*********

پوتین رئیس‌جمهور روسیه در نطقی (بعد از توافق پایان جنگ در غزه و شاید مرتبط با آن) گفته است «این پیام را از رهبران اسرائیل دریافت کرده‌ایم تا به دوستان ایرانی‌مان منتقل کنیم که تل‌آویو به دنبال درگیری نیست.» ای سیگنال خاص مورد توجه اصلاح‌طلبان برای باز کرددن باب مذاکره شده است.

روزنامه سازندگی نزدیک به حزب کارگزاران در گزارشی با عنوان «پیام مهم پوتین» نوشته است:

اسرائیل خواهان حل‌وفصل دیپلماتیک مسائل با ایران است و به دنبال درگیری با ایران نیست.» پیام این سخنان پوتین می‌تواند این نیز باشد که روسیه تمایلی به وقوع درگیری جدیدی در منطقه ندارد. پوتین شاید به این ترتیب خواسته بگوید که با توجه به تمایل نتانیاهو به نحوی که مطرح کرده، اکنون توپ در زمین ایران است که به سهم خود در جهت تنش‌زدایی حرکت کند و در غیر این صورت مسکو، مسئولیتی در قبال هر اتفاقی که ممکن است بیفتد بر عهده نخواهد گرفت. شاید در واقع، پوتین به‌نوعی خواسته به ایران هشدار دهد که اگر درگیری‌ جدیدی آغاز شود، او خواسته پیشاپیش بگوید که در موقعیت حمایت از تهران قرار نخواهد گرفت.

این روزنامه در ادامه نوشته است:

ممکن است پوتین در این گفت‌وگو حتی خواسته باشد از شکل‌گیری نوعی «تفاهم حداقلی» میان ایران و اسرائیل سخن بگوید؛ تفاهمی که بر اساس آن ایران از سیاست تهدید اسرائیل فاصله بگیرد و همانند برخی کشورهای اسلامی دیگر، رفتار عمل‌گرایانه‌تری در پیش گیرد. این برداشت‌ها البته در حد گمانه‌زنی است اما از لحن و محتوای سخنان پوتین چنین استنباطی می‌تواند ممکن باشد.

روزنامه اعتماد دیگر روزنامه اصلاح‌طلب نزدیک به دولت نیز خط مذاکره مستقیم را هدف قرار داده و می‌نویسد:

حفظ گفتمان دیپلماسی و محوریت آن برای حل مسائل فی‌مابین ایران و امریکا و برخی کشورهای اروپایی، رویکرد درست دولت و وزارت خارجه است که از حمایت عمومی هم برخوردار است. از ابتدا و سال‌ها پیش این توصیه بسیاری از سیاسیون و از جمله اصلاح‌طلبان بود. به گمان بسیاری از این طیف، اصرار بر غیرمستقیم بودن مذاکرات ضرورتی ندارد!

در حالی که رژیم صهیونیستی با پذیرش صلح غزه در وضعیت خفت‌بار بوده و از سویی با درنظر گرفتن عملیات فریب بیان چند نکته در شرایط فعلی که دوری از مذاکرات دارد قابل توجه است:

اسرائیل که بعد از دو سال و دو روز تن به توافق داد، شواهدی عالی خود را بر تحلیلگر تحمیل می‌کند.

شاهد اول، خود توافق است. توجه کنیم که در دو سال گذشته حرف اسرائیلی‌ها و امریکایی‌ها فقط نابودی کامل حماس، و حذف فلسطین و غزه از نقشه و الحاق کرانه باختری بود. اکنون با همان حماس بر سر میز نشستند و برخی تغییرات حماس در طرح صلح پیشنهادی امریکا و اعراب را پذیرفتند.

شاهد دوم، قیام جهان علیه صهیونیسم است، تا آنجا که ترامپ می‌گوید باید اسپانیا را از ناتو اخراج کنیم، زیرا اسپانیا هرگونه نقل‌وانتقال اسلحه و کالاهای دیگر را به اسرائیل ممنوع کرد. در خود امریکا مطابق گزارش سی‌ان‌ان، همدردی با اسرائیل در اکتبر ۲۰۲۳ به همدردی با فلسطین در اکتبر ۲۰۲۵ تغییر جهت داده است.

شاهد سوم، گزارش رسانه‌های چپ در اسرائیل و نهادهای نسبتاً مستقل بین‌المللی از آوار مشکلات اقتصادی و اخلاقی و روانی بر سر جامعه صهیونیستی است، افزایش یأس در ارتش و خودکشی و ورشکستگی اقتصادی که ناشی از تحریم مردم جهان بر کالاهای اسرائیلی است، فقط احتمالاً بخشی از واقعیت است که در رسانه‌های خود صهیونیست‌ها منعکس می‌شود.

شاهد چهارم نیز «ایران» است. اکنون حتی جناحی‌ترین تحلیلگران سیاسی که از یکدیگر کینه و بغض هم دارند، اذعان می‌کنند که هدف اسرائیل از حمله به ایران «سرنگونی» بود. اما نتوانست و حالا ایران در بازسازی آنچه از دست داده و آمادگی دوباره برای نبرد، بسیار موفق عمل کرده است.

با این تحلیل مبتنی بر شواهد و بدون اضافه‌کردن نظریه‌ها و انگاره‌های غیرضروری، می‌توان ریشه تصمیم صهیونیست‌ها را برای کنارگذاشتن خوی جنگی خود- دست‌کم برای مدت زمانی بیشتر از آنچه به طریق معمول از چنین رژیم وحشی و خونریزی انتظار می‌رود- درک کرد و فهمید.