گفت‌وگوی ایسنا را با جلال چراغپور در ادامه می‌خوانید.
* قرعه‌کشی جام جهانی فوتبال انجام شد و ایران همگروه‌های خود را شناخت. نظر شما درباره ترکیب حریفان ایران در این مسابقه‌ها چیست؟
به نظر من واقعیت آن طور که برخی خوشحال شده‌اند و می‌گویند گروه خوبی نصیب‌مان شده، نیست. گروه ما دارای پیچیدگی‌های متعددی است. ما در این گروه با سه گونه فوتبال متفاوت روبه‌رو هستیم.
* اگر مایل باشید، حریفان ایران را به صورت تک به تک بررسی کنیم. ابتدا از آرژانتین بگویید چون از همین امروز همه منتظر تقابل تیم ملی ایران و آرژانتین هستند.
فوتبال آرژانتین، چکیده فوتبال آمریکای لاتین است. فوتبالی با پاس‌های کوتاه و بازیکنانی دونده؛ به ویژه فوتبال آرژانتین در پرس کردن حریف و دوندگی در زمین حریف شاخص است. این تیم از سبکی پیروی می‌کند که به "Fast break attack" معروف است و به این معناست که حمله حریف را قطع می‌کند و بلافاصله ضد حمله می‌زند. نمونه بارز این سبک را در بازی بارسلونا می‌بینیم و این همان سبکی است گواردیولا خیلی به آن علاقه دارد. بازی با این سبک نیازمند این است که خط دفاع در حفظ توپ و طراحی بازی نقش زیادی بازی کند. چون فوتبال ما در این زمینه ضعف دارد، این بازی می‌تواند کلاس درسی برای ما باشد که بعدها درباره‌اش بسیار صحبت کنیم.
* در بازی با آرژانتین کدام بخش از تیم ما بیشتر تحت فشار قرار می‌گیرد؟
آرژانتین خیلی راحت توپ‌گیری می‌کند و در این کار استاد است. این تیم - بر خلاف تصور برخی – از کناره‌ها به ما حمله نخواهد کرد و بیشتر تلاش می‌کند از مرکز و عمق به دروازه ما برسد. آن‌ها در گذشته با مارادونا و کانیگیا همین سبک را داشتند و حالا هم با وجود مسی همین شیوه را دنبال می‌کنند. به همین دلیل می‌شود با قاطعیت گفت که دفاع مرکزی ما در آن بازی خیلی در فشار خواهد بود.
* آیا می‌شود تقابل بازیکنانی از دو تیم را تصور کرد و جدال‌های تن به تن و رو دررویی را پیش‌بینی کرد؟
این روزها در این باره شوخی‌های متعددی مطرح شده است اما واقعیت اصلا این طور نیست! در فوتبال آرژانتین و فوتبال روز دنیا، اصطلاحی حاکم است تحت عنوان "Rotation" یا همان چرخش بازی. در این سبک مهاجمان دائم در حال تغییر موضع و پست هستند و مدافعان حریف نمی‌توانند روی خواص تهاجمی یک مهاجم تمرکز کنند و به ندرت می‌شود که بگوییم چه کسی با چه کسی جنگ رودررو خواهد داشت. یکی از اهداف این سبک بازی همین است. به همین دلیل هم هست که ستارگان کنونی فوتبال کمتر آسیب می‌بینند چون با یک مدافع خاص در بازی‌هایشان طرف نیستند.
* پس متعتقدید که دفاع مرکزی تیم ملی برابر آرژانتین بیشترین فشار را تحمل خواهد کرد؟
دو مدافع مرکزی و هافبک‌های دفاعی ما به شدت تحت فشار خواهند بود. آنچه از اکنون می‌شود پیش‌بینی کرد این است که بازی با آرژانتین پنالتی خواهد داشت و حریف ما به دفعات صاحب ضربه‌های ایستگاهی پشت محوطه جریمه می‌شود. این کار باعث می‌شود که کارت‌های زرد ما بالا برود و احتمال محرومیت چند بازیکن ما از حضور در بازی سوم وجود دارد.
* تیم ملی چه برنامه‌ای را باید در دستور کار قرار دهد که برابر آرژانتین کمتر آسیب ببیند و نتیجه‌ای آبرومند کسب کند؟
کی‌روش تیم ملی را طوری ساخته که برابر همه حریفان چه تایلند و لبنان و چه هر تیم دیگری زمان حمله حریف، سریع جمع می‌شود. ایران هیچ تلاشی نمی‌کند که توپ‌گیری کند و آن قدر جمع می‌شود که حریف توپ را از دست بدهد و آن وقت با یک توپ بلند یا جابه‌جایی دو نفره ضد حمله می‌زند. گل قوچان نژاد به کره جنوبی که صعود ما را به جام جهانی قطعی کرد روی همین اصل به ثمر سید. این کار برابر تیم‌هایی که با هفت نفر به دروازه ما حمله می‌کنند جواب نمی‌دهد. سبک "قطع حمله حریف و ضد حمله" در جام جهانی زیر 19 ساله‌ها در سال 2007 اجرا شد و حالا همان بازیکنان در تیم‌های ملی کشورهایشان هستند. آرژانتین هم همین سبک بازی را دارد.
* یعنی معتقدید که با سبک و سیاق فعلی نمی‌توانیم امیدی به کسب نتیجه خوب برابر آرژانتین داشته باشیم؟
ما در دیدار با آرژانتین خواهیم دید که اگر بنا باشد جمع شویم و توپ را بگیریم، نمی‌توانیم باز شویم. هنوز شش ماه تا جام جهانی باقی مانده است و اگر قرار باشد با شکلی که کی‌روش برای ما طراحی کرده برابر آرژانتین بازی کنیم به شدت پرس می‌شویم و همان توپی را که به دست آوردیم از ما می‌گیرند و همان را به گل تبدیل می‌کنند.
* برای شبیه‌سازی بازی با آرژانتین با چه کشورهایی باید بازی دوستانه برگزار کنیم؟
همه می‌دانند که هیچ بازی دوستانه‌ای دارای خصوصیات بازی اصلی نیست. چگونه می‌شود در یک بازی تدارکاتی از حریف بخواهیم که در ذهنش تصور کند اولین بازی‌اش را در جام جهانی انجام می‌دهد؟ در بازی جام جهانی ملیت، نژاد، اقتصاد و سیاست کشورها ارزشیابی می‌شود. پس چطور می‌شود انتظار داشت که در بازی تدارکاتی شبیه بازی اصلی کار شود؟ ضمن اینکه در بازی اصلی تیم‌ها دچار چالش‌هایی می‌شوند که در بازی تدارکاتی خبری از آن‌ها نیست مگر این که برای ایجاد چالش در این بازی‌ها هزینه کنیم و مثلا به حریف تدارکاتی بگوییم پول بازی را در صورتی می‌دهیم که ما را شکست دهد یا هر تعداد گلی که بزند مبلغی را اضافه کنیم. در این صورت حریف با ما می‌جنگد و ما را دچار چالش می‌کند.
* پس باید برای خودمان چالش بسازیم؟
بله! باید با پولی که فیفا به فدراسیون فوتبال ما می‌دهد برای خودمان چالش بسازیم. در این صورت می‌توانیم با اروگوئه یا تیم‌های آمریکای لاتین که جواز حضور در جام جهانی را نگرفته‌اند بازی کنیم تا حدود 30 درصد شکل بازی آرژانتین را شبیه‌سازی کنیم. همچنین باید در همان آب و هوای برزیل یا کشورهای آمریکای لاتین بازی کنیم.
* به سراغ نیجریه برویم. سبک بازی این تیم را چگونه می‌بینید؟
قصه نیجریه کاملا با آرژانتین فرق می‌کند. این جا دیگر بازی سرعتی و پاس‌های کوتاه به بازی قدرتی تبدیل می‌شود. میانگین قد نیجریه‌ای‌ها یک متر و هشتاد سانتی‌متر است و توده عضلانی آن‌ها بالاست. جنگ بدنی، استارت بلند، گام و پرش بلند و سرزدن‌های قدرتی جزو بازی نیجریه است. در این بازی احتمالا پرس در دستور کار حریف نیست چون چابکی آرژانتینی‌ها را در اجرای آن ندارند. در عوض فشار در منطقه میانی زمین خواهد بود.
* پس خط هافبک تیم ملی ایران در بازی با نیجریه نقش اول را بازی می‌کند؟
این مسئله وجود دارد اما اتفاقی که اینجا می‌افتد این است که خط هافبک ما پا به سن گذاشته است. اگر رضا حقیقی به تیم اضافه شود خیلی خوب است ولی ممکن است این اتفاق نیفتد. آندو و نکونام به همراه دو هافبک چپ و راست تیم ملی میانگین سنی بالایی دارند. ما برابر نیجریه جنگ واقعی بدنی در میان زمین خواهیم داشت.
* بازی با نیجریه بازی اول ما در جام جهانی است و همیشه دیدارهای نخست اهمیت بالایی دارند. نظر شما چیست؟
قصه بازی ما با نیجریه با سایر دیدارها فرق می‌کند چون این بازی برای تیم دوم گروه حکم فینال را دارد. فعلا همه معتقدند که ایران و بوسنی هم‌تراز هستند در حالی که این طور نیست. ما آسیایی هستیم و آن‌ها اروپایی اما خیلی‌ها می‌گویند خوب شد که با بوسنی هم‌گروه شدیم. اگر فرض کنیم که هر کدام از ما می‌توانیم دیگری را شکست دهیم، آن وقت نتیجه دیدار ما و بوسنی برابر نیجریه مهم می‌شود. آنچه در این میان خوب نیست و ماجرا را پیچیده می‌کند این است که بازی اول ما با نیجریه است.
* این که بازی اول ما با نیجریه است چرا وضعیت را پیچیده می‌کند؟
به این دلیل می‌گویم که مجبور هستیم تمام آن چه داریم را در این بازی به میدان بفرستیم. امیدوارم آن بازی به خیر و خوشی بگذرد ولی می‌شود حدس زد که در آن بازی آسیب دیدگی‌هایی خواهیم داشت و آرایش تیم برای بازی دوم حتما تغییر خواهد کرد. فوتبال درگیرانه‌ای با نیجریه خواهیم داشت.
* در این بازی هم آیا تقابل نفر به نفر بازیکنان دو تیم را نخواهیم دید؟
چرا! اتفاقا این بازی مجالی برای جنگ‌های نفر به نفر است. این جاست که باید نفرات ما جنگ بدنی داشته باشند. نتیجه می‌گیریم که تیم ملی در مدت باقی مانده تا جام جهانی باید تمام هم و غم خود را به ارتقای قدرت بدنی ملی‌پوشان معطوف کند.
* حریفان تدارکاتی ما برای آمادگی بازی با نیجریه چه تیم‌هایی باید باشند؟
به طور عادی باید با تیم‌های آفریقایی بازی کنیم، تیم‌هایی که به جام جهانی صعود نکردند می‌توانند حریف تدارکاتی ما باشند. یادمان باشد که به هیچ وجه نمی‌توانیم بازی با نیجریه را شبیه‌سازی کنیم چون باعث آسیب دیدگی بازیکنان ما می‌شود. می‌توانیم با تیم‌هایی که قدرتی بازی می‌کنند مانند عراق دیدار تدارکاتی داشته باشیم.
* و سومین تیم گروه یعنی بوسنی و هرزگوین؛ این تیم را چطور می‌بینید؟
وقتی به بازی سوم می‌رسیم، تکلیف‌مان روشن شده و ممکن است شرایط مانند جام جهانی 2006 و بازی تشریفاتی ما با آنگولا باشد. خیلی‌ها می‌گویند گروه ما خیلی خوب است در حالی که ما تکلیف خود را در این گروه فقط با دو بازی می‌توانیم روشن کنیم و یک بازی عملا برای ما بی‌تفاوت است. اگر بازی آخرمان با آرژانتین بود خیلی فرق می‌کرد یا اگر بازی اول ما با نیجریه نبود بهتر بود.
* آیا تحلیلی از بازی بوسنی و هرزگوین دارید؟
ما چند بار این تیم را برده‌ایم اما در سال‌هایی که کشورشان درگیر جنگ و خونریزی بوده است. آن‌ها در سال‌هایی که جنگ داشتند 27 نفر از جوان‌های خود را از کشور جدا کرده بودند تا زنده بمانند و در آینده پرچم کشورشان را بالا ببرند. آن‌ها در کشورهای اروپایی اردو می‌زدند و چند بار هم به ایران آمدند. ما بوسنی را چند بار بردیم اما این بوسنی آن بوسنی نیست. کارشناسان محترمی که می‌گفتند ما چند بار بوسنی را برده‌ایم نگفتند که آن زمان خانواده ملی‌پوشان حریف زیر آتش دشمن بودند. آن‌ها بعد از سال‌های تلخ گذشته آمده‌اند که کشورشان را احیا کنند و بنابراین بازی سختی با آن‌ها خواهیم داشت.
* سبک بازی بوسنی به کدام تیم‌ها نزدیک‌تر است؟
فوتبال اروپای شرقی یکی از پنج سبک کلاسیک فوتبال است که بوسنی و هرزگوین هم متعلق به همین منطقه است. در راس این سبک فوتبال، یوگسلاوی سابق و شوروی بودند و کشورهایی مانند کرواسی، لهستان، اوکراین، رومانی و بلغارستان با همین سبک بازی می‌کنند. کلاس این فوتبال خیلی بالا نیست اما از نظر کارهای ترکیبی دو و سه نفره سطح خوبی دارد. آن‌ها کاملا رعایت می‌کنند که خط دفاعی‌شان قد بلند و خط هافبک‌شان فیزیکی و جنگنده باشد. آن‌ها از تک مهاجم هدف استفاده می‌کنند.
* آیا تیم ملی فوتبال ایران می‌تواند بوسنی و هرزگوین را شکست دهد؟
اگر در روز خوب‌مان با این تیم بازی کنیم، پیروزی‌مان بعید نیست.
* در مجموع و با تمام توضیحاتی که دادید، چقدر برای صعود ایران از این گروه شانس قائل هستید؟
قطعا در جام جهانی سه بازی انجام می‌دهیم و از گروه صعود نمی‌کنیم.
