کد خبر 189040
تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۸:۱۹

وقتی از این کانال که سنگرهای دشمن را به یکدیگر پیوند می داده اند بگذری ، به « فرمانده » خواهی رسید ، به علمدار . اورا از آستین خالی دست راستش خواهی شناخت .

به گزارش مشرق، با شروع جنگ تحمیلی به تقاضای خودش راهی خطه جنوب شد و در اولین خط دفاعی مقابل عراقیها در منطقه دارخوین مدت نه ماه، با تجهیزات جنگی و امكانات تداركاتی بسیار كم استقامت كرد و دلاورانی قدرتمند تربیت نمود. در سال 1360 پس از آزادسازی بستان تیپ امام حسین (ع) را رسمیت داد كه بعدها با درخشش او و نیروهایش در رشادتها و جانفشانی‌ها، به لشگر امام حسین (ع) ارتقا یافت. حسین شخصاً به شناسایی می‌رفت و تدبیر فرماندهی‌اش مبنی بر اصل غافلگیری و محاصره بود حتی در عملیات والفجر 3 و 4 خود او شب تا صبح در عملیات خاكریزش شركت داشت و در تمامی‌ عملیاتها پیشقدم بود. حسین قرآن را با صدای بسیار خوب تلاوت می‌كرد و با مفاهیم آن مأنوس بود. او علاوه بر داشتن تدبیر نظامی‌، شجاعت كم‌نظیری داشت. معتقد به نظم و ترتیب در امور و رعایت انضباط نظامی‌ بود و در آموزش نظامی‌ و تربیت نیروهای كارآمد اهتمام می‌ورزید. حساسیت فوق‌العاده و دقت زیادی در مصرف بیت‌المال و اجرای دستورات الهی داشت.



از سال 1358 تا لحظه آخر حضورش در صحنه مبارزه تنها ایام مرخصی كاملش هنگام زیارت خانه خدا بود. (شهریور ماه سال 1365) در سایر موارد هر سال یكبار به مرخصی می‌آمد و پس از دیدار با خانواده شهدا و معلولین، با یاران باوفایش در گلستان شهدا به خلوت می‌نشست و در اسرع وقت به جبهه باز می‌گشت. در طول مدت حضورش در جبهه 30 تركش میهمان پیكر او شد و در عملیات خیبر دست راستش را به خدا هدیه كرد. اما او با آنكه یك دست نداشت برای تامین و تداركات رزمندگان در خط مقدم تلاش فراوان می‌نمود. در عملیات كربلای 5 زمانی كه در اوج آتش توپخانه دشمن، رساندن غذا به رزمندگان با مشكل مواجه شد حاج حسین خود پیگیر این امر گردید و انفجار خمپاره‌ای این سردار بزرگ را در روز جمعه 8/12/1365 به سربازان شهید لشگر امام حسین (ع) پیوند داد و روح عاشورایی او به ندبه شهادت، زائر كربلا گشت و بنا به سفارش خودش در قطعه شهدا و در میان یاران بسیجی‌اش میهمان خاك شد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • انتشار یافته: 10
  • در انتظار بررسی: 0
  • غیر قابل انتشار: 2
  • ۱۹:۵۵ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۷
    0 0
    قربون خنده هات
  • مهدی ۱۹:۵۹ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۷
    0 0
    کاش انگشت کوچیکه ی این سردار بزرگ باشیم برای اسلام او رفت و حسرت جایگاهش را برای نسلی گذاشت که او را از شنیده ها میشناسند نسل من اما با همه ی این فاصله ی زمانی برخی نامها دل شنونده را میلرزاند
  • حسین ۲۰:۰۶ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۷
    0 0
    بسمه تعالی درود بر او و یاران باوفایش که مظهر و نمونه عینی از صداقت و پاکی نفس بودند. واقعا امروز چقدر ما محتاج چنین آدمهایی هستیم. آدمهایی از جنس آسمان نه از خاک. شاید خدا می خواست ما در عصر و زمانه خودمان هم نمونه های واقعی و اصیل یاران ابا عبد الله حسین (ع) را تجربه کرده باشیم. والله اعلم.
  • behzad ۰۱:۲۱ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۸
    0 0
    بزرگانی مثل ایشان بهترین الگو برای جوانان امروز هستند.
  • سینا ۰۱:۲۸ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۸
    0 0
    جنگ امروز جنگ علمیِ، جنگ سیستم های مدیریتی اداره جهانِ،جنگ بین نظام علمی حق با نظام علمی باطلِ
  • مهدي ۱۰:۱۷ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۸
    0 0
    مشرق جان حسين چي؟ چرا نام خانوادگي ايشان را نگفته ايد؟ البته اينها بدون ان هم هميشه جاودانه خواهند بود.
  • مهدی ۱۴:۱۸ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۸
    0 0
    با احترام به نظر شما بیشتر از هرچیزی معتقدم جنگ امروز جنگ رسانه ایست اینکه ما بتوانیم هویت اسلام را به جهان معرفی کنیم خطرناک ترین سلاح علیه دشمن است
  • حسین نجار ۱۵:۱۷ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۸
    0 0
    خوش بحالشون. از اعماق دل حسرت میخورم به جایگاهشون.
  • امید ۱۳:۱۶ - ۱۳۹۱/۱۱/۰۹
    0 0
    من عکسای زیادی از حاج حسین دیدم . به خدا همه خنده هاش ملکوتین . خنده هاش عجیب به دل میشینن.فدای خنده هات حاج حسین خرازی . علمدار لشگر امام حسین (ع) .
  • عباس مقصودى GB ۱۸:۲۷ - ۱۳۹۷/۰۴/۳۱
    0 0
    سردار حسين خرازى فرمانده لشگر امام حسين مردى إز جنس پهلوان دلير شجاع يادش جاويد

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس