روزنامه 'گاردين' با اشاره به اعتراضات مردمي در مصر نوشت: مصر پيش تر نيز شاهد اين تظاهرات خياباني بود، اما ناآرامي هاي اخير پيام سرنگوني و تغيير را براي رژيم مبارک به همراه دارد.
به گزارش مشرق به نقل از ايرنا، اين روزنامه چاپ انگليس،نوشت: مصر همانند تونس نيست،بلکه بسيار بزرگ تر است. مصر کشوري است با 80 ميليون جمعيت درحالي که تونس از جمعيت 8 ميليوني برخوردار است. مصر به لحاظ سياسي، جغرافيايي و استراتژيکي از جايگاه متفاوتي برخوردار است. اين کشور به طور فطري رهبر جهان عرب است. اما بسياري از نارضايتي هاي خياباني در اين دو کشور عربي مشابه يکديگر است.مصر و تونس تنها به لحاظ جمعيت با يکديگر متفاوتند. اگر مصر منفجر شود،انفجار آن به مراتب بزرگ تر خواهد بود.
گاردين در ادامه مي نويسد: مصر پيش تر نيز شاهد اين تظاهرات خياباني بوده است. ناآرامي هاي بهار 2005 در قاهره اميدها را براي اصلاحات آرام و انتخابات آرام زنده کرده بود. اما آن اميدها مردند، همچون برگ هاي خزان، باد ويران گري بر آن دميده شده و 'قوانين فوق العاده' بار ديگر بر مردم تحميل شده است. ناآرامي هايي که در سال 2008 به خاطر افزايش قيمت هاي مواد غذايي در شهر 'محلة الکبري' رخ داد، بار ديگر اميدها را براي وقوع انقلاب زنده کرد. اما آن شورش ها به سرعت سرکوب شدند.
در ادامه مطلب گاردين مي خوانيم، اما ناآرامي هاي روز سه شنبه (5 بهمن) از جنبه هاي بسيار متفاوتي برخوردار بود و پيام سرنگوني و تغيير را براي شيوه زندگي که رژيم مبارک خود آن را ايجاد کرده و از آن خشنود است، به همراه داشت. تظاهرکنندگان 'روز خشم' در قاهره تنها در قالب گروه هاي کوچکي که صرفا شعار سر مي دادند - اقدامي که معمولا انجام مي شد - قرار نگرفتند. آنها در يک جا نماندند و به يکديگر پيوستند. در برخي موارد پليس نتوانست يا نخواست آن ها را متوقف کند.
اين تظاهرات آرامش را از حسني مبارک، رئيس جمهوري مصر و وزيران دولت او گرفت. حبيب العدلي، وزير کشور مصر، پيشتر گفته بود هيچ مخالفتي با تظاهرات ساکن گروه هاي کوچک معترض ندارد. اما تظاهرات گسترده،کنترل نشده و خودجوش در مسير بلوار قاهره، چيزي کاملا جديد و خطرناک بود.
در ادامه مطلب اين روزنامه انگليسي آمده است: سازمان دهي اعتراضات مصر نيز جنبه اي متفاوت داشت و يادآور نا آرامي هاي تونس بود. دولت مصر سال ها از وجود اخوان المسلمين،بزرگ ترين گروه مخالف دولت مصر، به عنوان ابزاري براي جلب حمايت هاي غرب از رژيم سکولار مصر حمايت مي کرد، اما اين گروه از شرکت در ناآرامي ها خودداري کرد. محمد البرادعي، رئيس سابق آژانس بين المللي انرژي اتمي و نامزدد احتمالي انتخابات آتي رياست جمهوري در اين کشور، شورش هاي مصر را رهبري مي کند.
در عوض،ائتلاف دانشجويان، جوانان بيکار، کارگران صنعتي، روشنفکران، طرفداران فوتبال و زنان که از طريق رسانه هاي اجتماعي با يکديگر در ارتباط هستند، مردم چند شهر مصر را برانگيخت. همان طور که پيش بيني مي شد، پليس نتوانست مانع از ناآرامي ها شود و به اعمال خشونت رو آورد.
گاردين مي نويسد:'مبارک، عربستان سعودي منتظر توست' شعاري بود که معترضان سر مي دادند. در واقع اين شعار به فرار زين العابدين بن علي، ديکتاتور سابق تونس، اشاره دارد. 'بيرون، بيرون، انقلاب تا پيروزي' شعاري بود که گروهي از مادران سربازان ارتش مصر سر مي دادند. در سراسر شهرهاي قاهره، اسکندريه و ديگر شهرهاي مصر، درحالي که تصاويري از قيام مردمي تونس را در دست داشتند آن ها را مانند پرچم تکان مي دادند، به اين اميد که به حيات حکومت کهنه مصر پايان دهند.
نويسنده گاردين در عين حال معتقد است که مصر همانند تونس نيست. پليس مصر بسيار کارآمدتر و سرسخت تر است. رئيس پليس مصر فردي سرسخت و همانند يک روباه پير مکار است. نخبگان نظامي و حاکم وابسته به کمک هاي مالي سالانه 2 ميليارد دلاري آمريکا وابسته است.
در ادامه مطلب آمده است: جمهوري آمريکا که خود حاصل يک انقلاب است، هيچ علاقه اي به وقوع انقلاب در کشورهاي ديگر ندارد. مبارک 82 ساله 30 سال است که حاکميت مصر را در چنگال خود دارد. او حاکمي خودخوانده و دست نشانده آمريکاست.
بر اساس اسنادي که از سوي پايگاه ويکي ليکس منتشر شده است، او شايد تا آخر عمر در قدرت بماند و سپس قدرت را به فرزند خود منتقل کند.
اين روزنامه انگليسي همچنين مي نويسد:هنوز هيج انقلابي در مصر رخ نداده است. اما اگر بر فرض،حکومت مبارک سرنگون شود،پيامدهاي آن براي اسرائيل و آينده فرايند صلح، قدرت رو به فزوني ايران، براي نفوذ آمريکا در منطقه خاورميانه، افزايش و گسترش شبه نظامي گري و اسلام ضد غربي غيرقابل محاسبه خواهد بود.
گاردين در پايان نوشت: هيلاري کلينتون، وزير خارجه آمريکا، روز سه شنبه (5 بهمن) اعلام کرد که 'ارزيابي ما اين است که دولت مصر دولتي باثبات است و به دنبال يافتن راهي براي پاسخگويي به نيازها و علايق مشروع مردم مصر است'. آن ها در مورد حکومت بن علي هم اين گونه تصور مي کردند.سخنان شتاب زده کلينتون گوياي آن است که آمريکا تا چه حد از وقايع مصر نگران است.
