به گزارش خبرنگار ورزشي مشرق، آنهايي که استخواني در فوتبال خرد کرده اند، مي دانند قديمي تر از باشگاه راه آهن در تهران نيست. باشگاهي با قدمت 70 ساله که بايد به صورت طبيعي داراي ثروتي سرشار باشد؛ اما تا بخواهيد فقير است و کم توجه.

چه بازيکنان و مربياني که از مکتب راه آهن به اين فوتبال معرفي نشده اند؛ اما حاصل اين پرورش بازيکن ئ مربي تاکنون چه بوده است؟ از راه‌آهن امروز جز مشتي خاطره چه باقي مانده است. در سال هاي اخير هر چه به ذهن فشار مي آوريم، جز نداشتن بودجه و دست و پا زدن براي سقوط نکردن چه شنيده ايم؟

ساده ترين انگاره يک مدير در فوتبال امروزي تامين منابع مالي است. مديري که نتواند منابع مالي را تامين کند، خلع سلاح است و نمي تواند کاري از پيش ببرد. جذب منابع مالي هنر يک مدير است؛ اما چه مي شود که باشگاه راه آهن متعلق به شرکت راه آهن و به ادعاي مديريت فعلي با بازسازي مجموعه اکباتان و درآمدزايي از اين مجموعه هنوز نتوانسته روي زانوهاي خود بايستد و اين روزها کاسه گدايي در دست گرفته و چشم به اجرايي شدن واگذاري يک درصد بودجه به وزارتخانه هاست.

*انصاري فرد و همه وعده هايش

خصيصه وعده دادن مهترين ويژگي مديريت انصاري فرد است. آنهايي که فوتبال را تخصصي تر دنبال مي کنند، مي دانند که اين ويژگي بارز اين مدير در باشگاه پرسپوليس نمود پيدا کرد.

داستان هاي او با پرسپوليس هنوز هم از خاطره ها نرفته است. با وجود اين پيشينه مديريتي در باشگاهي مردمي، وي در باشگاه راه آهن به مديريت رسيد. انصاري فرد هرگز در مدت حضورش در راه آهن اين خصوصيت اخلاقي خود يعني وعده دادن را فراموش نکرده است.

به اين ويژگي، تعدد تغيير کادر فني در يک فصل را هم بايد اضافه کرد. هر چند بارها به اين نوع روش مديريت مديرعامل نقد شده و او هر بار اعلام کرده اين تغييرات فني بار مالي براي باشگاه راه آهن در پي نداشته؛ اما باز نمي تواند توجيه قانع کننده اي باشد. مهمترين وعده اي که دو سال است راه آهن با آن دست به گريبان است، حضور در شهر ري است. وعده اي که تاکنون عملي نشده و دليل عدم حضور اين تيم در شهر ري نابسماني ورزشگاهي که قرار است بازي هاي اين تيم در آن برگزار شود، عنوان شده است.

گفته مي شود تعاملات لازم با باشگاه راه آهن براي ساخت چمن ورزشگاه در شهر ري صورت نمي گيرد. سوال اينجاست اگر قرار بر عدم تعامل با بان باشگاه بوده، چه کسي بحث حضور واگذاري اين تيم به شهرستان ري را مطرح کرده است؟ چه دليلي دارد که دو سال مديريت باشگاه با مسئولان سياسي و ورزشي شهر ري جلسه بگذارد اما نه تنها اين واگذاري صورت نگرفته بلکه حمايت معنوي هم از اين تيم نمي شود.

* واگذاري به بخش خصوصي راه فرار جديد براي بي پولي

مشکلات مالي راه آهن در فصل جديد به اوج خود رسيده است. اگر در فصل هاي گذشته با وعده هاي مختلف وصول نشدن چک هاي بازيکنان و مربيان سرهم بندي مي شد امسال ديگر راه فراري نيست.

مديريت باشگاه راه آهن همواره سعي کرده بابت اعتراض هاي گاه و بيگاه بازيکنانش سرپوشي بگذارد و اين اجازه داده نشده تا رسانه ها از اين اعتراض ها پرده برداري کنند.

با اين وجود در دنياي ارتباطات نيم توان چنين مسئله مهمي را پنهان نگه داست. در طول فصل جاري به دفعات بازيکنان اين تيم به عدم پرداخت مطالبات معترض شدند و حتي اين اواخر کار به اعتصاب و تمرين نکردن نيز کشيد اما حاصل چه بود؟ وعده ديگر از سوي انصاري فرد.

پيش از اين مديرعامل باشگاه راه آهن وعده داده بود تا 15 اسفند اين باشگاه به بخش خصوصي واگذار مي شود اما کدام واگذاري؟

او وعده داده بود يک شرکتي قصد خريد باشگاه را دارد و حتي حاضر است بدهي هاي گذشته اين باشگاه را نيز پرداخت کند اما به تازگي از سوي انصاري فرد اعلام شده کار واگذاري باشگاه به بخش خصوصي به ارديبهشت موکول شده است.

حتي در شنيده ها بود که شرکت داماش قصد خريد اين باشگاه را دارد اما به نظر اين خبر در حد همان شنيده و وعده باقي ماند.

معادله عجيبي در راه آهن به وجود آمده است. چرا شرکت راه آهن با انصاري فرد تعامل ندارد؟ اگر تعاملي هست چرا تا قبل از واگذاري اين باشگاه به بخش خصوصي حمايت هاي لازم از اين باشگاه نمي شود؟ براستي انصاري فرد وقتي توانايي تامين منابع مالي را ندارد چرا اصرار بر مديريت دارد؟