به گزارش مشرق به نقل از فارس، امام خمینی(ره) همراه فرزندشان حاج آقا مصطفى در روز 13مهر ماه 1344 از ترکیه به تبعیدگاه دوم یعنى کشور عراق، اعزام شدند.
این تبعید به دلیل فشارهاى مداوم جامعه مذهبى و حوزههاى علمیه داخل و خارج و تظاهرات دانشجویان مسلمان خارج کشور براى آزادى امام، تلاش رژیم شاه براى عادى جلوه دادن اوضاع و اقتدار و ثبات خویش به منظور جلب حمایت بیشتر آمریکا، مشکلات امنیتى و روانى دولت ترکیه و افزایش فشارهاى داخلى جامعه مذهبى ترکیه و از همه مهم‌تر تصور رژیم شاه از اینکه فضاى ساکت و سیاستستیز آن ایام در حوزه نجف و وضعیت رژیم حاکم بر بغداد خود مانعى بزرگ براى محدود کردن فعالیت‌هاى امام خمینى خواهد بود.
امام خمینى(ره) پس از ورود به بغداد براى زیارت مرقد ائمه اطهار(ع) به شهرهاى کاظمین، سامرا و کربلا شتافت و یک هفته بعد به محل اصلى اقامت خود یعنى نجف عزیمت کرد، استقبال پر شور طلاب و مردم از ایشان در شهرهاى مذکور، خود بیانگر آن بود که برخلاف تصور رژیم شاه پیام نهضت 15 خرداد در عراق و نجف نیز هوادارانى یافته است.
دوران اقامت طولانى و 13 ساله امام خمینى در نجف در شرایطى آغاز شد که هر چند در ظاهر فشارها و محدودیت‌هاى مستقیم در حد ایران و ترکیه وجود نداشت، اما مخالفت‌ها و کارشکنی‌ها و زخمزبانها نه از جبهه دشمن رویارو بلکه از ناحیه روحانىنمایان و دنیاخواهانِ مخفىشده در لباس دین آنچنان گسترده و آزار دهنده بود که امام با همه صبر و بردبارى معروفش بارها از سختى شرایط مبارزه در این سال‌ها به تلخى تمام یاد کرده است، ولى هیچ یک از این مصایب و دشواری‌ها نتوانست او را از مسیرى که آگاهانه انتخاب کرده بود باز دارد.
هنگامی که امام(ره) در نجف اشرف ساکن بود، هر روز قبل از ظهرها برای درس در مسجد شیخ انصاری حاضر می‌شدند و مرحوم حاج آقا مصطفی تا قبل از اذان در بیرونی منزل امام(ره) می‌نشستند و پاسخگوی مراجعین بودند، خود امام نیز 2 ساعت و نیم بعد از غروب آفتاب پاسخگو بودند.
ایشان نماز مغرب و عشاء را در بیرونی خانه خود می‌خواندند و ساعت 10 شب امام به زیارت حرم امیرالمؤمنین(ع) می‌رفتند و این برنامه امام در تمام طول 13 سالی بود که در نجف مقیم بودند.
در ادامه تصویر منتشر نشده‌ای از حضرت امام(ره) در حرم امیرالمؤمنین(ع) مشاهده می‌شود که توسط سایت جماران منتشر شده است:
