به گزارش وبلاگستان مشرق، سید کمیل هاشمی در وبلاگ تهران بلاگ نوشت: برخی که بیشتر گروه های تند روی مرتبط با صهیونیست ها هستند اعتقاد دارند که چه حسن روحانی رئیس جمهور ایران باشد چه احمدی نژاد حاکمیت و تصمیم نهایی را در ایران رهبری می گیرد و ساختار انتخاب رهبری به گونه ای است که احتمال روی کار آمدن رهبری که اهل معامله باشد بسیار کم است. این گروه روی کار آمدن دکتر روحانی را نشانه اثر بخش بودن تحریم ها می دانند و معتقدند که افزایش تحریم و فشار علیه ایران موفقیت های بیشتری را به دنبال خواهد داشت, در نتیجه باید با ایران برخورد جدی کرد و مذاکره و دیپلماسی مشکلی را حل نمی کند. دسته دیگر که به نظر می رسد شناخت بهتری نسبت به ایران دارد گروهی در غرب هستند که معتقدند می شود با وجود رهبری در ایران تغییر دلخواه را در ایران ایجاد کرد و باید با حوصله و البته دقت زیاد به استقبال تغییرات جدید در ایران رفت. این گروه با زیرکی تمام هرگونه اقدام و همکاری با ایران را منوط به اقدام عملی توسط رئیس جمهور جدید ایران کرده اند و اعلام کرده اند که حرف دردی را دوا نمی کند.
فعالیت های گروه اول ممکن است پل ها را برای رسیدن گروه دوم به خواسته های احتمالی خود را خراب کند. یکی از این اقدامات تصویت تحریم های جدید توسط کنگره آمریکا است که صهیونیست ها بشترین نفوذ خود را در آنجا دارند. ولی این اقدام باعث خواهد شد اوبامایی که به نظر می رسد جزو دسته دوم باشد محدود شود.
رسانه ها و اتاق های فکر هر دو دسته به شدت مشغول ارائه راهکارهایی برای تصمیم گیران دو گروه هستند.
برای مثال اندیشکده چتم هاوس در مطلبی می گوید اینکه ما خیال کنیم حالا که روحانی آمده همه چیز تمام شده است این خیال درستی نیست باید رفتار غرب به گونه ای تغییر کند که اگر روحانی خواست تغییرات مورد دلخواه غرب را ایجاد کند این امکان برای او وجود داشته باشد.
در ادامه مطالبی که رسانه های مختلف که مواضع هر کدام از این دو گروه را دنبال می کنند آمده است که سعی خواهم کرد تا جایی که امکان دارد آن را به روز کنم.
اندیشکده انگلیسی چاتم هاوس است:
روحانی که هم از حوزه علمیه قم و هم دانشگاه «گلاسکو» اسکاتلند فارغ التحصیل شده، آمده است که غرب باید بدون طبقه بندی کردن سیاسی روحانی، با دولت جدید ایران بر اساس اقدامات آن وارد تعامل شود.
اقدام دیگری که آمریکا باید عملی کند این است که نام مجاهدین خلق [گروهک تروریستی منافقین]را بار دیگر در فهرست سازمان های تروریستی وارد کند.
چتم هاوس در پایان گزارش خود نوشت که برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران، مقامات خارجی شامل سران کشورها به عنوان مهمان در مراسم تحلیف رئیس جمهور دعوت شدند؛ این رویکرد گام کوچک ابتدایی است و مسیر را به سوی یک توافق جامع تر بین ایران و غرب هدایت می کند.
روزنامه گاردین:
واکنش کاخ سفید که اعلام کرد اگر ایران تصمیم به تعامل داشته باشد، شریکی مصمم در واشنگتن خواهد یافت، خوب بود، اما «باراک اوباما» باید بر بد اَخمی‌ِ کنگره فائق آید. در حالی که کاخ سفید علاقه‌ای به طرح مجلس نمایندگان ندارد، اما تلاش کافی هم برای اصلاح آن به خرج نداده است.
این روزنامه در خصوص یک بار تجربه ناموفق آقای روحانی در مصالحه با غرب در کسوت سرپرست تیم مذاکره‌کننده ایرانی، نوشته است: درسی که آقای اوباما باید بگیرد این است که برای بار دوم زیر پای آقای روحانی را خالی نکند.
وال استریت ژورنال:
ایران می‌تواند تا تابستان سال آینده پلوتونیوم مورد نیاز ساخت بمب را تولید کند.ایران از فناوری هسته‌ای متفاوتی در این مسیر استفاده می‌کند که حمله به آن برای کشورهای خارجی آسان‌تر خواهد بود.
این روش برای تولید تسلیحات هسته‌ای می‌تواند تلاش‌های بین‌المللی برای مذاکره با حسن روحانی، رئیس جمهور جدید ایران را پیچیده سازد. مقامات آمریکایی و اروپایی اعلام کرده اند که این موضوع همچنین احتمال حمله اسرائیل (به تاسیسات هسته‌ای ایران) را افزایش می‌دهد.
نتیجه گیری:
هیچکدام از این دو گروه دوستان ما نیستند و هر دو دشمن محسوب می شوند ولی این دو دشمن در دو جبهه متفاوت حضور دارند و نباید با یک راهبرد با هر دوی آنها برخورد کنیم. این اشتباه باعث خواهد شد که ما دو جبهه ای که با هم زاویه گرفته اند را با هم علیه خود متحد کنیم.
