به گزارش مشرق، جمعه گذشته قرعه‌کشی بیست‌وسومین دوره جام جهانی در واشنگتن دی‌سی برگزار شد و اتفاقاتی در سالن جان‌اف کندی برای فوتبال ایران رقم خورد که امیدواری‌ها را بابت صعود از مرحله گروهی و حتی درخشش ایران در جام جهانی ۲۰۲۶ افزایش داد.

شاگردان قلعه‌نویی براساس قرعه مسابقات و شانس و اقبال، لازم نیست همچون کشورهای ازبکستان، اردن، عربستان سعودی و شاید عراق برابر برترین، آماده‌ترین و ترسناک‌ترین تیم‌های جهان بایستند و حریف‌شان از میان تیم‌های گلدان یک، کشور بلژیک است که علی رغم سود بردن از ستارگان مختلف در دهه گذشته به اندازه پتانسلیش و ظرفیتش دستاورد نداشته و در مرحله گروهی مسابقات دوره گذشته، قطر را ترک کرد و به‌دلیل کسب فقط عنوان سومی در جام جهانی ۲۰۱۸، نام بلژیک که به رده هشتم فدراسیون جهانی فوتبال تکیه زده به اندازه برخی اسامی ترس و واهمه به رقیب مقابل تزریق نمی‌کند.

همچنین از میان کشورهای سید سوم تیم سی‌وچهارم جهان یعنی مصر نصیب ایران شد که در تورنمنت امارات بسیار از حدتصورات و پیش‌بینی‌ها ضعیف‌تر عمل کرد و باید منتظر بود و دید فراعنه در جام ملت‌های آفریقا که متخصص موفقیت در آن هستند با لژیونرهای مهم و برجسته‌شان تا چه حد نظر مخاطبین را تغییر می‌دهند.

از سوی دیگر ایران باید هفتمین حضورش در جام جهانی را با نبرد مقابل تیمی آغاز کند که در لحظه قرعه‌کشی پایین‌ترین جایگاه را در رنکینگ فیفا داشت و قطعا همه کشورها دوست داشتند نیوزیلند در گروه‌شان قرار گیرد و نهایتا این تمایل برای یوزهای هموطن‌مان به وقوع پیوست.

البته نباید در قضاوت‌ها و روایت‌هایمان فراموش کنیم گروه آسان‌تر نسبت به دیگر تیم‌های آسیایی معنایش نوشته شدن نام ایران در لیست کشورهای حاضر در مرحله حذفی نیست و ایران اگر استانداردهای لازم که تا این لحظه خیلی از آنها را نداشته در جام جهانی ۲۰۲۶ به نمایش بگذارد براساس اتفاقات قرعه‌کشی مسیرش سهل‌تر از اکثر آسیایی‌ها به‌نظر می‌رسد.

قرعه آسان و گروه زندگی برای کشورهایی مهم و تعیین کننده است که در مقابل کشورهای سطح درجه ۳ آسیا همچون تاجیکستان، قرقیزستان، کره‌شمالی و هنگ کنگ خط دفاعی‌شان رخنه پذیر نباشد و دروازه‌اش فرو نریزد. در حال حاضر شاگردان قلعه‌نویی باید یک مرحله قبل از این صحبت‌ها و خوشحالی‌ها یعنی در فاز خودسازی تکاپو کنند تا مثل دوره‌های گذشته داستان‌شان در مرحله گروهی پایان نیابد.

اگر فرض بگیریم ایران در ماه‌های باقی مانده تا آغاز جام جهانی مشکلات فنی خود را فراتر از حدتصور حل کند باید در تحلیل‌هایمان این واقعیت را که تیم ایران در گروه مناسب قرار گرفته است را در نظر بگیریم. البته دست کم گرفتن حریفان که بارها در جام جهانی‌، جام ملت‌های آسیا و مسابقات مهم چوبش را خورده‌ایم نیز کار اشتباهی است.

به جز مواجه شدن تیم کشورمان با گروه زندگی، ترتیب تقابل‌هایمان با ۳ حریف نیز به سود ایران است. فوتبالیست‌های ملی پوش کشورمان در برخی موارد تورنمنت‌ها را خوب و سرحال آغاز نکرده‌اند و در آمریکا قرار است نخستین بازی‌شان برخلاف جام جهانی قطر آسان‌ترین نبرد روی کاغذ باشد تا شاید با یک پیروزی جذاب به ادامه دیدارها امیدوار شوند و بخش مهمی از مسیر صعود را بپیمایند. از سوی دیگر ایرانی‌ها معمولا در آخرین دیدار مرحله گروهی جام جهانی با عملکردهای غیرقابل پیش‌بینی شانس صعودشان را از بین برده‌اند و حالا باید کارشان را در گروه G مقابل تیمی به پایان رسانند که سطح کیفیش نه سخت و نه آسان حدس زده می‌شود.

نیوزیلند را باید درست بشناسیم

ماهیت آمارها و اطلاعات را برای رسیدن به مقصودمان نمی‌توانیم کتمان کنیم و نیوزیلند تا پیش از کسب جواز حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ در قاره غیررقابتی اقیانوسیه فقط ۲ مرتبه سابقه شرکت در جام جهانی را داشته و در دوره ۲۰۱۰ به لطف غلبه بر بحرین نچندان باکیفیت در پلی‌آف بین قاره‌ای راهی آفریقای جنوبی شد اما واقعیت‌ یک بعد دیگر نیز دارد که هیچ بعید نیست در هیاهو و خوشحالی بابت حضور در گروه زندگی به چشم نیاید. برای مثال نیوزیلند در جام جهانی ۲۰۱۰ بدون شکست و با ۳ تساوی از مسابقات کنار رفت و توانست ایتالیا مدافع عنوان قهرمانی را متوقف کند و ایران اگر در ۲۶ خرداد ۱۴۰۵ از تقابل با این نماینده اقیانوسیه که چغر و جنگنده به‌نظر می‌رسد فقط یک امتیاز دشت کند تمام معادلاتش دگرگون می‌شود و احتمال دارد مشکلاتی همچون تاثیر بیش از حد مسائل روحی و روانی برروی عملکرد ملی پوشان به میان آید.

فرهیختگان نوشت: حتی اگر به تمام نکات اشاره شده اعتنا نکنیم و نیوزیلند را کشوری ضعیف از حیث فوتبالی بدانیم و بنامیم، نیوزیلند بعد از قطعی کردن حضورش در جام جهانی ۲۰۲۶ برای تغییر شرایطش و فاصله گرفتن از ایرادات گذشته تلاش بیشتری نسبت به ایران داشته و این نکته به خوبی از بازی‌های تدارکاتی شاگردان دارن بازلی مشخص است و حداقل در این نکته سرنوشت ساز در حال حاضر چندین گام جلوتر از شاگردان قلعه‌نویی هستند.

تیمی که ملقب به عنوان«سراسر سفیدها» است صعودش به آمریکا را در فروردین ۱۴۰۴ با پیروزی مقابل فیجی و کالدونیای جدید قطعی کرد و در فیفادی ژوئن دیدار دوستانه مقابل ساحل‌عاج و اوکراین را برپا کرد و در شهریور ماه ۲ بار برابر استرالیا قرار گرفت. در ۲ فیفادی اخیر نیز شاهد تقابل نیوزیلند با لهستان، نروژ، کلمبیا و اکوادور بوده‌ایم که شاید با پیروزی نماینده اقیانوسیه همراه نشد و بازیکنان برجسته‌ای مثل هالند، سورلوث و لواندوفسکی خط دفاعی‌شان را به چالش نکشیدند ولی گام بزرگی برای آماده سازی تیمی پنداشته می‌شد که ۱۶ سال از سطح نخست فوتبال جهان دور بوده است و احتمالا در فیفادی پیش‌رو دیدارهای دوستانه باکیفیت نخستین رقیب ایران در جام جهانی تشدید شود که اصلا امر بی اهمیتی نیست.

همچنین شاید تصور کنیم بازیکنان ایرانی به‌دلیل سابقه حضور در ۲ یا ۳ دوره جام جهانی خیلی تجربه والاتر و ارزنده‌تری نسبت به نیوزیلندی‌ها دارند که البته حرف اشتباهی نیست ولی صحبت کاملی به‌نظر نمی‌رسد چون تجربه را فقط در جام جهانی تقسیم نمی‌کنند و برخی بازیکنان این کشور قاره اقیانوسیه به‌دلیل نزدیکی فرهنگی در لیگ پرفشار و سنگین چمپیونشیپ انگلیس جا افتاده‌اند و توپ می‌زنند و اگر فوتبال ایران با توفیقات طارمی در لیگ قهرمانان اروپا به رقبایش فخر می‌فروشد نیوزیلندی‌ها نیز بازیکنی مثل کریس وود در خط حمله‌شان دارند که سابقه ۹۱ مرتبه گلزنی در لیگ برتر انگلیس، ۷۸ مرتبه فروریختن دروازه رقبا در چمپیونشیپ انگلیس و آقای گلی فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ این تورنمنت را در کارنامه‌اش می‌بیند.

به‌طور کلی تفاوت سطح نیوزیلند با بلژیک، ایران و مصر را نمی‌شود نفی کرد و اگر اتفاقات غیرقابل پیش بینی در جام جهانی رخ ندهد این اختلاف سطح در ورزشگاه‌های آمریکا به چشم تماشاگران و بینندگان خواهد آمد ولی فضای بعد از قرعه‌کشی جام جهانی بسیار پالس دست کم گرفتن و کوچک شمردن این نماینده قاره اقیانوسیه و حتی مصر را می‌دهد و منطقی نیست ایرانی‌ها با شناخت نیمه صحیح کاری که می‌تواند در آمریکا راحت باشد را سخت و پیچیده کنند.