افسوس بی پایان بر این هجر جانسوز مردی بزرگ بود این سید عزیز که پاکدستی و ساده زیستی اش زبانزد اشنایانش بود؛ اما افسوس که برای بسیاری هنوز گمنام ماند. افتخاری بود برای مجلس و الگویی شایسته برای آنانی که می خواهند واقعا نماینده و خدمتگزار ملت باشند. جانباز شیمیایی مرحوم حجت‌الاسلام سید جلال یحیی‌زاده نمونه ای برجسته از خدمتگزاران صادق و بی ادعا بود. او از جمله نمایندگانی بود که هر هفته یکی دو روز را در میان موکلان خود سپری می‌کرد، بی‌آنکه برای هر آمد و شد، هزینه سنگین سفر را بر دوش بیت‌المال نهد. کنار جاده می‌ایستاد و با اتوبوس‌های عبوری خود را از شهرستان برای حضور در مجلس به تهران می رساند. می گفت اگر بخواهم با هواپیما به تهران بیایم، صرف نظر از هزینه هر سفر، زمان پروازها چنان است که از رسیدن در ساعت مقرر به مجلس باز می‌مانم اما با اتوبوس شب در راهم و صبح اول وقت در مجلس حاضر. جالب این که وی در حوزه انتخابیه خود نیز از حداقل امکانات استفاده می کرد و "همچون دوران پیش از تصدی نمایندگی" با مرکبی بسیار ساده تردد می کرد؛ مرکبی ساده و ارزان به نام موتورسیکلت! راز محبوبیت بالای امثال وی را نیز باید در مردم داری و تعهد به خون شهدا و از جمله برادر شهیدش جستجو کرد. روحش با اجداد طاهرینش محشور باد که سیدی به غایت باصفا و دوست داشتنی بود.

بنده از نزديك اور را مشناختم با موتور سيكلت در حوزه انتخابيه خود رفت وامد ميكرد وخيلي به يتيمان ودرمندان ومستضعفان رسيدگي ميكرد بسيار مرد ساده زيست و پركاري بود خدا رحمت كند اين سيد بزرگوار را