به گزارش مشرق ، در این یادداشت آمده است: ديروز در حالي كه توده هاي عظيم و چند ده ميليوني مردم با حضور حماسي و بي نظير خود در راهپيمايي 22 بهمن، تبليغات پرحجم و گسترده دشمنان را به هيچ گرفته و به قول حضرت امام(ره) تحليل هاي آمريكا و اسرائيل را زير گام هاي استوار خود لگدمال كرده بودند، گروهي اندك و كم شمار در مراسم باشكوهي كه به همين مناسبت در شهر مقدس قم برپا شده بود، به بهانه مخالفت با مواضع رئيس مجلس و حمايت از رئيس جمهور، در تلاش براي ايجاد اخلال در اين مراسم عظيم و دشمن شكن بودند كه با حضور موثر و هوشمندانه مردم، نقشه آنان نقش برآب شد.
درباره چرايي اين اخلالگري و هويت واقعي اخلالگران گفتني هايي هست؛
1- مواضع رئيس مجلس يا مواضع رئيس جمهور و اين كه هر يك از آنها تا چه اندازه و به چه ميزان در مواضع خود صاحب حق! هستند موضوع اين نوشته نيست، نه آن كه مواضع اين دو قابل ارزيابي نبوده و از پرداختن بي نياز باشد، بلكه به گواهي آنچه در پي خواهد آمد، ماجراي اخلال ديروز بيرون از مواضع دو مسئول ياد شده اتفاق افتاده است و شواهد فراواني در دست است كه نشان مي دهد ماجراي تلخ روز يكشنبه هفته گذشته در جلسه علني مجلس فقط دستاويزي براي يك حركت اخلالگرانه هماهنگ شده با آن سوي آب ها بوده است تعجب نكنيد! بخوانيد!
2- اين توصيه حكيمانه و راهگشاي رهبرمعظم انقلاب طي چند روز اخير، - حداقل 10 روز گذشته- بارها در رسانه ها و مجامع و محافل مطرح شده و هيچكس را نمي توان يافت كه از آن بي خبر باشد؛
«از امروز تا روز انتخابات هر كس احساسات مردم را در جهت ايجاد اختلاف به كار گيرد، قطعا به كشور خيانت كرده است» ضمن آن كه اين توصيه طي يكسال گذشته نيز به مناسبت هاي مختلف از سوي حضرت آقا بيان شده و علاوه بر آن، عقل سليم و برخورداري از كمترين درايت و بصيرت هم بر ضرورت توجه به آن دلالت دارد. بنابراين به آساني مي توان نتيجه گرفت كه؛
اولا: اخلالگران كمترين اعتقادي به رهبري انقلاب نداشته و خود را ملزم به پيروي از دستورات و رهنمودهاي ايشان نمي دانسته اند.
ثانيا: گروه ياد شده با اقدام اخلالگرانه خود «قطعا به كشور خيانت كرده اند».
ثالثا: با هيچ توجيه و توضيحي نمي توان اخلالگران را در دايره نظام مقدس جمهوري اسلامي ايران ارزيابي كرد.
و سوال اين است كه كداميك از سه گزينه ياد شده قابل انكار است؟! و درباره كداميك از آنها مي توان كمترين ترديدي داشت؟! و البته بي بصيرتي و كم داني برخي از آنها- فقط برخي از آنها- نيز مي تواند گزينه چهارم باشد.
3- انقلاب اسلامي، تنها انقلاب در جهان امروز است كه همه ساله مشروعيت و مقبوليت خود را با حضور حماسي و بي نظير مردم در يوم الله 22 بهمن به رخ جهانيان مي كشد و با اين حضور حماسي، تبليغات مسموم و هجوم پرحجم دشمنان بيروني را نقش بر آب مي كند. اين نكته به اندازه اي بديهي است كه نه فقط بر هيچيك از مردم شريف و هوشمند ايران اسلامي پوشيده نيست، بلكه براي كندذهن ترين افراد نيز به آساني قابل فهم است. بنابراين چگونه مي توان احتمال داد كه اخلالگران ديروز از اين نكته بديهي بي خبر بوده اند و بي آن كه بدانند چه مي كنند و بدون اطلاع از پي آمدهاي اقدام دشمن پسند خويش دست به اخلال زده اند؟! ممكن است گفته شود كه آنان از برخي مواضع رئيس مجلس عصباني بوده اند! كه اين عذر بدتر از گناه است چرا كه مي دانستند با اخلالگري در مراسم باشكوه 22 بهمن، قبل از آن كه به خيال خود، از رئيس مجلس انتقام بگيرند! ساز دشمنان بيروني را كوك كرده و به تعبير حكيمانه رهبرمعظم انقلاب «قطعا به كشور خيانت كرده اند». آيا، اين تناقض قابل توجيه است؟!
4- نقش راهپيمايي عظيم و حماسي 22 بهمن در خنثي كردن تبليغات دشمنان بيروني به اندازه اي است كه بارها به صراحت و بدون پرده پوشي از آن به عنوان حركتي كه همه ساله بر تبليغات پرحجم آنها خط بطلان مي كشد ياد كرده و مي كنند و بر ضرورت حاشيه سازي براي تحت الشعاع قرار دادن اين حماسه عظيم و دشمن شكن اصرار داشته و دارند كه به عنوان نمونه مي توان از تجمع نزديك به 100 نفره گروهك هاي ضد انقلاب در پارك ملت تهران در بعدازظهر 22 بهمن سال 1379 و نمونه هاي مشابه ديگري از اين دست ياد كرد. آيا نبايد حاشيه سازي ديروز را در بستر برخي ديگر از حاشيه سازي هاي مشابه ارزيابي كرده و آيا نبايد مسئولان ذيربط به دنبال پيگيري آن باشند؟!
5- تجربه 15سال گذشته- بعد از خروج گروهك هاي تابلودار ضد انقلاب از صحنه سياسي كشور- نشان داده است كه دشمنان بيروني، حاشيه سازي هاي خود را با بهره گيري از عوامل بي تابلوي خود و در پوشش اختلاف ها و درگيري هاي جريانات و يا شخصيت هاي سياسي درون نظام دنبال مي كنند و همين تجربه با توجه به اسناد موجود حكايت از آن دارد كه حاشيه سازان اولا؛ به هيچيك از جريانات سياسي درون نظام اعتقاد و ارادتي ندارند و ثانيا؛ حاشيه سازي خود را به عنوان يك پروژه در روزهاي حماسه ساز كشور كليد مي زنند. روزهاي حماسه سازي نظير روز قدس، 22 بهمن و...
6- حالا به متن اين پيامك توجه كنيد!
«يكشنبه انتقام، پاسخي به يكشنبه سياه! دست خدا از آستين مردم بيرون آمد»!
تصور مي كنيد اين پيامك را چه كساني بلافاصله بعد از ماجراي ديروز قم به اين سوي و آن سوي ارسال كرده اند؟! خودتان دنبال كنيد! و اما درباره «دست خدا» كه در پيامك آمده است گفتني است؛ اوايل انقلاب، اعلاميه اي با متن زير در يكي از نقاط پر تردد تهران پخش شده بود «همانگونه كه خدا صلي الله عليه و آله در قرآن فرموده است...»!! آيا پيامك ياد شده نوع اصلاح شده! اطلاعيه اوايل انقلاب نيست؟!
7- كساني كه روز يكشنبه هفته گذشته آن حركت ناپسند و دشمن شاد كن و مصداق تعبير «خيانت به كشور» را رقم زدند بايد مي دانستند دو جريان نيم نفس و مرموز فتنه و حلقه انحرافي كه هيچكدام به هيچيك از طرفين ماجرا ارادتي ندارند و برخلاف آنچه به ظاهر ادعا مي كنند نه تنها با يكديگر اختلافي ندارند، بلكه در پشت صحنه دست هاي به هم گره خورده نيز دارند، گوش به زنگ صيد ماهي مطلوب دشمن از آب گل آلود نشسته اند ...
8- بلافاصله بعد از ماجراي ديروز قم، رسانه ها و محافل بيگانه كه مانند هميشه براي طفره رفتن از پوشش خبري حماسه عظيم و بي نظير حضور مردم در راهپيمايي 22 بهمن، و كوچك نمايي اين رخداد بزرگ به دنبال سوژه بودند، ماجراي ياد شده را به تيتر و خبر اول خود تبديل كردند. انگار نه انگار كه چند ده ميليون نفر از مردم پاكباز و خداجوي اين مرز و بوم به حمايت از اسلام و انقلاب به ميدان آمده بودند. آيا اين هم پوشاني تصادفي بوده است؟!
9- و بالاخره اين نكته نيز گفتني است حزب الله گروه گرا و قبيله گرا نيست كه به حمايت يا مخالفت با اين يا آن سوي ماجرا، آب به آسياب دشمن بريزد و به لطف خدا تاكنون اينگونه نبوده است.
حزب الله نقشه راه را از رهبرمعظم انقلاب مي گيرد و اقدامات و مواضع اين و آن را- هر كه باشند و در هر مقامي جاي گرفته باشند- با خطي كه حضرت آقا ترسيم فرموده اند به ارزيابي مي نشيند. حضرت آقا با صراحت مي فرمايند «هر كس احساسات مردم را در جهت ايجاد اختلاف به كار گيرد، قطعا به كشور خيانت كرده است» و اخلالگران مورد اشاره دقيقا چنين كرده اند. تحت پوشش كدام يك از طرفين اختلاف؟! و با كدام بهانه؟! مهم نيست! مهم آن است كه مطابق نظر صريح و حكيمانه رهبرمعظم انقلاب، مرتكب «خيانت» شده اند. اميد آن كه جرم آنها فقط كم داني و غفلت باشد و نه...!
حسين شريعتمداري