به گزارش مشرق، گفت‌وگوی محمدرضا عارف کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم با مردم، در شبکه یک سیما و در برنامه با دوربین، برگزار شد.

مهمترین محورهای این گفت‌گو به شرح ذیل است:

* در خانواده‌ای مذهبی زندگی کردم. در کنار فعالیت‌های آموزشی در یزد فعالیت‌های مذهبی هم  داشتم. در سال 49 با رتبه دومی وارد دانشگاه تهران در رشته برق شدم. در 1354 با استفاده از بورس تحصیلی عازم آمریکا شدم و در دانشگاه استانفورد دکترا گرفت.

* بعد از ورود به کشورم ایران، در مشاغل مختلفی فعالیت کردم.

* معاون شهید قندی بودم.  فعالیت زیادی برای بازگشایی دانشگاه‌ها انجام دادم.

* وزیر پست و تلگراف و تلفن بودم حدود 32 ماه. با تشکیل سازمان برنامه و بودجه کشور، مسئولیت این سازمان به عهده من گذاشته شد که مسئولیت بی نظیر برای من بود.
* در دولت دوم خاتمی، معاون اول بودم.

* منش مدیریتی من در کل اخلاق گرایی و حاکمیت عقلانیت است ، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی هستم.


* به خاطر احساس وظیفه کاندیدا شدم

* با توجه به شناختی که از پتانسیل ها وتوانایی  های کشور دارم و ارتباط خوبی با نخبگان و نهادهای نظام و همچنین تعامل خوبی با جریان های سیاسی دارم و به همین دلیل میتوانم دولتی مقتدر و توانا تشکیل بدهم.

* برنامه‌ای با عنوان ایران فردا، مبتنی بر 7 هدف راهبردی تدوین کرده ام و این برنامه 22 فصل دارد. یکی از اهداف برنامه عبارتند از شغل‌آفرینی و کاهش بیکاری. اشتغال دغدغه همه خانواده‌های کشور است.

* با طرح های ویژه‌ای که در نظرگرفتیم برنامه ریزی کردیم که حداقل 1 میلیون فرصت شغلی در سال فراهم کنیم و فکر میکنیم حتی بیشتر از این هم بتوانیم ایجاد کنیم. نرخ بیکاری را یک رقمی میتوانیم بکنیم.


* هدف دوم من، کاهش تورم و گرانی است. فشار  گرانی بر همه خانواده‌ها، چه برخوردار و چه غیربرخوردار سنگینی می کند. وضعیت فعلی تورم لجام گسیخته است. در دولت اصلاحات تورم را از 17 درصد به 10 درصد رساندیم و تجربه موفقی داشتیم. امیدوارم نرخ تورم را یک رقمی کنم.

* الان بیش از 160 کشور دنیا تورم یک رقمی دارند و ما باید در زمان کوتاهی تورم را کاهش بدهیم. مهمترین کاری که در این بخش میکنیم انضباط کاری دولت است.

* مشکلی که الان با آن روبرو هستیم، نقدینگی است که به 450 هزار میلیارد تومان رسیده است. انضباط مالی را به طور جد و همچنین اصلاحات ساختاری را جدی پیگیری میکنیم. به شوراهای کلیدی مانند پول و اعتبار و اقتصاد، قدرت را برمیگردانیم.

* راهکارهای مختلفی برای افزایش سرمایه گذاری دیده‌ایم.

* افزایش درآمد سالانه کشور را به طور جد پیگیری خواهیم کرد. ما باید ثروتمند شویم و تولید ثروت کنیم. برای تحقق اجتماعی باید ثروتمند شویم. رشد اقتصادی 8 درصد را پیش بینی کرده ایم.

* توسعه عدالت و کاهش نابرابری در بخش های مختلف را دنبال می‌کنیم.


* ضریب جینی باید کاهش یابد تا فاصله فقرا و اغنیا کمتر شود. بین استانهای برخوردار و استانهای مرزی در امر توسعه اختلاف زیادی است. برنامه ویژه‌ای برای توجه به نوار مرزی دیدیم. نوار مرزی به شعاع 100 کیلومتر را توسعه‌اش می دهیم.

* مطالبات زنان جزو اولویت های ماست. مطالبات به حق زنان عزیز. هم اکنون 55 درصد ظرفیت دانشگاه متعلق به دختران عزیز ماست ولی در برنامه های توسعه و مدیریت سهم ناچیزی دارند. باید تلاش کنیم نرخ مشارکت خانم ها را در مدیریت و اجتماعی و فرهنگی و ... بالا ببریم.

* 18 میلیون زن خانه دار داریم و باید خانه داری را یک شغل قلمداد کنیم. بیمه زنان خانه دار را به طور جد دنبال میکنیم.

* در بحث های مدیریتی باید سهم زنان را به آنها بدهیم وبانوان حضور جدیتری داشته باشند.

* سیاست خارجی جزو اهداف راهبردی ماست. باید شرایط فعلی را با تقویت دستگاه دیپلماسی کشور تغییر دهیم. باید  حضور فعال، کارشناسانه و قوی در مجامع بین المللی داشته باشیم و از حقوق خود دفاع کنیم. ما کشور تاثیرگذار در منطقه هستیم و باید نقش کلیدی و محوری در مسائل منطقه و بین الملل داشته باشیم. باید تعامل سازنده داشته باشیم و از زبان دیپلماسی برای تقویت روابط با دنیا استفاده کنیم. اولویت رابطه با کشورهای اسلامی و منطقه و جنبش عدم تعهداست.

* باید از حقوق خود دفاع کرده و حقوق دیگران را به رسمیت بشناسیم. باید رئیس جمهوری انتخاب شود که بتواند پیام صلح ملت ایران را به دنیا برساند تا روابط بهتری را با دنیا داشته باشیم. باید ایران دوستی و ایران پذیری را در دنیا دنبال کنیم. ما ابزار قوی در اختیارمان است باید از دیپلماسی علمی و فرهنگی و رسانه ای برای تقویت ارتباط با دنیا کمک بگیریم.


* صنعت گردشگری را در اولویت قرار داده ایم. گردشگری که بیاید در ایران و در جریان مهماندوستی و تمدن ایرانیها قرار گیرد وقتی به کشورش بازگردد سفیر ما خواهد بود.

* صنعت گردشگری یکی از اولویت های ما در بخش اشتغال است. با فراهم کردن سازوکار لازم میتوانیم از این محل200 هزار فرصت شغلی داشته باشیم. دنبال جامعه فرهنگی و توانمند داشته باشیم.

* باید هزینه درمان که 70 درصد است را باید به حداکثر 30 درصد برسانیم.

* سرانه یک متر مربع برای هر نفر را در بخش های ورزشی و اوقات فراغت جوانان بخصوص درنظر گرفتیم.


* بحث و دغدغه جدی دیگر بحث مسکن است. سن ازدواج در کشورمان حداقل 5 سال افزایش یافته. علت آن دو عامل اصلی است یکی اشتغال و نگرانی از بیکاری و دیگری مسکن. مسکن یکی از دغدغه های زوج‌هاست و مهمترین عامل بچه دار نشدن زوج های ازدواج نکرده مسکن است. ما برنامه مسکن ماندگار را در نظر داریم. مسکن مهر پروژه خوبی بود اما با اشکالات مدیریتی روبرو شد و نتوانست پاسخگوی نیازها باشد. شعار ما مسکن برای همه است.

* سوال شده که چرا کاندیدا شدی و سوال شده چرا در سال 84 کاندیدا نشدی؟ حقیقتا در آن زمان احساس میکردم وظیفه ام را انجام دادم و 37-8 سال خدمت کردم و الان زمان مناسبی است که به دانشگاه برگردم و به کار علمی بپردازم. متاسفانه با جمع بندی که در یکی دوسال اخیر داشتم احساس کردم باید به  میدان بیایم. تجربه قابل قبول سه دهه گذشته ام در مدیریت، ارتباط خوب با نخبگان باعث شده که به دلیل شرایط خاص کشور نتوانم شانه از زیر بار خالی کنم.

* باید خردجمعی و عقلانیت و سعه صدر بر کشور حاکم شده و درچارچوب قانون عمل شود.

* خودم را آدم قانونمدار می دانستم و اصرار به قانون و اعتقاد به خرد جمعی و سعه صدر و اجماع، احساس کردم باید به میدان بیایم.


* دو مثال از سعه صدرم میزنم: من در شرایطی مسئولیت دانشگاه تهران را پذیرفتم که دانشگاه مسائل زیادی داشت و اختلاف سیاسی بین دو جناح چپ و راست دانشگاه را متلاطم کرده بود و در دانشگاه اعتصاب و درگیری داشتیم. درسال 73 رئیس دانشگاه شدم. با تدبیر و سعه صدر و با نگاه به امور که حرکت روی مشترکات و پرهیز از بزرگ کردن اختلافات بود، توانستم در 6 ماه دانشگاه را به آرامش برسانم و دانشجویان چپ و راست با هم کار و زندگی کنند. جامعه اسلامی دانشجویان از مدیریت وقت دانشگاه تهران نتوانسته بود مجوز تاسیس بگیرد، با فضای خوبی که ایجاد شد، انجمن اسلامی در کنار جامعه اسلامی فعالیت کرد یعنی به آن مجوز دادیم. درگیری های در دانشگاه بود که این طبیعی است چراکه دانشجو باید پرنشاط و پرجنب و جوش باشد ولی من با سعه صدر برخورد کردم.

* ریاست یکی از دانشکده ها را تغییر دادیم. یکی از جریانات دانشجویی مخالفت کرد. در مراسم تودیع و معارفه، برخی دانشجویان در شورا را باز  کردند و شروع کردند برخورد تند. با سعه صدر برخورد کردیم. و در را باز  کردیم و خواهش کردیم بیرون بروند ولی به هیچ وجه برخورد نکردیم. خیلی از این دانشجویان بعداً رفقای من شدند. اخیرا در یکی از جلسات، یکی از آن دانشجویان که الان استاد شده بود، با محبت با من برخورد کرد و این خاطره را با دیگر اساتید بیان کرد.


* اگر با رقیب خود اختلاف 30 درصدی داشته باشم آن را مطرح و علنی نمیکنم بلکه سعی میکنم بر اساس آن اشتراک 70 درصدی جلو بروم. ولی متاسفانه در سالهای اخیر دانشجو را به دلایل مختلف ستاره دار میکنند. این در شان دانشگاه و دانشجو نیست. امیدواریم پرونده ستاره دار کردن دانشجویان را برای همیشه ببندیم. دانشگاه کارخانه آدم سازی است و دانشجو باید دموکراسی و سیاسی شدن را تجربه کرده و در کنار فعالیت علمی، فعالیت های اجتماعی را پیگیری کند.

* احساس میکنم میتوانم در بحران ها فعالیت کنم. در سه دهه گذشته هرجا خدمت کردم در ابتدا با بحران روبرو بود و بعدش با آرامش مواجه شد.

* در سال 1360 معاون دانشجویی وزیر علوم بودم. در آنزمان طرح ارز دانشجویی را مطرح کردیم. توانستیم بر اساس ضوابط دانشجویی داخل، دانشجویان خارج از کشور را سامان بدهیم. به راحتی توانستیم ارز مورد نیاز آنها را تامین کنیم و بعد از چند ماه با بحران و مشکلی روبرو نبودیم در این باره.

* نگرانی هایی در رابطه با بازگشایی دانشگاه ها بود اما تصمیم گرفتیم و خوشبختانه دانشگاه ها بازگشایی شد.

* در دولت اصلاحات و بخصوص در دوره ای که معاون اول بودم، اختلافاتی که بین دستگاه ها پیش می آمد را با کدخدامنشی سعی میکردم حل کنم.

* انسان منظم و وقت شناسی هستم. در جلساتی که شرکت میکردم، جلسه تقریبا به موقع شروع میشد. ولی در کشور ما اکثرجلسات با تاخیرهای 40-50 دقیقه تمام میشود. به وقت همه شرکت کنندگان احترام می گذارم. و یکی از رمزهای موفقیتم وقت شناسی است. باورم این است که برای کشورداری خوب باید وقت شناس باشیم و به وقت دیگران و خودمان ارزش قائل باشیم.

* در پایان به جوانان و ایرانیان عزیز توصیه ای دارم و آن اینکه تنها راه نجات کشور حضور همه جانبه و یکپارچه برای رفع مشکلات است. برخی دانشجویان ما ستاره دار شدند، اینها را میدانم. تعدادی از اساتید بازنشسته شدند. در گزینش ها برخی دوستان ما با کم مهری و بی مهری روبرو بودند که بیشتر بر اثر سلیقه مدیر ذیربط و بخش بود. باید با امید و نگاه به آینده از گذشته عبور کنیم. ما هیچ راهی جز امید نداریم. باید بدانیم که کشور خودمان را خودمان باید بسازیم.

* سند چشم انداز میثاق همه ماست. تحقق اهداف این سند هیچ راهی جز همدلی و تفاهم ندارد. باید با همه امکانات خوب و پتانسیل های کشور و در فضایی صمیمی و دوستانه برای رسیدن به افق چشم انداز برنامه ریزی کنیم و این شدنی است. اگر با هم باشیم، در انتخابات به صورت پرشور شرکت کنیم و به فردی که بتواند کشور را به سمت اصلاح و پیشرفت هدایت کند، میتوانیم همه مشکلات را حل کنیم و آینده خوبی را پیش بینی میکنیم.

* در عمر مدیریتم هیچ وعده ای ندادم مگر اینکه به آن عمل کردم.

* به امید روزی بهتر و آینده‌ای بهتر برای کشور عزیزمان، جمهوری اسلامی ایران.