به گزارش مشرق، روزنامه ابتکار نوشت: وي از يک سو از فضاي وحشت آلود زندان اوين سخن گفته که هيچ کس، فرد ديگري را نمي‌ديد و حتي شبانه روز مشخص نبود، اما از سوي ديگر مي‌گويد که زنان ايراني در بند، براي او آهنگ مايکل جکسون مي‌خواندند و به زبان انگليسي به او مي‌گفتند که دوست دارند سريعتر آزاد شود!!

البته مشخص نکرده چگونه زنان زنداني در اوين او را مي‌شناختند، اينقدر انگليسي بلد بودند و مايکل جکسون حفظ مي‌کردند!

وي درباره مساحت سلول خود نيز گفته که سلولش حدود سه و نيم در دو و نيم متر بوده و او آن را از ترس سوسک‌ها تميز نگه مي‌داشته است.شورد درباره نوع غذاي زندان نيز گفته که غذاها معمولا تکراري بوده است؛ موقع صبح به او نان و پنير و برخي اوقات ميوه مي‌دادند و بعد از ظهر نيز برنج همراه با نوعي گوشت غذايش بوده است.

به گفته خود اين متهم آمريکايي، وي در نه ماه آخر حضور در زندان، تلويزيون داشته، کتاب در اختيارش مي‌گذاشتند و تماس تلفني نيز برقرار مي‌کرده است اما در ادامه مي‌گويد که”هميشه از اين هراس داشته است که نتواند به مادرش خبر زنده بودنش را بدهد!