به گزارش مشرق، مرجان کلهر عضو تیم ملی اسکی گفت: وقتی یک ورزشکار در یک رشته المپیکی شرکت می‌کند نشان دهنده پیشرفت نیست.اسکی ما همین است و هر کس دیگری هم در این مسابقات شرکت کند نتیجه بهتری نمی گیرد.
اسکی بانوان در 4 سال گذشته پیشرفتی نداشته است.
در المپیک ونکوور کانادا یک خانم برای اولین بار در دو رشته مارپیچ کوچک و مارپیچ بزرگ شرکت کرد و در المپیک امسال باور من و همه ورزشکاران این بود که اگر نتوانستیم دو نفر را اعزام کنیم حداقل یک نفر در همان دو رشته اسکی کند در حالیکه امسال یک نفر در رشته مارپیچ کوچک اسکی کرد.
امیدوارم برای المپیک بعدی از همن الان برنامه ریزی کنند و شرایطی را فراهم کنند تا دو خانم سهمیه بازی های المپیک را بگیرند. از دو هفته پیش که پایم را جراحی کردم هیچ کس از فدراسیون با من تماس نگرفت و من خیلی ناراحتم چون 11 سال نفر اول ایران بودم.
آسیب جزئی از ورزش قهرمانی است و دلیل بر این نیست که آمادگی جسمانی مرجان کلهر پائین بوده و نتوانسته در المپیک امسال شرکت کند.زمانی که در اردوی اتریش زمین خورده و مصدوم شدم به طوریکه از شدت درد ناخودآگاه فریاد می زدم اما مرا به بدترین شیوه ممکن حمل کرده و به هتل انتقال دادند.
حتی ماشین نبود که مرا انتقال دهند. اگر یک ورزشکار آماتور هم باشد در کشوری که مهد اسکی دنیاست به بهترین شیوه با وی برخورد می کردند نه اینکه به بدترین شکل ممکن با وی رفتار کنند.
ممکن بود آسیب دیدگی ام تشدید شود. می توانستند مرا با بیمه ای که فدراسیون از طریق اروپا کرده بود بدون هیچ هزینه ای به بیمارستان انتقال دهند.جراحی پایم سخت بود و تا 6 ماه و نیم دیگر نمی توانم اسکی کنم.
وقتی بهبودیم را به دست آورم تمام تلاشم را می کنم که بهترین اسکی باز ایران باشم. در ایران شرایطی است که نمی توانی در تمام طول سال تمرین کنی و با هزینه شخصی بیشتر از دو ماه نمی توانی در اردوی خارجی شرکت کنی.پدر فروغ عباسی خودرویش را فروخت تا فروغ یک ماه در اتریش اردو بزند. این ضعف از شخص نیست بلکه از سیستم است. با این شرایط بحث مدال آوری در المپیک رویا است.
زمان کمی برای تمرین داریم و تنها سه ماه فصل اسکی است که در این سه ماه تنها یک ماه و نیم را می توانیم تمرین کرده و بقیه را باید در مسابقات شرکت کنیم.مهمترین عامل در ورزش برخورد مربی است که وقتی شاگردش روز خوبی ندارد و یا از مسابقات اوت شده و یا عنوان 12 یا 13 را می گیرد با وی برخورد مناسبی داشته باشد نه اینکه وقتی در اردو مصدوم می شود به وی بگوید تو به درد نمی خوری برو. وگرنه در روز خوب ورزشکار همه به وی تبریک می گویند. در مسابقات المپیک امسال 5-6 ورزشکار به روسیه رفتند و بسیاری به عنوان همراه اعزام شدند اما ورزشکاری که با اختلاف یک امتیاز نتوانست در این مسابقات شرکت کند اعزام نشد در حالیکه این سفر و دیدن مسابقات می توانست برای کسب تجربه وی مفید باشد.
برای عمل جراحی پایم تاکنون 2 میلیون 800 هزار تومان پرداخت کرده ام و صندوق حمایت از قهرمانان گفته 10 درصد از این پول را باید خودم پرداخت کنم. کارهای فیزیوتراپی ام را زیرنظر دکتر بهزادپور در بیمارستان عرفان انجام داده و یک هزار تومانی برای درمانم از من نگرفتند.
در المپیک ونکوور کانادا یک خانم برای اولین بار در دو رشته مارپیچ کوچک و مارپیچ بزرگ شرکت کرد و در المپیک امسال باور من و همه ورزشکاران این بود که اگر نتوانستیم دو نفر را اعزام کنیم حداقل یک نفر در همان دو رشته اسکی کند در حالیکه امسال یک نفر در رشته مارپیچ کوچک اسکی کرد.
امیدوارم برای المپیک بعدی از همن الان برنامه ریزی کنند و شرایطی را فراهم کنند تا دو خانم سهمیه بازی های المپیک را بگیرند. از دو هفته پیش که پایم را جراحی کردم هیچ کس از فدراسیون با من تماس نگرفت و من خیلی ناراحتم چون 11 سال نفر اول ایران بودم.
آسیب جزئی از ورزش قهرمانی است و دلیل بر این نیست که آمادگی جسمانی مرجان کلهر پائین بوده و نتوانسته در المپیک امسال شرکت کند.زمانی که در اردوی اتریش زمین خورده و مصدوم شدم به طوریکه از شدت درد ناخودآگاه فریاد می زدم اما مرا به بدترین شیوه ممکن حمل کرده و به هتل انتقال دادند.
حتی ماشین نبود که مرا انتقال دهند. اگر یک ورزشکار آماتور هم باشد در کشوری که مهد اسکی دنیاست به بهترین شیوه با وی برخورد می کردند نه اینکه به بدترین شکل ممکن با وی رفتار کنند.
ممکن بود آسیب دیدگی ام تشدید شود. می توانستند مرا با بیمه ای که فدراسیون از طریق اروپا کرده بود بدون هیچ هزینه ای به بیمارستان انتقال دهند.جراحی پایم سخت بود و تا 6 ماه و نیم دیگر نمی توانم اسکی کنم.
وقتی بهبودیم را به دست آورم تمام تلاشم را می کنم که بهترین اسکی باز ایران باشم. در ایران شرایطی است که نمی توانی در تمام طول سال تمرین کنی و با هزینه شخصی بیشتر از دو ماه نمی توانی در اردوی خارجی شرکت کنی.پدر فروغ عباسی خودرویش را فروخت تا فروغ یک ماه در اتریش اردو بزند. این ضعف از شخص نیست بلکه از سیستم است. با این شرایط بحث مدال آوری در المپیک رویا است.
زمان کمی برای تمرین داریم و تنها سه ماه فصل اسکی است که در این سه ماه تنها یک ماه و نیم را می توانیم تمرین کرده و بقیه را باید در مسابقات شرکت کنیم.مهمترین عامل در ورزش برخورد مربی است که وقتی شاگردش روز خوبی ندارد و یا از مسابقات اوت شده و یا عنوان 12 یا 13 را می گیرد با وی برخورد مناسبی داشته باشد نه اینکه وقتی در اردو مصدوم می شود به وی بگوید تو به درد نمی خوری برو. وگرنه در روز خوب ورزشکار همه به وی تبریک می گویند. در مسابقات المپیک امسال 5-6 ورزشکار به روسیه رفتند و بسیاری به عنوان همراه اعزام شدند اما ورزشکاری که با اختلاف یک امتیاز نتوانست در این مسابقات شرکت کند اعزام نشد در حالیکه این سفر و دیدن مسابقات می توانست برای کسب تجربه وی مفید باشد.
برای عمل جراحی پایم تاکنون 2 میلیون 800 هزار تومان پرداخت کرده ام و صندوق حمایت از قهرمانان گفته 10 درصد از این پول را باید خودم پرداخت کنم. کارهای فیزیوتراپی ام را زیرنظر دکتر بهزادپور در بیمارستان عرفان انجام داده و یک هزار تومانی برای درمانم از من نگرفتند.
