زن ، رشک حور بود و تمنای خود نداشت
 
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت
 
 
 
اسمی عظیم بود که چون راز سر به مهر
 
در خانه ی علی سر افشا شدن نداشت
 
 
 
ام البنین (س) کنایه ای از شرم عاشقی است
 
کز حجب تاب نام دل آرای خود نداشت
 
 
 
در پیش روی چهار جگرگوشه ی بتول (س)
 
آیینه بود و چشم تماشای خود نداشت
 
 
 
زن ؟ نه ! همای عرش نشینی که آشیان
 
جز کربلا به وسعت پرهای خود نداشت
 
 
 
در عشق پاره های جگر داده بود و لیک
 
بعد از حسین ( ع) میل تسلای خود نداشت
 
 
 
عمری به شرم زیست که عباس ( س) وقت مرگ
 
دستی برای یاری مولای خود نداشت