مشرق- مقامات آمريکايي بر اساس قاعده ي ميکسد ديپلماسي (mixed diplomacy)، در روزهاي گذشته به طور متناوب، مواضع دوجانبه اي را در خصوص ناآرامي هاي مصر اتخاذ کرده اند.
در حقيقت آمريکا هردو طرف منازعه در مصر را حمايت مي کند.
از يکسو هيلاري کلينتون حمايت خود را از حسني مبارک اعلام مي کند و اوباما فرستاده ويژه خود يعني فرانک ويزنر را براي کنترل و فرماندهي صحنه به دولت حسني مبارک مي فرستد. و از سوي ديگر البرادعي و عمر موسي را براي کاناليزه کردن و مصادره کردن اعتراضات مصر به ميدان مي فرستد.

از سوي ديگر تجهيزات آمريکايي مسدود کردن اينترنت را به حسني مبارک مي دهد و از سويي ديگر از طريق سرويس ويژه گوگل که صرفا در اختيار آمريکاست اخبار را براي هدايت و فروکاست جريان اعتراض، به معترضين مصري توييت مي کند.

ديپلمات هاي آمريکا از يکسو، حمايت هميشگي خود را از متحد قديمي خود حسني مبارک، دريغ نمي کنند؛ چرا که ممکن است ديگرحکومت هاي خودکامه و دست نشاندهشان در منطقه، احساس کنند که حمايت آمريکا از آنها نيز مقطعي خواهد بود؛ و تنها پشتيبان خود را از دست داده اند. خودداري از حمايت حسني مبارک به منزله فروپاشي دومينو وار حکومت هاي عربي تحت امر آمريکا در منطقه است.
از ديگر سو برآوردهاي استراتژيک آمريکا از صحنه، نشان مي دهد که مبارک رفتني است و آنها بايد به انحطاط يک حکومت ملوک الطوايفي ديگر در منطقه تن بدهند. بنابراين براي تبديل اين تهديد به فرصتي طلايي، انحراف جريان اصلي اعتراضات مردم مصر از مسير دستيابي به انقلابي اسلامي، و سوق دادن آن به سمت منافع آمريکا ضروري است.
اين درحالي است که تشکيل حکومت اسلامي مصر، کابوسي است که اين روزها بيش از همه چيز آمريکا را مي آزارد.
آمريکا براي رهايي از چنين رنجي به موازنه قوا و ميکس ديپلماسي (سياست دوگانه و مختلط) روي آورده است.

از يک سو از حمايت ارتش مصر مي کاهد و از سويي ديگر نيروهاي امنيتي را با پوشش شخصي و تجهيزات آمريکايي به صحنه مي فرستد.
در واقع آمريکا که خود بازيگر اصلي ميدان است، در گيري هردو طرف را به ميدان التحرير کشانده و براي ديدن نتيجه ي اين بازي و تعيين سرنوشت مصر، چشم خود را به درگيري دوجبهه در ميدان التحرير دوخته است.

در اين شرايط آمريکا از هردو جريان منازعه در مصر به طور موازي حمايت مي کند؛ در اين صورت، هر طرفي که پيروز شود به معني پيروزي آمريکا خواهد بود.

به قلم اسماعیل ارجمندی