به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، به گفته محققان، اگرچه هر دو قطب زمین در طول زمستان پدیده کاهش ازن را تجربه می‌کنند اما تخریب لایه ازن در قطب شمال خفیفتر و با طول عمر کوتاهتر از قطب جنوب است. دلیل آن، این است که سه جزء مورد نیاز برای واکنش‌های شیمیایی تخریب کننده ازن شامل کلر ناشی از کلروفلوئوروکربن‌های ساخت دست بشر، دماهای بسیار سرد و نور خورشید معمولا همزمان در قطب شمال وجود ندارند اما در سال 2011 تمرکز ازن در جو قطب شمال حدود 20 درصد کمتر از حد میانگین بود. در حالی که کلر در استراتوسفر قطب و شرایط جوی غیر رایج، انتقال ازن هدایت شده با باد را از مناطق شمالی مسدود کرده بود، مقصر اصلی در این میان دماهای بسیار پائین غیرعادی بود.
به گفته پژوهشگران، بیشترین تخریب لایه ازن در قطب شمال درون یک به اصطلاح گرداب قطبی رخ می‌دهد که منطقه‌ای از بادهای مدور پر سرعت است که در پاییز تشدید شده و توده هوا را در درون گرداب منزوی می‌کند که باعث سردتر شدن آن می‌شود.
سازمان ناسا در خبری اعلام کرده که ترکیبی از دمای بسیار سرد، مواد شیمیایی ساخت دست بشر و یک جو راکد باعث ایجاد سوراخی بزرگ در لایه ازن قطب شمال در سال 2011 شده بود.
