به گزارش مشرق، حالا همه سرمربی صرب تیم ملی والیبال ایران را می‌شناسند. در ابتدای ورود اسلوبودان کواچ به ایران همه کسانی که اخبار موفقیت‌های تیم ملی والیبال به گوش‌شان خورده بود او را با خولیو ولاسکو، سرمربی پیشین تیم ملی مقایسه می‌کردند و این سؤال تکراری که «آیا کواچ در حد ولاسکو هست؟!» در اکثر محافل ورزشی مطرح می‌شد. در واقع بیشتر کارشناسان و مسئولان با وجودی که او را به خاطر دو سال بازی در لیگ برتر ایران از نزدیک می‌شناختند اما تردید داشتند که آیا سرمربی جدید ایران می‌تواند جای اسطوره و در حقیقت وزنه‌ای به نام ولاسکو را پر کند یا خیر.
شروع پر قدرت ایتالیا در لیگ جهانی 2014 و دو شکست بدون امتیاز ایران مقابل این تیم سبب شد تا دیدگاه‌ها در مورد سرمربی صرب تیم ملی ایران تا حدودی منفی شود اما کواچ در هفته سوم لیگ جهانی والیبال در برزیل نشان داد که گرفتن عناوین مربی سال کشورهای صربستان و ایتالیا بیهوده نبوده است.
کواچ در حالی که بازی اول را به برزیل باخته بود در بازی دوم توانست پرافتخارترین تیم جهان را 3 بر صفر مغلوب کند تا اولین پیروزی تاریخ والیبال ایران مقابل برزیل به نام او و شاگردانش ثبت شود.
همین نتیجه کافی بود تا تمام سوءظنها نسبت به کواچ از بین برود و یک شبه تبدیل به یک قهرمان شود.
در همان شب پیروزی تاریخی والیبال ایران مقابل برزیل، رئیس فدراسیون والیبال ایران هم تأکید کرد که حالا خیال مردم از بابت سرمربی تیم ملی راحت باشد. همین جمله نشان می‌دهد که حتی داورزنی هم تا حدودی نگران انتخابش بوده است.
کار کواچ اما به همین جا تمام نمی‌شود، چون از هفته چهارم تا ششم لیگ جهانی، یک سلاح دیگر به نام سالن 12 هزار نفری آزادی را در اختیار دارد. «بوبان» از این فرصت حداکثر استفاده را کرد و توانست در آغاز هفته چهارم و اولین میزبانی ایران در لیگ جهانی 2014 و اولین حضور برزیل در تهران، تیم اول رنکینگ فدراسیون جهانی را در یک بازی زیبا باز هم شکست دهد. ست پنجم این بازی به نوعی قدرت نمایی شاگردان کواچ برابر برزیلی بود که شاید تا به امروز اینطور یکطرفه مغلوب هیچ تیمی، مخصوصاً یک تیم آسیایی نشده بود.
شکست دوباره تیم ملی برزیل در هر شرایطی که بود و کشاندن بازی دوم در تهران به ست پنجم در حالی که برزیل 2 بر صفر پیش بود، این نوید را به مسئولان و البته مردم داد که در انتظار فتح آخرین افتخار باقیمانده والیبال ایران یعنی حضور در المپیک باشند. بی‌رقیب بودن ایران در آسیا، حضور یک مربی جوان و جاه طلب به نام بوبان کواچ و گروهی از بازیکنان باانگیزه و جوان برای حضور موفق ایران در المپیک 2016 برزیل، کافی به نظر می‌رسد.
