به گزارش مشرق، از گذشته های دور مردم می‌گفتند که آب سرچشمه حیات است ولی اکنون می‌توان ثابت کرد که متأسفانه این موضوع همیشه حقیقت ندارد؛ امروز می‌خواهیم شما را با 4 چشمه و رودخانه به اصطلاح مرگ‌آور و کشنده که هرگز نباید در فصل گرما به سراغ آنها رفت، آشنا کنیم.

رودخانه ریو تینتو

اگر برای سپری کردن تعطیلات خود به دنبال فضایی با رنگ‌آمیزی طبیعی منحصربه‌فرد و گرمای سوزان و شرجی هستید، ما به شما کشور اسپانیا را توصیه می کنیم ولی پیش از سفر باید بدانید که بر فراز کوه‌های «Sierra Morena» رودخانه‌ای با نام ریو تینتو «Río Tinto» در جریان است که آب آن حاوی مس سرخ است؛ این رودخانه در میان مردم بومی به رودخانه مرده معروف است. چرا؟

ماجرای این رودخانه از این قرار است که از گذشته‌های دور، مردم برای یافتن فلزات گرانبها و قیمتی به اینجا می‌آمدند.

اقوام ایبری اسپانیا از 3000 سال پیش از این مکان، فلزاتی همچون طلا، نقره، مس و آهن استخراج می‌کردند.

در نتیجه استخراج بیش از حد فلزات از رودخانه‌ تینتو، این رودخانه رنگ شفاف و کریستالی خود را به رنگ قرمز اسیدی تغییر می‌دهد.

مقدار اسید موجود در این آب چیزی ما بین سرکه و عصاره آبلیمو است؛ این رودخانه نیز همچون «آبگیر مردگان» در شهر سیسیل، مکان خوبی برای «ماهیگیران بیکار» است.

دریاچه مردگان سیسیل

آبگیر مردگان سیسیل، یکی از سمی‌‌ترین و خطرناک‌‌ترین آبگیرهای دنیا است؛ ترکیبات شیمیایی آب این مرداب، بالاترین میزان اسید سولفوریک را در خود دارد؛ این اسید همواره از 2 چشمه زیرزمینی مجزا که در کف قرار دارند، به این دریاچه می‌ریزد.

دریاچه مردگان یکی از مکان‌های دیدنی این منطقه است و جذاب‌ترین موضوعی که توریست‌ها را به این مکان جذب می‌کند، ارتباط نزدیک مافیای سیسیل ایتالیا و این دریاچه است.

گفته می‌شود که اعضای این مافیا برای خلاصی از دست اجسداد قربانیانشان، آنها را به این دریاچه پرتاب می‌کرده‌اند.

به همین خاطر نیز برخی می‌گویند که نام مافیای سیسیل از این دریاچه نشات گرفته است.

این که آیا این موضوع حقیقت دارد یا خیر، اثباتی وجود نداشته و تنها می‌توان بر شایعات تکیه کر؛ .در هر صورت، مقدار خلوصیت اسید این دریاچه به میزانی است که هر چیزی را در خود حل می‌کند.

به همین دلیل هیچ حیوان، پرنده، ماهی و در کل هیچ موجود زنده‌ای در این آب‌ها و در کنار آن زندگی نمی‌کند.

دریاچه جوهر

دریاچه جوهر در نزدیکی شهر «سیدی بلعباس» در کشور الجزایر واقع شده است.

این مکان یکی از شگفت‌انگیزترین مکان‌های دیدنی در دنیاست؛ جالب است بدانید که این دریاچه واقعاً پُر از جوهر است. یعنی می‌توان یک پَر و یک کاغذ در دست گرفت و با آب این دریاچه نامه نوشت.

جوهر این دریاچه در کشورهای خاورمیانه و اروپا به خوبی به فروش می‌رود؛ در طول قرون مختلف، افسانه‌های زیادی درباره این دریاچه گفته شده است؛ برای مثال، گفته می‌شود که در زمان قدیم 2 بچه دوقلو به دنیا می‌آید که پدر و مادرشان پس از تولد آنها از یکدیگر جدا شده‌اند از همان دوران کودکی یکی از آنها با پدر و دیگری با مادر خانواده زندگی می‌کرده است.

این جدایی برای دو برادر آنقدر سخت بود که پروردگار در رحمت خود را بر روی آنها گشود و به آنها خواندن و نوشتن یاد داد؛ سپس برای اینکه آنها همیشه بتوانند به یکدیگر نامه بنویسند، دریاچه‌ای از جوهر را به آنها هدیه کرد.

گفته می‌شود که این دریاچه درست در نزدیکی محل زندگی آنها قرار داشته است؛ افسانه‌ها را نمی‌توان جدی گرفت ولی در همین حین، دانشمندان نیز مدتها درگیر درک موضوع وجود جوهر در این دریاچه بوده‌اند.

تنها مدتی پیش مشخص شد که این جوهر به خاطر ترکیبات شیمیایی 2 رودخانه‌ای است که به این دریاچه می‌ریزند.

یکی از این رودخانه‌های حاوی مقادیر غنی آهن و دومین رودخانه حاوی ترکیبات آلی است؛ ترکیب این دو رودخانه در انتها، به ما جوهر مرغوب و درجه 1 می‌دهد.

افسانه مدوسان و دریاچه ناترون

بر اساس افسانه‌های یونانی، مدوسان می‌‌توانست هر کس را که به چشمانش خیره می‌‌شد، تبدیل به سنگ کند.

بدون شک مدوسان اگر اکنون در میان ما بود، از دریاچه «ناترون» در آفریقا به شدت استقبال می‌کرد؛ این دریاچه در مرز میان 2 کشور کنیا و تانزانیا واقع شده است.

این دریاچه یکی از شگفت‌انگیز‌ترین آبگیرهای دنیاست که به دریاچه سنگ نیز معروف است.

واقعیت این است که آب دریاچه ناترون دارای میزان بالایی از قلیائیت هیپرتروفی به میزان 9،5 – 11 pH  بوده و میانگین دمای آب نیز حدود 60 درجه سلسیوس است.

این خواص آب و همچنین عمق کم این آبگیر که عمیق ترین نقطه آن حدود 3 متر است، شرایط ویژه و منحصر بفردی را برای تبدیل هر چیزی به سنگ، آفریده است.

به همین خاطر نیز حیوانات سعی می‌کنند تا به این دریاچه نزدیک نشوند ولی در هر صورت اگر حیوانی به درون آب سقوط کند، مرگ وحشتناکی در انتظارش خواهد بود.

در اطراف بدن حیوان بیچاره، لایه‌ای از رسوبات شکل می‌گیرد که به مرور زمان سفت و مثل سنگ می‌شود.

جالب است بدانید که این دریاچه با رنگ قرمز مایل به نارنجی برای برخی از موجودات حکم مرگ را ایفا نمی‌کند.

اکنون هزاران سال است که در دریاچه ناترون، گونه‌ای از ماهی با نام «تیلاپیا قلیایی» زندگی و تولید مثل می‌کنند که خاصیت بالای قلیایی آب هیچ اثری بر روی آنها نداشته و به نظر می‌رسد که فقط آنها را قلقلک می‌دهد.