به گزارش خبرنگار مشرق، با توجه به اين که به گفته مديرکل امور بورس و دانشجويان خارج وزارت علوم  ،بيشترين تعداد دانشجويان ممتاز کشورمان براي تحصيلات تکميلي به کشورهاي آمريکا و کانادا مي روند ،گزارش زير به شرح وقايعي از اعطاي بورس تحصيلي که توسط کاباره هاي کانادا داده مي شود تا از دانشجويان دختر خارجي براي خود استريپر جذب نمايد و نيز از دانشگاه هاي آمريکا که در ليست مشاغل دانشجويي خود براي کمک هزينه تحصيلي در طرح تابستاني، استريپر کلوب ها را نيز گنجانده، مي پردازد.

کار کردن دختران دانشجوي خارجي در آمريکا در کلوب‌هاي استريپ(رقص برهنه)
آسوشيتدپرس (AP) در مورد مشکلات ويزاي جي1 و مشکلات دانشجويان خارجي که براي تحصيل به آمريکا مي روند گزارشي تهيه نموده و اعلام مي کند: بعضي از دانشجويان خارجي کالج‌هاي آمريکا به اميد پيشرفت و کسب مشاغل دائمي در طرح تابستاني کار به ايالات متحده آمده و طعم زندگي متفاوت را در آمريکا چشيدند!
طبق اين بررسي دانشجوياني يافت شدند که مجبور بودند در کلوب‌هاي استريپ (برهنه) به جاي رستوران‌ها کار کنند. حقوق بعضي از آنها ساعتي يک دلار يا حتي کمتر بود. بعضي از آنها در آپارتمان‌هاي خيلي شلوغ زندگي مي‌کردند که به دليل کمبود تخت مجبور بودند نوبتي بخوابند و بعضي‌ها هم مجبور بودند روي کف اتاق غذاي خود را بخورند.
بيشتر از 100.000 دانشجو وجود دارد که هر ساله با ويزاي عامه پسند جي 1 به ايالات متحده مي‌آيند و به عنوان بخشي از يک برنامه کمکي در رشد فهم فرهنگي با مشاغل فصلي ارزان به کار گرفته مي‌شوند. ماموران بازرسي دولت در مورد مشکلات موجود در اين طرح هشدار دادند اما وزارت خارجه که مسئول اين طرح است مي‌گويد که اين طرح طبق قوانين جديد کار است. مقامات نمي‌خواهند بگويند که اين قوانين چه قوانيني هستند و مشکلات ويزاي جي 1 را نمي‌پذيرند.
جان وودز قائم مقام مدير امنيت ملي در امور مهاجرت و گمرک به آسوشيتدپرس گفت: حداقل دو تحقيق فدرال نسبت به روش انتقال مرتبط با ويزاي جي 1 انجام شده است. اما وي جزئيات بيشتري نداد.
آسوشيتدپرس با اين دانشجويان، نمايندگان، نويسندگان محلي و آژانس‌هاي خدمات اجتماعي مصاحبه کرده است و هزاران سند محرمانه، گزارشات سياسي و موارد قضايي را بازبيني کرده است.
در ميان اين يافته‌ها؛به بعضي از دانشجويان خارجي که تازه وارد بودند کمک شده است تا کار پيدا کنند. اما يا کار پيدا نکردند يا اينکه کارهايي انجام مي‌دادند که حقوق بسيار کمي داشته يا کارها، کارهاي نوکرمابانه بوده است. کارفرمايان، دانشجويان را به کارهاي زشت و کثيف وادار مي‌کنند، و محل سکونت آنها آنقدر شلوغ بوده که مجبور بودند نوبتي بخوابند.
دانشجويان در صورت ترک کار يا اعتراض به آن به طور عادي تهديد به اخراج از کشور يا اخراج از کار مي‌شوند. طبق گفته پليس بعضي از آنها براي مايحتاج عمومي خود مانند غذا، خميردندان و لباس زير به دزدي متوسل مي‌شوند. اکثر دانشجويان شرکت کننده در اين برنامه آن را يک تجربه فوق العاده محسوب مي‌کنند و به خانه برمي‌گردند. وزارت خارجه اين مسائل را طي يک ايميل به آسوشيتدپرس گفت.
غريب به 70 دانشجويي که از 10 ايالت و 16 کشور مختلف بودند و با آسوشيتدپرس مصاحبه کردند گفتند که آنها خيلي عصباني و نااميد هستند.
ناتاليا برلينچي يک رومانيايي که به ايالات متحده آمده بود گفت: اين چيزي نيست که ما فکر مي‌کرديم و پولمان را صرف آمدن به اينجا کرديم. من با ويزاي جي1 به اميد تحصيل در رشته دندانپزشکي آمدم اما در تابستان امسال به کاروليناي جنوبي فرستاده شدم بدون کار. او با هزار بدبختي در کشتي‌هايي که به کنار ساحل مي‌آيند يک واحد سه خوابه پيدا کرد که 30 نفر در آن زندگي مي‌کردند.
برلينچي مي‌گويد: با من خيلي بد رفتار شد خيلي بد. من هرگزبه اينجا برنمي‌گردم. وزارت خارجه حتي در قانع کردن عده‌اي از همين دانشجويان ناراضي نيز ناتوان است.
اين طرح ميليون‌ها دانشجو از سراسر جهان، براي شرکت‌هاي حامي و همچنين کارفرمايان فراهم کرد. در واقع استخدام دانشجويان خارجي به جاي کارگر آمريکايي مي‌تواند 8 درصد صرفه جويي در پي داشته باشد چرا که آنها ماليات بيکاري، درماني و امنيت اجتماعي نمي‌پردازند.
دانشجويان قبل از اينکه وارد آمريکا شوند نياز به بيمه خدمات درماني دارند که کارفرمايان به هيچ وجه آن را و هزينه‌هاي ديگر را نمي‌پردازند. بعضي بنگاه‌هاي کار مي‌گويند؛ آنها در فصل توريسم نياز به کارگران فصلي دارند.

تري کونان مدير اجرايي سابق مرکز توسعه حقوق بشر دانشگاه ايالتي فلوريدا مي‌گويد: به طور کلي نوعي ضعف سيستمي در زمينه پاسخگويي به ويژه در مورد ويزاي جي1 در ايالات متحده وجود دارد. اين مسائل آنقدر مهم بود که دولت بلاروس در سال 2006 به جوانانش توصيه کرد که از رفتن به آمريکا با استفاده از ويزاي جي1 پرهيز کنند. اين هشدار جدي بعد از آن صورت گرفت که يکي از شهروندان بلاروس در آمريکا کشته شد. يکي ديگر هم مرد که طبق بررسي‌هاي صورت گرفته معلوم شد خودکشي کرده و يکي ديگر هم ربوده شد.

 برهنه شويد، برقصيد و تحصيل کنيد!
براساس گزارش مشرق ، سايت گريند 365 (Grind 365) نيز در يکي از خبرهاي خود مي آورد که «کمبود استريپر(رقاص برهنه) شايد که کاباره ها را مجبور به استفاده از دانشجويان کند».
صاحبان کاباره ها در تورنتو مي گويند اگر اُتاوا (پايتخت کانادا) درهاي خود را به روي رقاصان خارجي نگشايد مجبور مي شوند که از دانشجويان دانشگاهها و دانشکده هاي منطقه تورنتوي بزرگ استفاده کنند.
صاحبان کاباره ها شنبه کمپيني را به راه انداختند تا بر سلامت رقاصان خويش تأکيد کرده و با اظهارات ويک توز، وزير بهداشت کانادا، مبني بر دست داشتن کاباره هاي تورنتو در قاچاق زنان مقابله کنند.
ده تن از رقاصان در جلسه اي که يک ساعت به طول انجاميد شرکت کردند تا با حقوق خويش به عنوان رقاص و مقوله قاچاق انسان آشنا شوند.
تيم لامبرينوس، رئيس انجمن سرگرمي بزرگسالان کانادا، مي گويد اُتاوا تعداد رواديد رقاصان خارجي را به شدت کاهش داده است و اين باعث شده انجمن مجبور شود در دانشکده هاي منطقه تورنتو به دنبال رقاص بگردد.
او گفت که کميته اي در انجمن مشغول بازبيني طرحي براي به کار گرفتن دانشجويان است.
لامبرينوس افزود «اين طرح در آينده اي نه چندان دور محقق خواهد شد و کميته فعالانه روي آن کار مي کند.
او مي گويد اگر اين طرح تصويب شود ما در بهار امسال مي توانيم اولين گروه از دانشجويان پيشاهنگ را براي اين کار داشته باشيم و اين در حالي است که هم اکنون حدود 20 درصد از 5 هزار رقاص اين شهر از داشجويان هستند.
لامبرينوس مي افزايد «اما ما مي خواهيم اين کار را از مجاري قانوني انجام دهيم. دولت نيروي انساني را کاهش داده و ما مجبور هستيم که دختران جديدي را استخدام کنيم.»
او مي گويد «در حال حاضر کاباره هاي وينسور علاوه بر حقوق شهريه دانشجويان را نيز مي پردازند.»
يک صاحب کاباره که نمي خواست نامش فاش شود گفت دانشجويان مي توانند آخر هفته ها برقصند و پول کافي براي تحصيلشان در بياورند.
اين صاحب کاباره افزود: « تنها بعضي از آنها هم جمعه ها و هم آخر هفته ها اينجا مي آيند. آنها پول خوبي در مي آورند و از اين بابت خرسند هستند.»
لامبرينوس مي افزايد اين طرح به صورت آزمايشي و به مدت يک ماه در 33 تا از کاباره هاي شهر اجرا مي شود و يک بازه زماني تعيين مي شود تا رقاصان بتوانند از طريق يک خط آزاد تلفن مشکلات خود را در ميان بگذارند.
او اظهار داشت: «ما با همه رقاصان ديدار خواهيم کرد و از آنها خواهيم پرسيد که آيا از قربانيان قاچاق انسان هستند.»

ظاهرا کار کردن در اين کاباره ها بهتر از زندگي در اروپا است.

زني که نمي خواست نامش فاش شود گفت او اروپا را ترک کرده است تا به عنوان رقاص در کانادا کار کند.
اين زن مي گويد: «من در اروپا احساس امنيت نمي کردم. به همين دليل اينجا آمدم زيرا اينجا براي زنان بسيار امن است. 
 

کلوب‌هاي (Strip) استريپ صراحتا کارگران جي 1 را جلب مي‌کنند

کلوب‌هاي (Strip) استريپ و شرکت‌هاي تفريحي سرگرمي صراحتا کارگران جي 1 را جلب مي‌کنند. حتي قوانين دولتي هم دانشجويان را از چنين کارهايي برحذر مي‌دارد بنابراين ممکن است وزارت خارجه (آمريکا) رسوا شود يا باعث بي‌آبرويي آن شود.
"اگر شما آرزو مي‌کنيد در آمريکا به عنوان بازديد کننده جي 1 برقصيد با ما تماس بگيريد"، استوديوي ZM يکي از اين کارگزارها اين عنوان را بر روي يک وبسايت در سال جاري تبليغ کرده بود. آسوشيتدپرس گفت: استوديوهاي ZM با حاميان ويزاهاي معين در ارتباط است و مي‌تواند براي زنان ويزاي جي1 بگيرد و در کلوب‌هاي شبانه در شهرهايي مثل لاس وگاس و لس آنجلس شغل پيدا کند.
جوليان اندريو رئيس استوديوهاي ZM استخدام دانشجويان جي1 را در يک ايميل به آسوشيتدپرس رد کرد. اما سايت شرکت به رقاص‌هاي سطح بالا براي دريافت ويزا کمک مي‌کند چرا که آنها براي کار در آمريکا به طور قانوني نياز به ويزاي جي1 يا يکي ديگر از اين نوع ويزاها دارند.
کونان مي‌گويد: پيگيري اين موارد مشکل است چونکه کارگران معمولا کشور را طي مدت کوتاهي ترک مي‌کنند. يکي از دلايلي هم که ويزاي جي1 را براي استثمار کردن مناسب مي‌کند همين مورد است. در موارد بدتر، حتي دانشجويان به بردگي جنسي گرفته مي‌شوند.
کار تابستاني جي1 و برنامه مسافرت، که به دانشجويان اجازه مي‌دهد تا حدود 4 ماه به گشت و گذار بپردازند، يکي از ويزاهاي عامه پسند وزارت خارجه محسوب مي‌شود. شرکت کنندگان به سرعت از حدود 20000 نفر در سال 1996 به بيستر از 150000 نفر در سال 2008 رسيد.
اين ويزاها در دوره هاي يک ساله هستند و دانشجويان از هر دو نيمکره به تعطيلات تابستاني مي‌آيند. آنها در سراسر کشور کار مي‌کنند در پارکهاي فلوريدا و کاليفرنيا، کارخانه‌هاي کنسرو ماهي در آلاسکا و ...
ليني ديويس گفت: در مريلند بيشتر از 1700 نفر از اين افراد با ويزاهاي جي 1 از 46 کشور مختلف کار مي‌کنند.
هتل‌ها، رستوران‌ها و ديگر تجارت‌ها اغلب افرادي را براي تهيه کردن کارگران جي1 کرايه مي‌کنند. بعضي از اين کارگزارها افراد بومي از کشورهاي بلوک شوروي سابق هستند. اين دلال‌ها اغلب هزينه بارگيري، انتقال و ديگر ملزومات را کم مي‌کنند. جورج کالين بازرس وزارت قضايي در فلوريدا که بر روي موارد جي1 از سال 2001 کار مي‌کند مي‌گويد: دستمزدها کمتر از 1 دلار در ساعت يا حتي کمتراست.
کالينز، که به وزارت خارجه درباره همه‌گير شدن سوء استفاده از جي1 هشدار داده بود، به آسوشيتدپرس گفت: عليرغم هشدارهاي وي، شرکت‌هايي که اغلب دانشجويان را استثمار مي‌کنند سال به سال بيشتر مي‌شود.
به مدت چند سال وزارت خارجه مشکلات اين طرح را رد کرد و از ارائه جزئيات بيشتر امتناع کرد.
آسوشيتدپرس طبق قانون ايالتي که به شهروندان اجازه مي‌دهد تا به اطلاعاتى که توسط نمايندگى فدرال جمع آورى شده است دسترسى يابند، در مارس 2009 از وزارت خارجه ليست شرکت‌هاي وابسته به اين طرح را درخواست کرد. در ماه مي، يعني بيش از يکسال بعد، وزارت خارجه سرانجام پاسخ داد که هيچ ليستي از اين قبيل ندارد، و اسناد مربوط به اين طرح را فقط سه سال در بايگاني خود نگه داشته است!
وزارت خارجه در يک مصاحبه که با اصرار آسوشيتدپرس ترتيب داده شد گفت: ما همه عميقا از رفتار بد با شرکت‌کنندگان که به طور بالقوه هدف ما را در مورد ارتقاي فهم متقابل و حسن نيت بين مردم آمريکا و مردم ديگر کشورها تخريب مي‌کنند، نگرانيم.

پدرم نمي‌داند من کجا کار مي‌کنم

براي بعضي از زن‌ها خاتمه دادن به کار در کلوب‌هاي استريپ که با انتخاب خود يا به اجبار اين کار را انتخاب کرده‌اند چندان ساده نيست. در فلوريدا يک دختر 19 ساله روس به آسوشيتدپرس گفت: او به عنوان يک پيش خدمت در يک مشروب فروشي در سواحل فورت والتون در اين تابستان مشغول به کار شده است چونکه مغازه سوغات فروشي که او آنجا کار مي‌کرد پول خوبي به او نميداد و مالک فروشگاه او را در يک جاي شلوغ در زيرزمين يک آپارتمان اسکان داده بود. او فقط اسم کوچکش را به اسوشيتدپرس گفت؛ "اوليسا". چونکه او به والدينش نگفته بود که کجا کار مي‌کند. وي مي‌گويد: زماني که او سيني آبجوها و مشروب‌ها را مي‌آورد همه به او زل مي‌زنند و او را نگاه مي‌کنند.
يک زن اوکرايني هم گفت: او مجبور بود به ديترويت برود و به درخواست آسوشيتدپرس اسمش را گفت؛ "کتيا ". او از ترس آينده‌اش خود را کامل معرفي نکرد و وقتي که در اکتبر 2007 براي شهادت در مورد داد و ستد جنسي در آمريکا به کنگره رفته بود از نام مستعار استفاده کرد و در آنجا توضيح داد که داد وستد جنسي چگونه او را به اينجا کشانيده است. او در کيف تربيت بدني مي‌خوانده است و به درخواست رئيسش با استفاده از ويزاي جي1 به آمريکا رفته بود.
به جاي پيش خدمتي کردن در ويرجينيا در تابستان همانطور که او گفت؛ کتيا و ديگر دانشجويان مجبور بودند در يک کلوب استريپ در ديترويت کار کنند. طبق اسناد دادگاه؛ کارفرماي آنها پاسپورتشان را مصادره کرده و به آنها گفته که آنها براي فراهم شدن ترتيبات سفر بايد 1200 دلار پرداخت کنند.
کتيا گفت: کارفرمايش سرانجام درخواست کرده که او در ازاي 35000 دلار براي رقص بيايد.
کتيا گفت: من به آنها گفتم اينها چيزهايي نيستند که من پاي آن را امضا کردم. اين درست نيست. او گفت خوب شما بدهکار به من هستيد. من دقت نکردم چه جوري فرم شما را امضا کردم.
کتيا گفت: اسناد دادگاه نشان مي‌دهد که اگر آنها اين درخواست را رد کنند خانواده آنها در اوکراين ممکن است کشته شوند. يک ماه بعد دو مرد، زنان را کتک زدند و آنها را با تفنگ تهديد کردند و آنها را به کار در کلوب‌هاي استريپ مجبور کردند. يکي از مردها او را مجبور به رابطه جنسي کرده است. خاطره اي که او هنوز آن را فراموش نکرده است.
اين دو مرد اکنون در زندان هستند و رئيس مسن کتيا در اوکراين فراري است. حتي دانشجويان جي 1 که از روابط جنسي دوري مي‌کردند در مواجهه با چالش‌ها مورد سوء استفاده قرار مي‌گرفتند...