متن کامل این نامه به شرح ذیل است:

بسم الله العزیز

الَّذِینَ یتَّخِذُونَ الْكَافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَیبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا

(سوره مبارکه نساء / آیه 139)

نمایندگان محترم مردم در مجلس شورای اسلامی

سلام علیکم

همان طور که استحضار دارید، رئیس‌جمهور کشورمان در آستانه‌ی سفرشان به نیویورک، در گفتگوی اخیرشان با شبکه تلویزیونی ان.بی.سی. در پاسخ به سؤالی درباره ملاقات با اوباما گفته‌اند: «فعلاً در برنامه من چیزی به عنوان ملاقات با رئیس جمهور اوباما وجود ندارد. [اما] در دنیای سیاست همه چیز امکان‌پذیر است»، و ادامه داده‌اند: «اراده‌ی دولت من بر این است که سطح تخاصم و تنش را پایین بیاوریم... رابطه‌ی نزدیک‌تر می‌تواند راه‌های جدیدی را پیش روی سیاست‌مداران امریکا بگذارد. به هر حال معتقدم به آینده باید بیشتر نگاه کنیم تا گذشته». و در پاسخ به این سوال که می‌توانید پیش‌بینی کنید رئیس جمهور امریکا به ایران سفر کند، در اظهاراتی تأسف‌بار اظهار داشته‌اند: «به هر حال این عدم رابطه و شرایط ایران و آمریکا تا قیامت که نخواهد بود. به هر حال زمانی دریک شرایط مناسبی، در دوره این دولت یا دولت بعدی و یا بعد از آن، مسئله ایران و آمریکا حل خواهد شد و این‌گونه نیست که صد سال دیگر هم همین‌طور باشد».

این اظهارات آقای روحانی در شرایطی بیان می‌شود که با گذشت یک سال از تعامل با آمریکا، امروز بیش از پیش مشخص شده است که این رابطه نه تنها هیچ فایده‌ای برای ما نداشته و موجب تندتر شدن مواضع سردمداران آمریکا و شدت یافتن تحریم‌ها شده است، بلکه ضررهای زیادی را به حیثیت جمهوری اسلامی در چشم ملت‌های مستضعف و آزاده‌ی جهان وارد آورده و موجب تضعیف عمق استراتژیک نظام اسلامی شده است. اقدامی که به تعبیر دقیق رهبر حکیم انقلاب، مسیر بی‌نفع و پرضرری است که «ادامه‌ی آن هیچ وجهی ندارد» و «هیچ آدم عاقلی دنبال آن نمی‌رود».

در شرایطی که انتظار می‌رفت رئیس‌جمهور، در تصمیمی مبتنی بر عقلانیت واقع‌بینانه، که حتی نگاه مادی و منفعت‌طلب نیز -با مشاهده‌ی آن‌چه در یک سال اخیر رخ داد- به آن حکم می‌کند، پایان روند مذاکره با آمریکا را اعلام کنند، و با نواختن زنگ پایان این مسیر بی‌فایده و پرضرر، مسیر تأمین توأمان عزت و منافع ملی را با دشمنی با آمریکا و تکیه بر ظرفیت‌های درونی کشور دنبال کنند، شاهد این هستیم که در حرکتی عجیب، به دنبال تشدید روند فعلی هستند. گویی هرچه به حجم توهین‌ها و تحقیرها و زیاده‌خواهی‌ها و تحریم‌های آمریکا افزوده می‌شود، اشتیاق برخی مقامات ما نیز برای برقراری رابطه‌ی دوستانه‌تر با آن شیطان بزرگ افزایش می‌یابد!

در شرایطی که انتظار می‌رفت که با درس عبرت گرفتن از «اقدام نابجا»ی سال گذشته (که به تصریح آقای ظریف در جلسه‌ی سال گذشته‌ی مجلس، این تعبیر رهبر انقلاب ناظر به «صحبت تلفنی رئیس‌جمهور با اوباما» و «طولانی شدن دیدار وزیر خارجه با جان کری» بوده)، اعلام گردد امسال در نیویورک، هیچ یک از مقامات ارشدِ ما، ملاقاتی با مقامات آمریکایی نخواهند داشت،شاهد زمینه‌چینی شفاف، برای ارتقاء سطح آن «اقدام نابجا» هستیم (که با تأیید رسانه‌های زنجیره‌ای همراه شده است)! آن هم در شرایطی که این بار رهبر انقلاب (در دیدار با سفرا و مسئولین وزارت خارجه) به‌جز آن‌که اعلام کرده‌اند نظرشان –بنا بر حکم عقل و تجربه-، عدم مذاکره با آمریکا در هر سطحی است، به صراحت گفته‌اند اجازه‌ای که به خاطر اصرار دولت و این‌که می‌خواهند خودشان تعامل با آمریکا را تجربه کنند، به طور موقت و محدود به دولت داده شده است، حداکثر «تا سطح وزارت خارجه» می‌باشد. و در این وضعیت، دم زدن از امکان ملاقات با اوباما چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟!

جناب رئیس‌جمهور پیرامون ملاقات با اوباما، با اتخاذ موضعی غیرشفاف می‌گویند «در دنیای سیاست همه چیز امکان‌پذیر است». البته چنین است که ایشان می‌گویند. لکن مسئولین باید بدانند که هر اقدام ناصواب در جهت تضییع منافع ملی یا به خطر انداختن حیثیت جمهوری اسلامی که از طرف ایشان به مرحله‌ی تحقق برسد، واکنش متناسب ممکنی را از طرف دلسوزان این مرز و بوم در میان مردم، تشکل‌ها و نمایندگان مجلس، محقق و متوجه ایشان خواهد کرد.

نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی واقف‌اند که دشمنی با آمریکا، هویت غیر قابل تغییر جمهوری اسلامی است. به تعبیر رهبر عزیز انقلاب، نفی نظام سلطه –و در رأس آن آمریکا- پیام اصلی انقلاب اسلامی است. جمهوری اسلامی به وجود آمده و با خون صدها هزار شهید آبیاری شده، تا پرچم مبارزه با استکبار را در جهان برافراشته کند. شعار توحیدی و ابراهیمی «مرگ بر آمریکا»، ترجمان به روزِ جنگ ازلی و ابدی همه‌ی انبیاء و اولیاء با طاغوت‌های زمانه‎‌شان است، و زندگی دیندارانه و آزادانه و حکومت دینی بدون داشتن چنین آرمانی ممکن نیست، و لذا این شعار از فرهنگ انقلاب اسلامی ما هرگز حذف نخواهد شد، مگر در دو حالت: یا آمریکا (به عنوان نماد تمام عیار استکبار جهانی) از بین برود (که اگر ما و شما به وظایف‌مان عمل کنیم، آن روز نزدیک است ان‌شاءالله)، یا جمهوری اسلامی (در ظاهر یا در محتوا) از بین برود.

نمایندگان محترم مردم در نهمین مجلس شورای اسلامی!

امروز رئیس‌جمهور به صراحت، اراده‌ی دولت‌شان را کم کردن دشمنی و تخاصم با آمریکا معرفی می‌کند و از تلاش‌شان برای ایجاد رابطه با آمریکا و نزدیک کردن ایران و آمریکا می‌گوید.

همه‌ی فرزندان انقلاب خوب می‌دانند که جمهوری اسلامی‌ای که دوست آمریکا باشد، متناقض‌نمایی بیش نیست. اسلامی که سر سازش با ابرقدرت‌ها داشته باشد، اسلام نیست. لقلقه‌ای بر سر زبان است و پوسته‌ای بی‌محتوا.

آیا تلاش برای تبدیل کردن رابطه‌‌مان با آمریکا، از دشمنی به دوستی، معنایی غیر از براندازی نرم جمهوری اسلامی دارد؟ و آیا انتظار واکنش قاطع مسئولین و به خصوص منتخبین مردم در مجلس به اقدامات در جهت براندازی بنیان جمهوری اسلامی و  خالی کردن آن از محتوا، انتظار بی‌جایی است؟ و آیا انتظار پیگیری طرح عدم کفایت، در مجلس، در صورت دیدار با اوباما، و دراز شدن دست دوستی به شیطان بزرگ، حداقل انتظاری نیست که مردم حق دارند از نمایندگان‌شان در مجلس شورای اسلامی داشته باشند؟ مردمی که اگر می‌خواستند ما نظام سلطه را بپذیریم و دوست (و در واقع: نوکر) آمریکا باشیم، لازم نبود انقلاب کنند و این همه سختی و مجاهدت را به جان بخرند و عزیزان‌شان را فوج فوج در این راه مقدس و عزت‌آفرین قربانی کنند.

مسئله‌ی دشمنی با آمریکا، به تعبیر رهبر انقلاب «سرمایه ملی» بوده و جایگاهی بالاتر از «منافع ملی» دارد. امروز در سیاست خارجی‌مان با روندی مواجه هستیم که نه تنها از تأمین «منافع ملی» مان ناتوان است (و برداشته نشدن هیچ تحریمی و بلکه افزایش تحریم‌ها، تنها ثمره‌ی یک سال تابوشکنی و مسیر دور از عزت آن بوده)، بلکه تمام توان خود را برای چوب حراج زدن به «سرمایه ملی» مان (که در این 35 سال با مجاهدت فراوان به آن رسیده‌ایم) قرار داده است. و طُرفه آن‌که این بر باد دادن سرمایه، تبدیل به بزرگ‌ترین افتخار آن هم شده است! گو این‌که این کار، توان ویژه و تخصص دیپلماتیک خاصی می‌طلبد که گذشتگان آن را نداشته‌اند و تنها این دولت دارای آن است!

نمایندگان محترم ما در مجلس

ما به لزوم حفظ آرامش کشور و کمک به همه‌ی دولت‌ها برای خدمت به مردم واقف‌ایم. حتی پس از انعقاد توافق ژنو –که آن را از ضعیف‌ترین و ننگین‌ترین قراردادهای بین‌المللی تاریخ کشورمان در تضییع منافع ملی دانسته- و تبیین و انتقاد و روشنگری نسبت به آن و جلوگیری از افزایش تبعات ویرانگرش -در شرایطی که اثرات سوء آن گریبان‌گیر ملت ایران شده- را وظیفه‌ای همگانی می‌دانیم، واکنش متناسبی نظیر طرح عدم کفایت رئیس‌جمهور را از شما نخواسته بودیم، اکنون نیز امیدواریم هیچ دست دوستی‌ای به سمت آمریکا دراز نشود و ملاقات ننگینی جامه‌ی عمل نپوشد، و باز هم چنین امری در دستور کار قرار نگیرد.

اما ضروری می‌دانیم مجلس شورای اسلامی، که در مسائل به مراتب کم‌اهمیت‌تر و فرعی‌تر، چه در این دولت (مانند ماجرای استیضاح وزیر علوم) و چه در موارد بسیار بیشتر در دولت قبل، به خاطر مصالحی که لازم دید، در مقابل اقدامات دولت‌ها ایستاد، و آن را عمل به وظیفه‌ی قانونی خود در قبال دولت –و نه دشمنی با آن- دانست، در مسئله‌ی حفظ دشمنی با آمریکا، که معکوس کردن آن به معنای براندازی و استحاله جمهوری اسلامی است، بسیار حساس باشد، و در صورت عملی شدن اقداماتی در این جهت، طرح عدم کفایت رئیس‌جمهور را در دستور کار قرار دهد.

سخن پایانی این‌که آمریکا بداند بر خلاف آن‌چه که آقای روحانی بر زبان آوردند، دشمنی و عدم رابطه ایران و آمریکا، در دوره‌ی این دولت، و دولت‌های بعدی، و تا صد سال دیگر و پس از آن هم ادامه خواهد داشت. البته اگر همچنان آمریکایی وجود داشته باشد. ما آن زمان که آمریکا -این شیر وحشی و درنده-، جوان و نیرومند بود و ما نوپا و کم نیرو، مقابلش ایستادیم و جهان را به ایستادگی در برابرش دعوت کردیم، و هندسه‌ی سیاسی عالم را به نفع ملت ایران و مستضعفین دنیا تغییر دادیم؛ حاشا که امروز که از این شیر پیر و بی‌چنگ و دندان، تنها نعره‌هایش باقی مانده و درگیر چالش‌های درونی و بین‌المللی کم‌سابقه شده است، تسلیم آن شویم.

آمریکا بداند، نه امروز و نه هیچ وقت دیگر، هیچ دستی از طرف جمهوری اسلامی برای دوستی با آمریکا دراز نخواهد شد. اگر دستی در لباس جمهوری اسلامی ایران در حال انجام چنین خبطی مشاهده کردید، بدانید که آن دست جمهوری اسلامی نیست.

چشم‌انتظار اقدام مسئولانه و وظیفه‌مدارانه‌ی شما

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

کمیته صیانت از منافع ایران