به گزارش مشرق، در روزهای پرهیاهوی هدفمندی یارانه‌ها و در شرایطی که در روزهای اخیر بیشتر آینده اصولگرایان مورد توجه رسانه‌ها قرار داشت، روزنامه اعتماد بار دیگر پرونده رابطه دولت روحانی و اصلاحات را باز کرده است.
جلال خوش چهره در بخشی از یادداشتی با عنوان « آفت هاي بهاري دولت تدبير و اميد» در روزنامه اعتماد نوشته: اگر گرايش غالب انتخاباتي مردم را نماد توافق ملي بدانيم، آنچه اين وفاق را مستمر و موفق مي كند، كارآمدي دولتي است كه وظيفه اصلاح امور را در سخت ترين موقع تاريخي كشور عهده داراست.
بديهي است مشروعيت دولت يازدهم برخاسته از انتخاب اكثريت جامعه ايراني است ولي بي ترديد رييس جمهور روحاني و دولتش بايد درك كنند كه در فضاي امروز كشور، حفظ مشروعيت و اعتبار رابطه مستقيم با توانمندي دارد.
دولت يازدهم براي قضاوت شدن، زمان محدودي دارد. او براي موفقيت در اين كار لازم است نخست دركي واقعي از ميزان توانايي و اختياراتش براي اصلاح امور داشته باشد. به عبارت ديگر دريافت رابطه هندسي حمايت از يك ايده و نيروي لازم براي دفاع از آن، كليد عزيمتگاه او براي اصلاح روابط قدرت و درمان ديوانسالاري بيمار است.
برون رفت از مشكلات بيش از هرچيز به ايجاد همزيستي ميان گروه هاي رقيب بستگي دارد. روحاني با شناخت از متحدان و رقيبانش خوب است مراقب باشد كه چه كساني سرانجام در صف متحدانش باقي مي مانند. مهم ترين متحدان او مردمي هستند كه با خاستگاه هاي روشن به او راي دادند. به دست فراموشي سپردن خاستگاه هاي انتخاباتي، خطرناك ترين تهديد براي مشروعيت دولت هاي منتخب خواهد بود.
مردم بايد درك كنند كه ترجيحات دولت در اجراي برنامه هايش منافع آنان را شامل مي شود.
رييس جمهور روحاني در برابر منتقدانش نبايد دچار انفعال شده و مانند تجربه دولت اصلاحات، خود را در شمار مصلحان در اقليت بپندارد. در اين صورت او به جاي همسو سازي گسترده، تبديل به ناقد منفعل وضع به جامانده از دوران افراطي گري خواهد شد. هاي و هوي افراطيون بيش از آنكه متكي بر منطق باشد، آخرين تقلاي طيفي است كه براي روزگار درحال سپري شدن خود، جنجال مي كند. براي آنان حفظ طبقه يي كه در آن شكل گرفته اند مهم است نه منافع ملتي كه به دليل سياست هاي افراطي گروه اقليت، بيشترين صدمات را در حوزه هاي مختلف سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي متحمل شده است.
«بازي نمي خوريم، روحاني را رها نمي كنيم» نیز عنوان گفت و گو با غلامحسين كرباسچي دبيركل حزب كارگزاران در همیت روزنامه است.
صبا آذرپيك در این باره نوشته: نمي گويم روحاني طوري رفتار كرده كه من به عنوان عضو كارگزاران انتظارش را داشتم يا همان رفتاري را داشته كه آقاي محمدرضا خاتمي انتظار داشته است اصلاح طلب ها با چنگ و دندان براي موفق شدن اين دولت بايد تلاش كنند حال چه در اين دولت سمت داشته باشند و چه در دولت نباشند
غلامحسين كرباسچي امروز در جايگاه دبير كل حزب كارگزاران همان قدر وفاداريش را به اصلاح طلبان ابراز مي كند و مي گويد حفظ وحدت خيمه اصلاح طلبي برايشان از هر امري مهم تر است كه به همان اندازه سعي در تبيين موضعي دارد كه بن مايه اش غلاف كردن هر نوع رويارويي اصلاح طلبي با روحاني و دولتمردانش است. اگر از يك طرف مي گويد كه اصلااصلاح طلبان دنبال سمت و مقام نيستند، سوي ديگر داستان را هم مي گيرد و مي گويد اين مرام صحيح نيست كه اصلاح طلبان از ترس اينكه روحاني تماما در خط آنها حركت نمي كند، تركش كنند. ادامه همان تفكري كه معتقد است اصلاح طلب نبايد اپوزيسيون دولت روحاني شود. كرباسچي معتقد است اين سناريو بخشي از تندروهاي اصولگراست كه مي خواهند روحاني تنها بماند و اصلاح طلبان را از او نااميد كنند و نبايد به اين بازي تن داد. روايت هايش از فشارهايي كه در شش ماه گذشته نصيب دولت روحاني شده، قابل توجه است و البته تاكيد دارد كه مردم هم نبايد از محقق نشدن وعده ها مكدر شوند و هنوز بايد به روحاني فرصت داد. او به آرامي، بخشي از پرده ذات مخالفت هاي تندروهاي اصولگرا با هاشمي را كنار مي زند و از روزهايي مي گويد كه هاشمي، متهم به داشتن داس و چكش در زير عبايش مي شد. كرباسچي، معتقد است يكي از عوامل اصلي وحدت اصلاح طلبان در سال 92، سعيد حجاريان بوده و اصلاح طلبان را دعوت مي كند تا همانند مصطفي تاج زاده واقعيت هاي دولت روحاني را رويت كنند. او از آغاز دوباره حيات كارگزاران و تشكل هاي سياسي اصلاح طلبان سخن مي گويد و مردم را دعوت مي كند كه به تشكيلات حزبي بپيوندند.
در بخش‌هایی از این گفت و گو، کرباسچی گفته: من كاري به تصميم گيري هاي دولت و سهيم بودن در تصميم گيري هاي دولت ندارم. اينكه مديران اصلاح طلب در تصميم گيري هاي دولت روحاني سهيم هستند يا نه، موضوع ديگري است. بحث وزارت كشور يك بحث سياسي جداست. اما آيا ما اصلاح طلبان اين دولت را قبول داريم يا نه؟ حرف از برنامه هاي اين دولت است. برنامه هايش را رده بندي كنيم و ببينيم برنامه هاي كلان اين دولت چيست؟ قطعا هيچ اصلاح طلبي نمي تواند بگويد كه ما در دوره خاتمي تمام برنامه هاي كلان و جزيي را قبول داشتيم. يادمان باشد نخستين تهاجم به خاتمي از دفتر تحكيم و حاميان او در دانشگاه بود. تا جايي كه ايشان عصباني شدند و گفتند كه دستور مي دهم بيرون تان كنند. در حالي كه اصلابه ادبيات آقاي خاتمي نمي خورد اين صحبت و نشان مي داد كه چطور تحت فشار قرار گرفتند. حالاما پايان آن دوره گفتيم شكست خاتمي شكست اصلاح طلب هاست يا گفتيم در انتخاب خاتمي اشتباه كرديم؟
ببينيد ما اصلاح طلبان برنامه هاي كلي اين دولت را قبول داريم در هر جايي هم كه ببينيم در يك وزارتخانه و شهر و استاني عمل خطايي رخ مي دهد بايد سعي كنيم با صحبت و مشورت و تذكر آن را اصلاح كنيم. اما اگر بترسيم و بگوييم كه خيلي اسم روحاني را نياوريم و زياد هم نزديك اين دولت نشويم چون ممكن است اين دولت خراب كند، يك جاي كارمان مي لنگد. اگر اين دولت شكست نخورد و خوب عمل كرد و كارنامه اش مثبت بود، اصلاح طلبان مي خواهند يك شبه بيايند و بگويند كه ما در برد روحاني شريكيم. اين طور نمي شود كه فقط در برد شريك باشيم و در شكست ترك شان كنيم.
وی در ادامه به آینده روابط اصلاح‌طلبان و روحانی پرداخته و گفته: به هر حال از الان نمي توانيم يك سال بعد را پيش بيني كنيم اما با وضع موجود فكر مي كنيم كه روحاني مشورت پذير است. از دوره انتخابات تا امروز، رفتار روحاني، رفتار قابل دفاعي است. نمي گويم طوري رفتار كرده كه من به عنوان عضو كارگزاران انتظارش را داشتم يا همان رفتاري را داشته كه آقاي محمدرضا خاتمي انتظار داشته است اما ببينيد همين الان آقاي تاج زاده از زندان بيشتر از هر فرد اصلاح طلب ديگري دولت روحاني و عملكردش را تاييد مي كند. چون ايشان با فرصت بيشتر فكر مي كند و گزينه هاي رو به روي يك دولتمرد و موانعش را ارزيابي مي كند و مي سنجد كه انتخاب هاي اين دولت چگونه است البته اين موضوع را هم در نظر بگيريد كه برخي از اين شك و شبهه ها و نگراني ها ناشي از القائات منفي است كه گروه مقابل سعي دارند بين اصلاح طلبان تزريق كنند وگرنه من مطمئنم كه روحاني با رفتار معقول و مدبرانه و مطابق با اهداف اصلاح طلبانه است نه منطبق بر نظر تك تك اصلاح طلبان و منحني حركت ايشان، منحني راضي كننده يي است. حالاممكن است اشتباهاتي صورت بگيرد اما هم قابل چشم پوشي است و هم قابل تذكر. فرض كنيد در وزارت امور خارجه يك ديپلمات مي خواهيم كه بتواند در تيم مذاكره كننده، كمك كننده باشد حالاممكن است خط مشي فردي او را نپسنديم اما اولابايد اين سطح انتخاب را به وزير و مديرانش واگذار كنيم و نمي توان هم مدير را انتخاب كنيم و هم تك تك اعضاي زيرنظر او را: دوما حالابه هر دليل مدير اين فرد را انتخاب كرده است بايد اين فرد را قبول كنيم چون در نهايت در جهت سياست كلان وزارتخانه حركت مي كند. اين روش اداره يك كشور است. نمي توان هر روز به پهلوي يك وزير زد و بگوييم اين طوري رفتار كن و آن طوري رفتار نكن. حالاممكن است وزير اشتباهاتي كند و به دست اندازهايي هم بيفتد اما ماهيت كلي وزير را وقتي قبول داريم بقيه مسير بايد همراهي باشد نه عيب گزيني. در نهايت حرفم اين است كه پيش بيني من اين است كه روحاني موفق مي شود و شكست نمي خورد.
جلال خوش چهره در بخشی از یادداشتی با عنوان « آفت هاي بهاري دولت تدبير و اميد» در روزنامه اعتماد نوشته: اگر گرايش غالب انتخاباتي مردم را نماد توافق ملي بدانيم، آنچه اين وفاق را مستمر و موفق مي كند، كارآمدي دولتي است كه وظيفه اصلاح امور را در سخت ترين موقع تاريخي كشور عهده داراست.
بديهي است مشروعيت دولت يازدهم برخاسته از انتخاب اكثريت جامعه ايراني است ولي بي ترديد رييس جمهور روحاني و دولتش بايد درك كنند كه در فضاي امروز كشور، حفظ مشروعيت و اعتبار رابطه مستقيم با توانمندي دارد.
دولت يازدهم براي قضاوت شدن، زمان محدودي دارد. او براي موفقيت در اين كار لازم است نخست دركي واقعي از ميزان توانايي و اختياراتش براي اصلاح امور داشته باشد. به عبارت ديگر دريافت رابطه هندسي حمايت از يك ايده و نيروي لازم براي دفاع از آن، كليد عزيمتگاه او براي اصلاح روابط قدرت و درمان ديوانسالاري بيمار است.
برون رفت از مشكلات بيش از هرچيز به ايجاد همزيستي ميان گروه هاي رقيب بستگي دارد. روحاني با شناخت از متحدان و رقيبانش خوب است مراقب باشد كه چه كساني سرانجام در صف متحدانش باقي مي مانند. مهم ترين متحدان او مردمي هستند كه با خاستگاه هاي روشن به او راي دادند. به دست فراموشي سپردن خاستگاه هاي انتخاباتي، خطرناك ترين تهديد براي مشروعيت دولت هاي منتخب خواهد بود.
مردم بايد درك كنند كه ترجيحات دولت در اجراي برنامه هايش منافع آنان را شامل مي شود.
رييس جمهور روحاني در برابر منتقدانش نبايد دچار انفعال شده و مانند تجربه دولت اصلاحات، خود را در شمار مصلحان در اقليت بپندارد. در اين صورت او به جاي همسو سازي گسترده، تبديل به ناقد منفعل وضع به جامانده از دوران افراطي گري خواهد شد. هاي و هوي افراطيون بيش از آنكه متكي بر منطق باشد، آخرين تقلاي طيفي است كه براي روزگار درحال سپري شدن خود، جنجال مي كند. براي آنان حفظ طبقه يي كه در آن شكل گرفته اند مهم است نه منافع ملتي كه به دليل سياست هاي افراطي گروه اقليت، بيشترين صدمات را در حوزه هاي مختلف سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي متحمل شده است.
«بازي نمي خوريم، روحاني را رها نمي كنيم» نیز عنوان گفت و گو با غلامحسين كرباسچي دبيركل حزب كارگزاران در همیت روزنامه است.
صبا آذرپيك در این باره نوشته: نمي گويم روحاني طوري رفتار كرده كه من به عنوان عضو كارگزاران انتظارش را داشتم يا همان رفتاري را داشته كه آقاي محمدرضا خاتمي انتظار داشته است اصلاح طلب ها با چنگ و دندان براي موفق شدن اين دولت بايد تلاش كنند حال چه در اين دولت سمت داشته باشند و چه در دولت نباشند
غلامحسين كرباسچي امروز در جايگاه دبير كل حزب كارگزاران همان قدر وفاداريش را به اصلاح طلبان ابراز مي كند و مي گويد حفظ وحدت خيمه اصلاح طلبي برايشان از هر امري مهم تر است كه به همان اندازه سعي در تبيين موضعي دارد كه بن مايه اش غلاف كردن هر نوع رويارويي اصلاح طلبي با روحاني و دولتمردانش است. اگر از يك طرف مي گويد كه اصلااصلاح طلبان دنبال سمت و مقام نيستند، سوي ديگر داستان را هم مي گيرد و مي گويد اين مرام صحيح نيست كه اصلاح طلبان از ترس اينكه روحاني تماما در خط آنها حركت نمي كند، تركش كنند. ادامه همان تفكري كه معتقد است اصلاح طلب نبايد اپوزيسيون دولت روحاني شود. كرباسچي معتقد است اين سناريو بخشي از تندروهاي اصولگراست كه مي خواهند روحاني تنها بماند و اصلاح طلبان را از او نااميد كنند و نبايد به اين بازي تن داد. روايت هايش از فشارهايي كه در شش ماه گذشته نصيب دولت روحاني شده، قابل توجه است و البته تاكيد دارد كه مردم هم نبايد از محقق نشدن وعده ها مكدر شوند و هنوز بايد به روحاني فرصت داد. او به آرامي، بخشي از پرده ذات مخالفت هاي تندروهاي اصولگرا با هاشمي را كنار مي زند و از روزهايي مي گويد كه هاشمي، متهم به داشتن داس و چكش در زير عبايش مي شد. كرباسچي، معتقد است يكي از عوامل اصلي وحدت اصلاح طلبان در سال 92، سعيد حجاريان بوده و اصلاح طلبان را دعوت مي كند تا همانند مصطفي تاج زاده واقعيت هاي دولت روحاني را رويت كنند. او از آغاز دوباره حيات كارگزاران و تشكل هاي سياسي اصلاح طلبان سخن مي گويد و مردم را دعوت مي كند كه به تشكيلات حزبي بپيوندند.
در بخش‌هایی از این گفت و گو، کرباسچی گفته: من كاري به تصميم گيري هاي دولت و سهيم بودن در تصميم گيري هاي دولت ندارم. اينكه مديران اصلاح طلب در تصميم گيري هاي دولت روحاني سهيم هستند يا نه، موضوع ديگري است. بحث وزارت كشور يك بحث سياسي جداست. اما آيا ما اصلاح طلبان اين دولت را قبول داريم يا نه؟ حرف از برنامه هاي اين دولت است. برنامه هايش را رده بندي كنيم و ببينيم برنامه هاي كلان اين دولت چيست؟ قطعا هيچ اصلاح طلبي نمي تواند بگويد كه ما در دوره خاتمي تمام برنامه هاي كلان و جزيي را قبول داشتيم. يادمان باشد نخستين تهاجم به خاتمي از دفتر تحكيم و حاميان او در دانشگاه بود. تا جايي كه ايشان عصباني شدند و گفتند كه دستور مي دهم بيرون تان كنند. در حالي كه اصلابه ادبيات آقاي خاتمي نمي خورد اين صحبت و نشان مي داد كه چطور تحت فشار قرار گرفتند. حالاما پايان آن دوره گفتيم شكست خاتمي شكست اصلاح طلب هاست يا گفتيم در انتخاب خاتمي اشتباه كرديم؟
ببينيد ما اصلاح طلبان برنامه هاي كلي اين دولت را قبول داريم در هر جايي هم كه ببينيم در يك وزارتخانه و شهر و استاني عمل خطايي رخ مي دهد بايد سعي كنيم با صحبت و مشورت و تذكر آن را اصلاح كنيم. اما اگر بترسيم و بگوييم كه خيلي اسم روحاني را نياوريم و زياد هم نزديك اين دولت نشويم چون ممكن است اين دولت خراب كند، يك جاي كارمان مي لنگد. اگر اين دولت شكست نخورد و خوب عمل كرد و كارنامه اش مثبت بود، اصلاح طلبان مي خواهند يك شبه بيايند و بگويند كه ما در برد روحاني شريكيم. اين طور نمي شود كه فقط در برد شريك باشيم و در شكست ترك شان كنيم.
وی در ادامه به آینده روابط اصلاح‌طلبان و روحانی پرداخته و گفته: به هر حال از الان نمي توانيم يك سال بعد را پيش بيني كنيم اما با وضع موجود فكر مي كنيم كه روحاني مشورت پذير است. از دوره انتخابات تا امروز، رفتار روحاني، رفتار قابل دفاعي است. نمي گويم طوري رفتار كرده كه من به عنوان عضو كارگزاران انتظارش را داشتم يا همان رفتاري را داشته كه آقاي محمدرضا خاتمي انتظار داشته است اما ببينيد همين الان آقاي تاج زاده از زندان بيشتر از هر فرد اصلاح طلب ديگري دولت روحاني و عملكردش را تاييد مي كند. چون ايشان با فرصت بيشتر فكر مي كند و گزينه هاي رو به روي يك دولتمرد و موانعش را ارزيابي مي كند و مي سنجد كه انتخاب هاي اين دولت چگونه است البته اين موضوع را هم در نظر بگيريد كه برخي از اين شك و شبهه ها و نگراني ها ناشي از القائات منفي است كه گروه مقابل سعي دارند بين اصلاح طلبان تزريق كنند وگرنه من مطمئنم كه روحاني با رفتار معقول و مدبرانه و مطابق با اهداف اصلاح طلبانه است نه منطبق بر نظر تك تك اصلاح طلبان و منحني حركت ايشان، منحني راضي كننده يي است. حالاممكن است اشتباهاتي صورت بگيرد اما هم قابل چشم پوشي است و هم قابل تذكر. فرض كنيد در وزارت امور خارجه يك ديپلمات مي خواهيم كه بتواند در تيم مذاكره كننده، كمك كننده باشد حالاممكن است خط مشي فردي او را نپسنديم اما اولابايد اين سطح انتخاب را به وزير و مديرانش واگذار كنيم و نمي توان هم مدير را انتخاب كنيم و هم تك تك اعضاي زيرنظر او را: دوما حالابه هر دليل مدير اين فرد را انتخاب كرده است بايد اين فرد را قبول كنيم چون در نهايت در جهت سياست كلان وزارتخانه حركت مي كند. اين روش اداره يك كشور است. نمي توان هر روز به پهلوي يك وزير زد و بگوييم اين طوري رفتار كن و آن طوري رفتار نكن. حالاممكن است وزير اشتباهاتي كند و به دست اندازهايي هم بيفتد اما ماهيت كلي وزير را وقتي قبول داريم بقيه مسير بايد همراهي باشد نه عيب گزيني. در نهايت حرفم اين است كه پيش بيني من اين است كه روحاني موفق مي شود و شكست نمي خورد.
