به گزارش سرویس جهان مشرق، آموزش نیروی هوایی موسوم" عقاب های تمدن ۲۰۲۵ " بین چین و مصر، چندین سیگنال مهم در مورد نیروی هوایی ارتش آزادیبخش خلق چین(PLAAF) ارسال کرد.

از ۱۹ آوریل تا ۴ مه، چین و مصر تمرین نظامی مشترک موسوم به "عقاب های تمدن ۲۰۲۵" را انجام دادند. نیروی هوایی ارتش آزادی بخش خلق (PLAAF) یک گروه را برای آموزش مشترک با نیروی هوایی یکی از شرکای استراتژیک کلیدی چین در آفریقا، به مصر فرستاد.

به گفته وزارت دفاع ملی چین، این اولین آموزش مشترک بین ارتش چین و مصر بود.

طبق گزارش وبگاه خبری-تحلیلی «The Diplomat»، موضوعات آموزشی این دوره مشترک، شامل مدیریت فضای هوایی، مدیریت عملیات رزم هوایی، اجرای کارآمد دستورات، آموزش نظری، درسگفتارهای عملی، پروازهای مشترک، مانورهای اساسی، آموزش رزمی هوایی، حملات هوایی مشترک، سوخت‌گیری هوایی، پشتیبانی هوایی، جستجو و نجات میدان جنگ، عملیات هماهنگ و درگیری‌های تاکتیکی بود.

در طول دو هفته، نیروهای شرکت‌کننده از هر دو طرف در فعالیت‌هایی مانند آموزش نبرد هوایی، سوخت گیری هوایی، پشتیبانی هوایی ، جستجو و نجات میدان جنگ، تبادل دانش حرفه‌ای و به اشتراک‌گذاری مهارت‌های نبرد هوایی شرکت کردند.

گروه اعزامی PLAAF شامل چهار هواپیمای حمل و نقل Y-۲۰ و یک هواپیمای سوخت‌گیری هوایی YY-۲۰ بود که عمدتا از فرماندهی میدان غربی بودند.

دو جنگنده J-۱۰c و تعدادی هواپیماهای آموزشیJ-۱۰s ؛ یک هواپیمای هشدار زودهنگام KJ-۵۰۰ و حداقل یک بالگرد پشتیبانی که توسط Y-۲۰ حمل می شد.

رسانه‌های چینی گزارش دادند که رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال J-۱۰c (AESA) ، موتور توربوفن WS-۱۰b و موشک هوا به هوای دوربرد PL-۱۵ در شرایط بیابانی مصر قابل‌اتکاء نشان دادند.

مصر جنگنده‌های Mig-۲۹ ساخت روسیه را برای این تمرین به کار گرفت، بدون این‌که اطلاعات عمومی در دسترس باشد که نشان‌دهنده مشارکت هر جنگنده F-۱۶ خریداری شده از ایالات متحده باشد.

ایالات متحده موشک‌های AIM-۱۲۰ را به مصر ارائه نمی دهد که به طور قابل‌توجهی توانایی‌های جنگی هوایی ناوگان F-۱۶ آن را محدود می کند. از نظر عملکرد هوایی، F – ۱۶ های مصر در موجودی خود ضعیف‌تر از MiG-۲۹m۲ هستند که به موشک های هوا به هوا R-۷۷ مجهز هستند.

این محدودیت، عامل کلیدی در تصمیم مصر برای خرید جنگنده‌های رافال از فرانسه در سال های اخیر بوده است.

عقاب‌های تمدن ۲۰۲۵ تمرین مشترک بین چین و مصر در مقیاس قابل مقایسه با سری تمرینات مشترک هوایی و دریایی شاهین بین چین و پاکستان بود، جایی که هر دو طرف جت‌های جنگنده و هواپیماهای هشداردهنده اولیه را برای تمرینات جنگی هوایی به کار می گیرند.

با این حال، یک تفاوت عمده این است که چین و پاکستان می توانند سربازان را به محل تمرین از طریق زمین منتقل کنند، در حالی که چین و مصر بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر از هم جدا هستند.

گزارش شده است که گروه PLAAF از سین کیانگ به پاکستان سفر کرده و سپس از طریق دریای عرب پرواز و قبل از ورود به مصر از فضای هوایی پاکستان، ایران، امارات متحده عربی و عربستان سعودی عبور کرده است.

ناوگان شامل جنگنده‌های J-۱۰c و آموزشی‌های J-۱۰s بود که توسط سیستم عامل‌های عمومی ردیابی پرواز مانند Flightradar۲۴ شناسایی نشدند. آن‌ها از یک هواپیمای سوخت‌گیری هوایی YY-۲۰، یک نوع ازY-۲۰، سوخت دریافت کردند.

به طور خاص، فیلم‌های منتشر شده توسط دوربین‌های مدار بسته دولتی چین نشان می دهد که J-۱۰ ها در حال پرواز در شکل نزدیک با Y-۲۰ ها هستند، که تعیین این مساله را که آیا این هواپیماها در یک ماموریت حمل و نقل هستند یا یک استقرار جنگی، حتی برای رادارهای نظامی نیز دشوار می کرد. اطلاعات عمومی فقط می تواند حضور چهار Y-۲۰، یک YY-۲۰، یک KJ-۵۰۰ و یک Z-۲۰k را که توسط Y-۲۰ حمل می شود، تأیید کند.

ارتش چین به وضوح از عملیات "Rapid Raptor" نیروی هوایی ایالات متحده الهام گرفته است که امکان استقرار سریع چهار جنگنده مخفی‌کار F-۲۲ را در عرض ۲۴ ساعت به هر مکان در سراسر جهان با حمایت هواپیماهای حمل و نقل C-۱۷ فراهم می کند.

ارتش چین مدت‌ها بر "توانایی‌های هوایی و فضایی یکپارچه، هم تهاجمی و هم دفاعی" تأکید داشته است، اما سطح آمادگی و سرعت استقرار آن هنوز هم به وضوح از ارتش ایالات متحده عقب مانده است. این همان حوزه‌ای است که ارتش چین تلاش کرده است تا بهبود یابد، همان‌طور که در تمرین مشترک اخیر خود با مصر و سایر تمرینات نظامی خارج از کشور و داخلی در چند سال گذشته دیده شده است.

در مقایسه با سری تمرینات مشترک "Falcon Strike" بین چین و تایلند که همچنین بر نبرد هوایی تمرکز دارد، تمرین Eagles of Civilization ۲۰۲۵ بین چین و مصر توسعه اولیه قابلیت‌های یکپارچگی را نشان داد. نیروی هوایی چین نه تنها جنگنده‌ها بلکه هواپیماهای حمل و نقل Y-۲۰، هواپیماهای هشدار زودهنگام KJ-۵۰۰ و هواپیماهای سوخت‌رسانی هوایی YY-۲۰ را نیز به کار گرفت و یک مدل عملیاتی مبتنی بر سیستم را ایجاد کرد که مرحله اولیه یکپارچگی را نشان می داد.

این پیشرفت عمدتا به سیستم ناوبری ماهواره ای بیدو که به طور بومی توسعه یافته است، نسبت داده می شود، که نیروی هوایی چین را قادر به انتقال به سمت یک نیروی هوایی استراتژیک، با قابلیت انجام حملات در سراسر جهان، کرده است، موضعیتی که فراتر از تصویر قبلی آن به عنوان یک نیروی خانگی است که فقط می تواند از دفاع هوایی داخلی مراقبت کند.

این مربوط به تلاش‌های فعال ارتش آزادیبخش خلق چین برای گسترش حضور در خارج از کشور است. ناظران خارجی توجه خود را به تلاش چین برای به دست‌آوردن بندرگاه‌هایی در سراسر جهان از طریق ابتکار عمل کمربند و جاده متمرکز می کردند، تحولی که احتمالا با استراتژی قبلی "رشته‌ی مروارید" مرتبط است.

تحولات اخیر نشان می دهد که فرودگاه‌های نظامی نیز می توانند برای یک استراتژی دوگانه استفاده شوند. چین ممکن است به دنبال توافق دوجانبه با کشورهای همسایه برای دسترسی به پایگاه های هوایی خارج از کشور برای اعزام نیروی باشد. این می تواند یک موضوع مرتبط برای تحقیقات آینده ارتش چین باشد.

در نشانه دیگری از همکاری نظامی نزدیک‌تر، مصر خرید سیستم موشکی دفاع هوایی Hq-۹B چین را تایید کرده است، اقدامی که می تواند به طور مستقیم بر برتری هوایی اسرائیل در منطقه تأثیر بگذارد.

این خرید نشان‌دهنده پیشرفت در دیپلماسی تسلیحاتی چین و نمایشی از عزم آن برای گسترش حضور خود در بازار دفاعی جهانی، پس از جنگ روسیه و اوکراین، است.

در آینده قابل‌پیش‌بینی، ارتش چین ممکن است از هواپیماهای Y-۲۰ برای تحویل سیستم‌های HQ-۹B به مصر استفاده کند، درست همانطور که قبلا سیستم‌های موشک دفاع هوایی HQ-۲۲ را به صربستان حمل می کرد، زمانی که این کشور اروپایی در خشکی عملا منزوی بود.

این امر، تلاش‌ها را برای تعیین این که آیا پروازهای Y-۲۰ به خاورمیانه برای ماموریت‌های حمل و نقل است یا سایر عملیات‌هایی که نیاز به همراهی جت‌های جنگنده دارند، پیچیده‌تر می کند. روی تمایز بین هواپیماهای y-۲۰ و هواپیماهای سوخت گیری هوایی YY-۲۰ برای جاسوسی سیگنالی نمی توان حساب کرد. تایوان باید به پیچیدگی‌های احتمالی در این رویکرد توجه کند، زیرا ارتش چین می تواند نیروهای خود را به شیوه‌ای مشابه تحت پوشش عملیاتِ به ظاهر غیرتهدیدکننده حرکت دهد.

پس از آغاز جنگ روسیه و اوکراین، سهم بازار تجهیزات ساخت روسیه به طور قابل توجهی کاهش یافته است، در حالی که سلاح‌های ساخت ایالات متحده برای کشورهایی که با سطوح تهدید پایین‌تر مواجه هستند، گران و غیرضروری است. این امر فرصتی را برای تسلیحات ساخت چین ایجاد کرده است تا حضور خود را در بازار جهانی افزایش دهد.

در گذشته، چین در درجه اول سیستم‌های تسلیحاتی فردی را به بازار عرضه می کرد. در طول نمایشگاه هوایی سنگاپور ۲۰۲۴ و نسخه‌های قبلی نمایشگاه هوایی ابوظبی، چین سلاح های خود را به عنوان بسته‌های سیستم یکپارچه در تلاش برای افزایش فروش، عرضه کرد. محصولات کلیدی ارائه شده برای فروش توسط ارتش چین شامل وسایل نقلیه زرهی و توپخانه، تجهیزات مدولار{سرهم‌شونده) برای قوای تسلیحات ترکیبی و بسته‌های سخت‌افزاری دیجیتالی طراحی شده برای پاسخگویی به نیازهای کل یک واحد است.

نیروی هوایی چین در طول Eagles Of Civilization ۲۰۲۵، از آموزش و تمرین مشترک خود با مصر برای نشان دادن توانایی سلاح های ساخت چین استفاده کرد و هدف آن جذب خریداران بالقوه بین المللی بود.

به نظر می رسد که هواپیماهای هشدار زودهنگام KJ-۵۰۰ و جنگنده J-۱۰c بخشی از یک بسته‌ی آماده‌ی تحویل هستند که چین قصد دارد به نیروی هوایی مصر بفروشد. نکته‌ای که در این زمینه برای رقبای چین نگران‌کننده است، رسم چین برای "توسعه یک نسل، استقرار یک نسل و صادرات یک نسل" است، به این معنی که تجهیزات فعال در خارج از کشور فروخته نمی شوند مگر اینکه چین قبلا با موفقیت جانشین آن را هم ساخته باشد.

حالا که چین مایل است KJ-۵۰۰ و J-۱۰C را به نمایش بگذارد، یک سوال مهم مطرح می شود: آیا سیستم جنگ هوایی نسل بعدی نیروی هوایی چین نیز قبلا شکل گرفته است؟ این امر مستلزم رصد مداوم است، زیرا اطلاعات جدید در مورد جنگنده‌های نسل ششم چینی که در دسامبر ۲۰۲۴ آغاز به کار کردند، هنوز در حال روشدن است.