رهبر انقلاب: در کشور ما نامزدها بطور مساوی و برابر، بدون خرج کردن یک ریال مینشینند آنجا ساعتهای متمادی با مردم حرف میزنند؛ کجا چنین چیزی در دنیا وجود دارد؟
«در كجاى دنيا - هر كس سراغ دارد، بيايد بگويد - به نامزدهاى گوناگون، از آن چهرههاى معروف تا چهرههاى گمنام، اجازه داده ميشود كه به طور مساوى از رسانههاى ملى و دولتى كشور استفاده كنند؟ كجاى دنيا چنين چيزى هست؟ در آمريكا هست؟ در كشورهاى سرمايهدارى هست؟
در كشورهاى سرمايهدارى اگر چنانچه عضو اين دو حزب يا سه حزب بودند و پشتيبانى سرمايهدارها و كارخانهدارها و پولدارها و مافياهاى ثروت و قدرت را با خودشان داشتند، ميتوانند تبليغات كنند؛ اما اگر نداشتند، اصلاً نميتوانند تبليغات كنند. هر كسى كه انتخابات آمريكا را دنبال كرده باشد - بنده دنبال كردهام - اين را تصديق ميكند.
افرادى بودهاند كه مورد حمايت صهيونيستها نبودهاند، مورد حمايت شبكهى سرمايهدارىِ خونخوارِ بينالمللى نبودهاند، هر كارى كردند، نتوانستند وارد ميدان انتخابات شوند؛ نه رسانهاى در اختيار آنها بوده، نه تلويزيونى در اختيار آنها بوده؛ براى هر ثانيه بايد چقدرها خرج كنند. در كشور ما نامزدهاى نمايندگى به طور مساوى و برابر، بدون خرج كردن يك ريال، مىنشينند آنجا، ساعتهاى متمادى، با برنامههاى گوناگون، با مردم حرف ميزنند؛ كجا چنين چيزى در دنيا وجود دارد؟» (بیانات رهبر انقلاب – 14 خرداد 1392 *(
فرصت برابر تبلیغات 8 نامزد انتخابات یازدهم در رسانه ملی یکی از ویژگیهای مهم و غیرقابل انکار و نقاط روشن مردمسالاری دینی حاکم در جمهوری اسلامی است که به تمام نامزدها از هر گروه و جناح و با هر دیدگاه و سلیقهای، فرصتی برابر میدهد تا خود را در معرض انتخاب ملت قرار دهند.
ایجاد فرصت برابر تبلیغاتی برای تمام نامزدها با هر دیدگاه و سلیقه از مؤلفههای خدشهناپذیر مردمسالاری دینی حاکم بر کشور است
به گزارش مشرق، گرچه شاید در نحوه اجرا، کم و کاستیهایی به چشم آید اما اساس ایجاد فضای عادلانه تبلیغاتی و اصل فرصتهای برابر، مقولهای خدشهناپذیر است که حتی کشورهای مدعی دموکراسی و سردمداران لیبرال دموکراسی نیز در برقرار کردن عدالت در میان نامزدها – بویژه ریاست جمهوری – ناتوان بودهاند و تمام امکانات رسانه ای تنها به نامزدهای متصل به لابیهای قدرت و ثروت اختصاص یافته است.
مهندسی انتخابات با محدود کردن نامزدها به دو قطب
انتخابات ریاست جمهوری سال 2012 آمریکا نزدیکترین نمونه این بیعدالتی انتخاباتی حاکم بر فضای دموکراسی آمریکایی است که تمام رسانهها تنها در خدمت دو نامزد مورد حمایت لابیها قرار گرفت و عملا 6 نامزد دیگر از سبد انتخاب مردم آمریکا خارج شدند.
طراحی تبلیغات نامزدهای انتخابات اخیر آمریکا بهگونهای بود که تمام مناظرات، جلسات پرسش و پاسخ، پوشش سخنرانیها و ... منحصر به باراک اوباما از حزب دموکرات و میت رامنی جمهوریخواه بود که از قضا هر دو حمایتهای صدها میلیون دلاری را به همراه داشتند؛ یکی حمایت لابیهای اسرائیلی و سیاسی و دیگری به دلیل عقبه جنگطلبانه خود، حمایت لابیهای صنعت سلاح و اقتصادی.
رهبر انقلاب : در كشورهاى سرمايهدارى اگر چنانچه عضو اين دو حزب يا سه حزب بودند و پشتيبانى سرمايهدارها و كارخانهدارها و پولدارها و مافياهاى ثروت و قدرت را با خودشان داشتند، ميتوانند تبليغات كنند؛ اما اگر نداشتند، اصلاً نميتوانند تبليغات كنند.
«مهندسی انتخابات» اصطلاح آشنایی است که طی سالهای گذشته در رسانههای بیگانه رواج یافته است؛ رسانههایی که برای اعتبارزدایی از مردمسالاری دینی حاکم که بطور میانگین هر سال یک انتخابات در جمهوری اسلامی برگزار کرده است، حاکمیت را به مهندسی انتخابات متهم میکنند.
این اتهام در حالی مطرح میشود که قانون انتخابات – با تمام انتقادهایی که گاه از سوی دلسوزان درون نظام از آن میشود – تا کنون بیش از سی انتخابات را با کمترین حاشیه برگزار کرده و ساز و کارهای آن از اولین روز ثبتنامها تا آخرین روز شمارش آراء مشخص و مدون بوده است.
طی سالها برگزاری انتخابات، بارها تخلفها وتقلبهای صورت گرفته رسما اعلام شده و صندوقهای تخلف شده باطل شدهاند – انتخابات مجلس نهم حوزه دماوند-، اما هیچگاه به اصل انتخابات خدشهای وارد نشده است. البته انتخابات سال 88 و مسائل تلخ پس از آن نیز به علت تمرد و سرپیچی از قوانین رخ داد و آنهایی که دم از اجرای بدون کم و کاست قانون اساسی میزدند و شعار قانون گرایی سر میدادند، قانون را قربانی شهوت قدرت خود کردند.
اما مصداق مهندسی انتخابات را به وضوح میتوان در روند برگزاری انتخابات ریاست جمهوری 2012 آمریکا مشاهده کرد. انتخاباتی که همانند انتخابات پیشرو در ایران، 8 نامزد نهایی حضور داشتند اما امواج تبلیغات رسانههای وابسته به دو نامزد مورد حمایت لابیها، 6 نامزد دیگر را عملا از صحنه رقابت حذف کرد و این 6 نامزد در مجموع به اندازه یکی از برنامههای اوباما و رامنی فرصت تبلیغ و ارائه برنامه از شبکههای تلویزیونی اصلی ایالات متحده را نیافتند.
6 نامزد انتخابات ریاستجمهوری آمریکا در سال 2012 که با مهندسی، عملا پیش از رایگیری از رقابتها حذف شدند
مهندسی انتخابات 2012 سبب شد صحنه رقابت میان 8 نامزد، به رقابتی دو قطبی میان نامزد دموکرات و جمهوریخواه تبدیل شود و 6 نامزد دیگر پیش از رایگیری بازنده انتخابات باشند. این روند برگزاری انتخابات در آمریکا که از جمله نادرترین سیستمهای انتخاب رئیسجمهور در جهان است، در تمام دورهها به همین صورت با مهندسی آشکار، مردم آمریکا را به انتخاب از میان دو گزینه هدایت میکند.
همانطور که پیشتر در گزارش ویژه مشرق به ساز و کار انتخابات آمریکا پرداخته شد، در نهایت نیز این رای مستقیم مردم نیست که رئیسجمهور را تعیین میکند، بلکه نمایندگان الکتورال هر ایالت هستند که رای آن ایالت را به نفع هریک از نامزدها تغییر میدهند. بدین معنا که اگر در ایالتی یک نامزد تنها یک رای بیش از رقیبش بدست آورده باشد، تمام امتیاز رای آن ایالت به او تعلق خواهد گرفت!
در انتخابات 2012 آمریکا به جز باراک اوباما و میت رامنی، 6 چهره مستقل و حزبی دیگر نیز حضور داشتند که شاید بسیاری از آمریکاییهایی که پای صندوقهای رأی رفتند نامی از آنها نشنیدند:
گری جانسون (Gary Earl Johnson) از حزب آزادیخواه
جیل اشتاین (Jill Ellen Stein) از حزب سبز
ویرجیل گود (Virgil Hamlin Goode) دموکرات پیشین و عضو فعلی حزب قانون اساسی
روسان بار (Roseanne Cherrie Barr) از حزب صلح و آزادی
راکی اندرسون (Ross Carl "Rocky" Anderson) مستقل
توماس هوفلینگ (Thomas Conrad "Tom" Hoefling) از حزب آمریکا
این 6 نامزد به همراه باراک اوباما و میت رامنی در انتخابات 2012 آمریکا نیز حضور داشتند اما هیچیک فرصت مناظره، اجرای شوهای تلویزیونی، سخنرانیهای عمومی و ... را نیافتند و هیچ رسانه آمریکایی حاضر به اختصاص وقت تبلیغات به این 6 نامزد نبود.
براساس جزئیات منتشر شده از انتخابات 2012 آمریکا، در نتیجه عدم مهیا شدن فرصت برابر تبلیغاتی، مجموع آرای این 6 نفر، اندکی بیش از 2 میلیون رأی بود.
حال باید به این پرسش صادقانه پاسخ داد که رئیسجمهور آمریکا منتخب مستقیم ملت آمریکاست یا رئیسجمهور ایران و مهندسی انتخابات در ساز و کار انتخاباتی کدام کشور نهادینه شده است؟
فرصت برابر تبلیغاتی تمام نامزدها از شبکههای مختلف رسانه ملی
*Khamenei.ir
