نمي گذارند زندگي عاديمان را ببينيم؛ مثلا در اين فيلم مي شد داخل اتاق خواب را نشان داد؟ من نمي توانم زندگي خواهر زاده ام را روي پرده ببينم اصلا الآن مي خواهم يک ذره خواهرم را حجابش ببينم اما نمي شود!
منتقد دعوت شده به اين برنامه که سعي داشت مستند و فيلم هاي مستند گونه را عبور از خطوط اخلاقي جامعه، مناسبات تختخوابي و فيلمبرداري از زندگي عادي افراد بدون توجه به مناسبات اخلاقي نشان دهد، در ادامه با اشاره به اينکه تنها فيلم هاي مستند واقعي سينماي ما همان فيلم هاي عروسي و جشن تولد است اظهار داشت: در آينده فقط مي توان به اين فيلم ها (فيلم هاي عروسي) رجوع کرد.
شادمهر راستين در اين جلسه طبق روال عادت منتقدين اين جلسات به تحسين فيلم بررسي شده پرداخت و گفت: سينماي ايران نابود شده است.
تناقض جالب اين جلسات که با اعتراض برخي از حضار روبه رو شد اين است که در اکثريت جلسات باشگاه نقد فيلم هر منتقدي که حضور پيدا مي کند در عين تحسين فيلم از نابودي سينماي ايران سخن مي گويند که در نوع خودش تناقض جالبي است.
اين بار هاشمي، رئيس فرهنگستان در واکنش به اظهارنظر يکي از حضار مبني بر اينکه سينماي ايران يکي از بهترين سينماهاي جهان است، به سن کم پرسشگر اشاره و بدون هيچ پاسخي، سخن او را زير سوال برد.
در حالي که قبل از اين طرح ساماندهي اکران سينماي ايران از سوي شوراي نظارت و ارزيابي مطرح شده بود و با مخالفت اکثريت سينماگران مواجه شد، فرشته طائر پور از تهيه کنندگان سينماي ايران که در بين تماشاگران حضور داشت با اشاره به اينکه اکران سينما بي آبروست افزود: نگوييد سينماي ايران بي آبروست.
از نکات جالب در اين جلسه مي توان به عدم پرسش از بازيگران و خميازه هاي پياپي آنها اشاره کرد که البته به طور معمول همين گونه است.