همانا ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم شاید که شما تعقّل کنید.[1]

مقدمه

خداوند برای هدایت انسان رسولان برگزیده را فرستاد تا او را از ظلمات و تاریکی ها به سوی نور و روشنایی رهنمون گرداند؛ و به این وسیله زمینه­ی سعادت او را فراهم سازد. قرآن کلام خداوند است که توسط خاتم رسل، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله به جهانیان عرضه شده است، قرآنی که به زبان عربی نازل گردید و در عربی بودنش آیتی است برای صاحبان عقل.

این روزها صحبت از تهاجم فرهنگی در هر کوی و برزنی شنیده می شود که با استماع الفاظ گوناگون آن، از شبیح خون تا تهاجم اولین چیزی که به قلب انسان متبادر می­گردد «احساس خطر» است. بدیهی است غفلت و عدم مقابله­ی مناسب با هر تهاجمی از هر سطحی «بقاء» انسان در آن حوزه را مورد مخاطره قرار داده و از بین می برد. یکی از مهم ترین و اتفاقاً گمنام­ترین مصادیق تهاجم فرهنگی «انحراف کلام از موضع حقیقی آن» است که در قرآن کریم از آن به «یحرّفون الکلم عن مواضعه»[2] یاد شده است، این تهاجم طبق نص صریح قرآن کریم از تخصص­ های «یهود» بر علیه اسلام در طول تاریخ بوده، که متأسفانه تا امروز نیز ادامه داشته است. این که در قرآن صراحتاً یاد شده زبان قرآن عربی است به این معناست که «کلام عربی قرآن» نازله­ی حقیقت آن است، و نه ترجمه­ی آن به زبان­ های دیگر! بنابراین عدم شناخت کافی از عمق، ریشه و بعد مفاهیم عربی قرآن موجبات کج فهمی و معرفت ناقص را فراهم می­آورد و از این گذشته زمینه ساز غفلت از تهاجم دشمنان است.

یکی از مفاهیم بنیادین و نظام­مند قرآن که به شدت دچار «انحراف از موضع اصلی خود» گشته، مفهوم «عفاف» است و متأسفانه کمتر کسی است که معنای حقیقی این مفهوم مهم را به درستی درک نموده است. لذا با توفیق خداوند متعال برآنیم تا «عفاف» را از مهجوریت و مظلومیت خارج نموده و به اندازه­ی وسع خویش ابعاد آن را از این طریق بشناسیم و با تهاجم فرهنگی صورت گرفته به این واژه مقابله نماییم.

بخش 1- دفتر نخست- عفاف شناسی

1-1 عفاف چیست؟

برای شناخت ابتدایی هر مفهوم در هر زبان باید به کتب لغت مراجعه نمود تا معنای آن برای انسان قابل درک و فهم گردد، در برخی از کتب لغت، عفّت و عفاف به این معنا آمده است:

1- حاصل شدن حالتى براى نفس و جان آدمى كه به وسيله­ی آن از غلبه و تسلّط شهوت جلوگيرى مى‏شود. و مُتَعَفِّف: كسى است كه چنان حالتى از عفّت را در اثر تمرين و زحمت حاصل مى‏كند؛ و اصلش بسنده كردن در گرفتن چيز اندك است كه در حكم ته مانده شير در پستان است. و اسْتِعْفَاف: طلب عفّت و پاكدامنى و باز ايستادن از حرام است.[3]

2- حفظ نفس از تمایلات و شهوات نفسانی است همان­گونه که تقوی حفظ نفس از ارتکاب به محرمات، خلاف و عصیان، است[4].

همان­گونه که مشاهده می­شود به رغم معنای الکن و ناقص جاافتاده از عفّت و عفاف در میان عامه[5]، بار معنایی و عمق آن از ثقالت و وزانت خاصی برخوردار است. بنابراین عفاف نه به معنای پوشش ظاهری بلکه به معنای حالتی نفسانی است که از غلبه و تسلط شهوت و تمایل نفسانی جلوگیری می­کند و این امر نتیجه­ ای جز عدم ارتکاب به گناه و خطا را در بر نخواهد داشت. نکته­ی قابل تأمل آن است چنین حالتی که استمرار آن صورت «ملکه» را در درون انسان در پی خواهد داشت، جنسیت نداشته و هم در مورد زنان و هم مردان صدقیت پیدا می­کند.

2-1 عفّت سیاسی

اگر عفت به معنای جلوگیری از تسلط شهوت وامیال نفسانی در نفس است تا گناه و خطایی از انسان سرنزند بنابراین «عفت سیاسی» نیز همان معنای « نفس پایی» بر وزن «خویشتن پایی»[6] را در حوزه­ی «سیاست» مستفاد می­گرداند. به این معنا که نفس از شهوت سیاست پایش شود و از غلبه­ی امیال سلطه مآبانه و منفعت طلبی های شخصی در حوزه­ی سیاست جلوگیری شود. بنابراین عفت سیاسی هم در حوزه­ی شناخت سیاستمداران صادق است و در شناخت خود مخاطبان تا از خطا و اشتباه مصون بمانند.

ادامه دارد...